دُعای بَرکتِ مُوسیٰ بَلدِه قَومِ اِسرائیل
33
اینَمیا توره های بَرکتی اَسته که مُوسیٰ، مَردِ خُدا، پیش از مُردون خُو قد شی قَومِ اِسرائیل ره بَرکت دَده 2 گُفت:”خُداوند از کوهِ سِینا اَمَد،
اُو از سَعِیرa دَ بَلِه ازوا طُلوع کد
و از کوهِ پاران روشَنی دَد.
اُو قد هزاران هزار مُقَدَّسِین اَمَد
و از دِستِ راست شی بَلدِه ازوا شریعتِ آتِشی بُر شُد.b
3 راستی که اُو قَوم خُو ره دوست دَره؛
پگِ مُقَدَّسِین شی دَ دِستِ ازُو یَه.
اُونا دَ پیشِ پایای ازُو مِیشِینه
و هر کُدَم شی از توره های ازُو برخوردار مُوشه.
4 مُوسیٰ دَز مو شریعتی ره اَمر کد
که میراثِ جماعتِ یعقُوب اَسته.
5 اُو دَ بَلِه یشُورُونc پادشاه شُد
دَ غَیتی که رهبرای قَوم قد طایفه های اِسرائیل قَتی جم شُد.
6 بیل که رئوبین زِنده بُمنه و نَمُره
و تِعدادِ مَردای شی کَم نَبَشه.“
7 و دَ بارِه یهُودا اینی رقم گُفت:
”اَی خُداوند، آوازِ یهُودا ره بِشنَو
و اُو ره دَ پیشِ قَوم شی بَیر.
اُو قد دِستای خُو بَلدِه خُو جنگ مُونه
و تُو اُو ره دَ خِلافِ دُشمنای شی کومَک کُو.“
8 دَ بارِه لاوی گُفت:
”اَی خُداوند، تُمِیم-و-اُورِیم تُو دَ مردِ وفادار تُو تعلُق دَرهd
که تُو اُو ره دَ مَسا آزمایش کده
دَ پیش آوِ مِرِیبا قد ازُو جنجال کدی؛e
9 قد امزُو که دَ بارِه آته و آبِه خُو گُفت:
’ما اُونا ره نَمِینَخشُم،‘
و بِرارون خُو ره نادِیده گِرِفت
و دَ بچکِیچای خُو اهمیَت نَدَد،
چراکه کلامِ ازتُو ره دَ جای اَوُرد
و عهد ازتُو ره نِگاه کد.
10 اُونا احکام تُو ره دَ یعقُوب تعلِیم مِیدیه،f
شریعت تُو ره دَ اِسرائیل.
اُونا دَ حُضُور تُو بُخورِ خوشبُوی تقدِیم مُونه
و قُربانی های سوختَنی دَ بَلِه قُربانگاهِ تُو.
11 اَی خُداوند، دَ مال-و-دارایی ازوا بَرکت بِدی
و کارای دِستای ازوا ره قبُول کُو.
کمرِ مُخالِفای ازوا ره مَیده کُو،
کمرِ کسای ره که ازوا بَد مُوبره،
تا اُونا دِیگه باله نَشُنه.“
12 دَ بارِه بِنیامِین گُفت:
”دوستِ خُداوند دَ پیشِ خُداوند دَ اَمنیَت جای-دَ-جای مُوشه،
چُون قادِرِ مُتعال تمامِ روز اُو ره دَ پناهِ خُو مِیگِیره
و اُو دَ مینکلِ شانه های شی آرام مُونه.“
13 دَ بارِه یوسُف گُفت:
”خُداوند سرزمِینِ ازُو ره بَرکت بِدیه،
قد نِعمت های آسمو، و شبنم
و قد آو ها از غَوُجی های تَی زمی؛
14 قد بِهترِین ثَمر های آفتَو
و قد بِهترِین حاصِلات که از ماه ها دَ وجُود مییه؛
15 قد بِهترِین نِعمت های کوه ھای قدِیم،
و حاصِلاتِ تِپه های همیشَگی؛
16 قد بِهترِین نِعمت های زمی و پُری شی؛
و قد لُطفِ امزُو که دَ بُوٹِه سوزان بُود.g
بیل که پگِ امزیا دَ سرِ یوسُف قرار بِگِیره،
دَ تولغِه کسی که از مینکلِ بِرارون خُو اِنتِخاب شُد.
17 اوّلباری گَلِه شی شِکوه-و-بُزُرگی ازُو یَه،
شاخای شی رقمِ شاخای گاوِ وَحشی،
اُو قد ازوا قَوم ها ره مِیزَنه،
پگِ ازوا ره تا آخِرِ زمی.
شاخای شی دِسته های دَه هزار نفری اِفرایم
و هزار نفری مَنَسّی اَسته.“
18 دَ بارِه زِبُولُون و یسّاکار گُفت:
”اَی زِبُولُون، دَ سَفرh های خُو خوشحال بَشi
و تُو اَی یسّاکار، دَ خَیمه های خُو.
19 اُونا قَوم ها ره دَ کوه دعوَت مُونه
و دَ اُونجی اُونا قُربانی های مُناسِب ره تقدِیم مُونه؛
چُون اُونا از پِرَیمونی دریا ها
و از خزانه های تاشِه ریگزار ها مِیچَشه.“
20 دَ بارِه جاد گُفت:
”حمد-و-ثنا دَ امزُو که آبادی جاد ره کٹه مُونه!
جاد رقمِ شیر زِندگی مُونه
و بازُو و تولغه ره پاره مُونه.
21 اُو بِھترِین حِصّه ره بَلدِه خُو اِنتِخاب کد،
چُون دَ اُونجی تقسِیمِ یگ حُکمران نِگاه شُدُد.
اُو قد کٹه‌کَلونای قَوم اَمَد،
و عدالتِ خُداوند
و دستُورای شی ره بَلدِه اِسرائیل دَ جای اَوُرد.“
22 دَ بارِه دان گُفت:
”دان چُوچِه شیر اَسته
که از باشان ٹوپ مُونه.“
23 دَ بارِه نَفتالی گُفت:
”اَی نَفتالی که از لُطفِ خُداوند بَرخوردار شُده
از بَرکتِ ازُو پُر شُدے،
غَرب و جنُوب ره تَصَرُف کُو.“
24 دَ بارِه اَشِیر گُفت:
”اَشِیر از پگِ باچه ها کده کَلوتر بَرکت یافته مُوشه؛
بیل که اُو بَلدِه بِرارون خُو قابِلِ قبُول بَشه
و پای خُو ره دَ روغو غوٹه کنه.
25 پُشتبند های درگِه شی از آیِن و برونز بَشه
و دَ روزای زِندگی خُو قَوی-و-زورتُو بَشه.“
26 دَ آخِر گُفت:
”اَی یشُورُون، هیچ کس رقمِ خُدا نِیَسته
که بَلدِه کومَک تُو آسمونا ره سوار شُنه
و دَ بُزُرگی-و-جلال خُو دَ بَلِه آوُرها بییه.
27 خُدای اَزَلی-و-اَبَدی پناهگاهِ تُو اَسته
و بازُو های اَبَدی شی تُو ره اُستوار نِگاه مُونه.j
اُو دُشمنای تُو ره از پیشِ رُوی تُو هَی مُونه
و مُوگیه: ’نابُود کُو!‘
28 پس اِسرائیل دَ اَمنیَت زِندگی مُونه،
چشمِه یعقُوب دُور از بَلا ها،
دَ یگ سرزمِینِ پُر از غَلّه و شِیرِه انگُور
که از آسمون شی شبنم مُوباره.
29 نیک دَ بَخت تُو، اَی اِسرائیل!
رقمِ ازتُو اَلّی کِی اَسته
اَی قَومی که دَ وسِیلِه خُداوند نِجات پَیدا کدی؟
اُو سِپری اَسته که تُو ره کومَک مُونه
و شمشیرِ پیروزی تُو!
دُشمنای تُو دَ پیش تُو سر خَم مُونه
و تُو دَ بَلِه پُشت های ازوا لَغه مُونی.“