فَوتِ مُوسیٰ
34
اوخته مُوسیٰ از دَشت های موآب دَ کوهِ نِبو دَ قِیلی پیسگه که رُوی دَ رُوی شارِ اَریحا اَسته باله شُد و خُداوند تمامِ سرزمی ره بَلدِه ازُو نِشو دَد: از جِلعاد تا دان، 2 پگِ منطقِه نَفتالی، سرزمِینِ اِفرایم و مَنَسّی و پگِ سرزمِینِ یهُودا ره تا دریای غَرب،a 3 جنُوب و اَواری های دَرِّه اَریحا ره که شارِ دِرختونِ خُرما اَسته تا صوغَر. 4 و خُداوند دَزُو گُفت: ”اِی سرزمِینی اَسته که ما بَلدِه اِبراهِیم، اِسحاق و یعقُوب قَسم خورده گُفتُم که ’دَ اَولادِه تُو مِیدیُم.‘ ما دَز تُو اِجازه دَدُم که اُو ره قد چِیمای خُو بِنگری، لیکِن تُو از دریای اُردُن تیر نَمُوشی تا دَ اُونجی داخِل شُنی.“5 پس مُوسیٰ خِدمتگارِ خُداوند دَ امُونجی دَ سرزمِینِ موآب دَ مُطابِقِ تورِه خُداوند فَوت کد. 6 اُو دَ سرزمِینِ موآب رُوی دَ رُوی بَیت-فِغور، دَ دَرّه دَفن شُد، لیکِن قبرِ ازُو ره تا اِمروز هیچ کس نَمِیدَنه. 7 مُوسیٰ یگ صد و بِیست ساله بُود که فَوت کد؛ چِیمای ازُو هنوز خِیره نَشُدُد و قُوَت شی کَم نَشُدُد. 8 و بَنی اِسرائیل بَلدِه مُوسیٰ دَ دَشت های موآب سی روز ماتَم گِرِفته دَورِه ماتَم و چخرا ره بَلدِه مُوسیٰ تکمِیل کد.
9 یوشِع باچِه نُون پُر از روحِ حِکمت بُود، چراکه مُوسیٰ دِستای خُو ره دَ بَلِه ازُو ایشتُد. و بَنی اِسرائیل از اَیدِ ازُو شُد و مُطابِقِ چِیزای که خُداوند دَ مُوسیٰ اَمر کدُد، عمل کد.
10 تا آلی ره هیچ پَیغمبری رقمِ مُوسیٰ اَلّی دَ اِسرائیل ظهُور نَکده که خُداوند اُو ره رُوی دَ رُوی دِیده بَشه. 11 مُوسیٰ دَ تمامِ مُعجزه ها و چِیزای عجِیب که خُداوند اُو ره رَیی کد تا اُونا ره دَ سرزمِینِ مِصر دَ خِلافِ فِرعَون، پگِ خِدمتگارای شی و تمامِ سرزمِین شی انجام بِدیه، 12 و دَ تمامِ کارای دِستِ قَوی و دَ تمامِ هَیبَتِ بُزُرگ که دَ پیشِ نظرِ پگِ بَنی اِسرائیل نِشو دَد بےجوره اَسته.