فصلِ بِیست و چارُم
عهد و پَیمان دَ شِکیم تازه مُوشه
1 اوخته یوشِع پگِ طایفه های اِسرائیل ره دَ شِکیم جم کد. اُو رِیش سفیدا، رهبرا، قاضی ها و سرکرده های اِسرائیل ره کُوی کد و اُونا دَ حُضُورِ خُدا حاضِر شُد. 2 و یوشِع دَ پگِ قَوم گُفت: ”خُداوند، خُدای اِسرائیل اینی رقم مُوگیه، ’غَدر وخت پیش بابه‌کَلونای شُمو، یعنی تارَح آتِه اِبراهِیم و آتِه ناحور دَ اُو طرفِ دریای فَرات زِندگی مُوکد و خُدایونِ دِیگه ره پرَستِش مُوکد؛ 3 لیکِن ما آتِه شُمو اِبراهِیم ره ازُو طرفِ دریای فَرات گِرِفتُم و دَ تمامِ سرزمِینِ کِنعان گشتَندُم و اَولادِه شی ره کَلو کدُم. ما دَزُو اِسحاق ره دَدُم 4 و دَ اِسحاق یعقُوب و عیسَو ره دَدُم؛ و دَ عیسَو کوھِستونِ سَعِیر ره بخشِیدُم تا مُلک شی بَشه، مگم یعقُوب و باچه‌گون شی دَ مِصر رفت.
5 اوخته مُوسیٰ و ھارُون ره رَیی کدُم و مِصر ره قد کاری که دَ مینکل شی کدُم، دَ بَلا گِرِفتار کدُم و بعد ازُو شُمو ره ازُونجی بُرو اَوُردُم. 6 وختِیکه بابه‌کَلونای شُمو ره از مِصر بُرو اَوُردُم و شُمو دَ دریای سُرخ رَسِیدِید، مِصریا قد گاڈی ھای جنگی و مَردای اَسپ سوار تا دریای سُرخ از پُشتِ بابه‌کَلونای شُمو اَمَد؛ 7 اوخته اُونا دَ پیشِ خُداوند ناله-و-فریاد کد و اُو دَ مینکلِ ازشُمو و مِصریا ترِیکی قرار دَد و دریا ره دَ بَلِه ازوا اَوُرده اُونا ره پوشَند. شُمو قد چِیمای خُو دِیدِید که ما دَ حقِ مِصر چِیز کار کدُم. بعد ازُو شُمو روزای کَلو دَ بیابو زِندگی کدِید.a 8 اوخته ما شُمو ره دَ سرزمِینِ اَموریای اَوُردُم که دَ اُو طرفِ دریای اُردُن زِندگی مُوکد. اُونا قد شُمو جنگ کد و ما اُونا ره دَ دِستِ ازشُمو تسلِیم کدُم و شُمو سرزمِینِ ازوا ره تَصَرُف کدِید؛ اَرے، ما اُونا ره از پیشِ رُوی شُمو نابُود کدُم. 9 اوخته بالاق باچِه صِفور پادشاهِ موآب باله شُد که قد اِسرائیل جنگ کنه و اُو بِلعام باچِه بِعور ره طلب کد تا شُمو ره نالَت کنه،b 10 لیکِن ما نَخاستُم که تورِه بِلعام ره گوش کنُم، پس اُو شُمو ره بار بار بَرکت دَد؛ دَ امزی رقم شُمو ره از دِستِ ازُو نِجات دَدُم.
11 وختی شُمو از دریای اُردُن تیر شُده دَ اَریحا اَمَدِید، باشِنده های اَریحا قد شُمو جنگ کد، امچُنان اَموریا، فِرِزیا، کِنعانیا، حِتیا، جرجاشیا، حِویا و یبُوسیا؛ و ما اُونا ره دَ دِستِ ازشُمو تسلِیم کدُم. 12 ما گاوزمبُور ره پیشلون شُمو رَیی کدُم و امُو دُو پادشاهِ اَموریا ره از پیشِ رُوی شُمو هَی کدُم؛ و اِی قد شمشیر و کمونِ ازشُمو انجام نَشُد. 13 ما زمِینی ره که دَز شی زَحمت نَکشِیده بُودِید و شارای ره که آباد نَکدُدِید، دَز شُمو دَدُم و شُمو دَزوا زِندگی مُونِید و از تاگ های انگُور و دِرختای زَیتُون که نَشَنده بُودِید، مُوخورِید.‘
14 پس آلی از خُداوند بِترسِید و اُو ره مُخلِصانه و صادِقانه خِدمت کنِید؛ خُدایونی ره که بابه‌کَلونای شُمو دَ اُو طرفِ دریای فَرات و دَ مِصر عِبادت مُوکد از خُو دُور کنِید و تنها خُداوند ره عِبادت کنِید. 15 و اگه پرَستِشِ خُداوند دَ نظر شُمو خُوب نِیَسته، اِمروز بَلدِه خُو اِنتِخاب کنِید که کِی ره پرستِش مُونِید: خُدایونی ره که بابه‌کَلونای شُمو دَ اُو طرفِ دریای فَرات پرستِش مُوکد یا خُدایونِ اَموریا ره که دَ سرزمِینِ ازوا زِندگی مُونِید؟ لیکِن ما و خانَوار مه خُداوند ره پرستِش مُونی!“
16 اوخته قَوم دَ جواب شی گُفت: ”از مو دُور بَشه که خُداوند ره ایله کده خُدایونِ دِیگه ره عِبادت کنی. 17 چُون خُداوند، خُدای مو بُود که مو و بابه‌کَلونای مو ره از سرزمِینِ مِصر از جایی که غُلام بُودی بُرو اَوُرد و مُعجزه های بُزُرگ دَ پیشِ نظر مو انجام دَد. اُو دَ تمامِ راه های که مو رفتی و از مینکلِ پگِ مِلَّت های که تیر شُدی، از مو حِفاظَت کد؛ 18 و خُداوند پگِ امزُو مِلَّت ها ره از پیشِ رُوی مو هَی کد، دَ شمُولِ اَموریای که دَ امزی سرزمی زِندگی مُوکد. پس مو ام خُداوند ره پرستِش مُونی، چُون تنها اُو خُدای مو اَسته.“
19 لیکِن یوشِع دَ قَوم گُفت: ”شُمو تَوانایی ازی ره نَدرِید که خُداوند ره عِبادت کنِید، چراکه اُو خُدای مُقَدَّس و خُدای غَیرَتی اَسته، اُو خطا ها و گُناه های شُمو ره نَمُوبَخشه؛ 20 چُون اگه شُمو خُداوند ره ایله کده خُدایونِ بیگَنه ره عِبادت کنِید، اوخته اُو از شُمو رُوی گَشتَنده دَز شُمو ضرَر مِیرسَنه و باوجودِ که دَ حق شُمو خُوبی کده، شُمو ره نابُود مُونه.“ 21 مگم قَوم دَ یوشِع گُفت: ”نَه! مو خُداوند ره پرستِش مُونی.“ 22 اوخته یوشِع دَزوا گُفت: ”شُمو دَ بَلِه خُو شاھِد اَستِید که خُداوند ره بَلدِه خُو اِنتِخاب کدِید تا اُو ره عِبادت کنِید.“ اُونا گُفت: ”مو شاھِد اَستی.“ 23 یوشِع گُفت: ”پس خُدایونِ بیگَنه ره که دَ مینکل شُمو اَسته، دُور پورته کنِید و دِل ھای خُو ره دَ خُداوند، خُدای اِسرائیل مایل کنِید.“ 24 قَوم دَ یوشِع گُفت: ”مو خُداوند، خُدای خُو ره پرستِش مُونی و از اَید شی مُوشی.“
25 پس یوشِع دَ امزُو روز قد قَوم عهد بسته کد و دَ شِکیم احکام و قانُون ره بَلدِه ازوا مُقرَر کد. 26 و یوشِع امی تورا ره دَ کِتابِ شریعتِ خُدا نوِشته کد؛ و یگ سنگِ کٹه ره گِرِفته دَ اُونجی دَ تَی دِرختِ بَلُوطی که نزدِیکِ جایگاهِ مُقَدَّسِ خُداوند بُود، شِیخ کد. 27 و یوشِع دَ پگِ قَوم گُفت: ”اینه، اِی سنگ دَ بَلِه ازمو شاھِد اَسته، چُون پگِ تورای ره که خُداوند دَز مو گُفت، اِی شِنِیده؛ پس اِی دَ بَلِه شُمو شاهِدی مِیدیه اگه شُمو خُدای خُو ره اِنکار کنِید.“ 28 اوخته یوشِع قَوم ره رُخصَت کد تا هر کس دَ مُلک-و-زمِین خُو بوره.
فَوتِ یوشِع
29 بعد امزی چِیزا یوشِع باچِه نُون خِدمتگارِ خُداوند دَ سِنِ یگ صد و دَه سالَگی فَوت کد. 30 و اُونا اُو ره دَ مُلکِ خود شی دَ تِمنِه-سارَح که دَ کوھِستونِ اِفرایم دَ شمالِ کوهِ جاعَش اَسته، دَفن کد.
31 قَومِ اِسرائیل دَ تمامِ روزای زِندگی یوشِع خُداوند ره عِبادت کد، امچُنان دَ تمامِ روزای زِندگی رِیش سفیدای که بعد از یوشِع زِندگی مُوکد و پگِ کارای ره که خُداوند بَلدِه اِسرائیل انجام دَده بُود، مِیدَنِست.
32 استُغونای یوسُف ره که بَنی اِسرائیل از مِصر اَوُردہ بُود، دَ شِکیم، دَ امزُو پَٹی زمی که یعقُوب از اَولادِه حَمور آتِه شِکیم دَ صد سِکِه نُقره خرِیدُد، دَفن کد؛ و اُو مُلکِ اَولادِه یوسُف شُد.
33 و اِلعازار باچِه ھارُون ام فَوت کد؛ و اُونا اُو ره دَ گِبعه، دَ شارِ باچِه شی فِینحاس که دَ کوهِستونِ اِفرایم دَز شی دَده شُدُد، دَفن کد.