فصلِ بِیست و سِوّم
آخِری نصِیحَتِ یوشِع دَ رهبرای قَوم
1 بعد از وختای کَلو، زمانی که خُداوند قَومِ اِسرائیل ره از پگِ دُشمنای چارطرف شی آرامی دَدُد و یوشِع پِیر و سالخورده شُده بُود، 2 یوشِع تمامِ اِسرائیل ره قد رِیش سفیدا، رهبرا، قاضی ها و سرکرده های شی کُوی کد و دَزوا گُفت: ”ما پِیر و سالخورده شُدیم. 3 شُمو پگِ چِیزای ره که خُداوند، خُدای شُمو دَ حقِ تمامِ امزی مِلَّت ها بخاطرِ ازشُمو کده، دِیدید، چُون خُداوند، خُدای شُمو بُود که بَلدِه شُمو جنگ کد. 4 اونه، سرزمِینِ امزُو مِلَّت های ره که باقی مَنده قد سرزمِینِ پگِ مِلَّت های که نابُود کدیم، از دریاچِه اُردُن تا دریای کٹهa دَ غَرب دَ وسِیلِه پِشک بَلدِه شُمو تقسِیم کدیم تا میراثِ طایفه های شُمو بَشه. 5 خُداوند، خُدای شُمو خود شی اُونا ره از پیشِ رُوی شُمو هَی مُونه و از پیشِ نظر شُمو دُور مُوکُنه و شُمو سرزمِینِ ازوا ره تَصَرُف مُونِید، امُو رقم که خُداوند، خُدای شُمو دَز شُمو وعده کده. 6 پس غَدر قَوی بَشِید و فِکر خُو ره بِگِیرِید که تمامِ چِیزای ره که دَ کِتابِ شریعتِ مُوسیٰ نوِشته شُده، دَ جای بَیرِید و ازوا طرفِ چَپ یا راست تاو نَخورِید، 7 تا قد امزی مِلَّت های که دَ مینکل شُمو باقی مَنده داد-و-گِرِفت نَکنِید، نامِ خُدایونِ ازیا ره ذِکر نَکنِید و دَ نامِ ازوا قَسم نَخورِید و اُونا ره عِبادت و سَجده نَکنِید، 8 بَلکِه دَ خُداوند، خُدای خُو محکم بِچَسپِید، امُو رقم که تا اِمروز کدید. 9 چُون خُداوند مِلَّت های کٹه و زورتُو ره از پیشِ رُوی شُمو هَی کده و تا اِمروز هیچ کس نَتنِسته که دَ برابر شُمو ایسته شُنه. 10 یگ شُمو هزار نفر ره پیش مُونه، چراکه خُداوند، خُدای شُمو خود شی بَلدِه شُمو جنگ مُونه، امُو رقم که قد شُمو وعده کده. 11 پس غَدر کَلو فِکر شُمو بَشه که خُداوند، خُدای خُو ره دوست بِدَنِید. 12 لیکِن اگه رُوی گَشتَنده قد باقی‌مَنده های امزی مِلَّت ها که دَ مینکل شُمو باقی مَنده یگجای شُنِید و قد ازیا خیشی کده دُخترونِ ازیا ره بِگِیرِید و اَمیا دُخترونِ ازشُمو ره بِگِیره، 13 دَ یقِین بِدَنِید که خُداوند، خُدای شُمو امی مِلَّت ها ره دِیگه از پیشِ رُوی شُمو هَی نَمُونه، بَلکِه اَمیا بَلدِه شُمو دام و تَلَک و بَلدِه پُشت شُمو قَمچی و دَ چِیمای شُمو خار جور مُوشه، تا زمانی که شُمو امزی سرزمِینِ خُوب که خُداوند، خُدای شُمو دَز شُمو دَده از بَین بورِید.
14 اینه، اِمروز ما دَ راهی مورُم که پگِ زِنده جانای زمی موره و شُمو قد تمامِ دِل و تمامِ جان خُو مِیدَنِید که از پگِ چِیزای خُوب که خُداوند، خُدای شُمو دَز شُمو وعده کد، یگ شی ام ناپُوره شُده نَمَند، بَلکِه پگ شی پُوره شُد؛ اَرے، یگ شی ام ناپُوره شُده نَمَند. 15 لیکِن بِدَنِید امُو رقم که تمامِ چِیزای خُوب که خُداوند، خُدای شُمو دَز شُمو وعده کد بَلدِه شُمو پُوره شُد، امُو رقم خُداوند پگِ چِیزای بَد ره ام دَ بَلِه شُمو میره تا شُمو ره امزی سرزمِینِ خُوب که خُداوند، خُدای شُمو دَز شُمو دَده، نابُود کنه؛ 16 اَرے، اگه شُمو از احکامِ عهدِ خُداوند، خُدای خُو که دَز شُمو اَمر کده، سرپیچی کنِید و رفته خُدایونِ بیگَنه ره عِبادت و سَجده کنِید، اوخته آتِشِ غَضَبِ خُداوند دَ خِلاف شُمو دَر مِیگِیره و شُمو امزی سرزمِینِ خُوب که اُو دَز شُمو دَده، دَ زُودی نابُود مُوشِید.“