تَثنیه 31

خُدا بَلدِه یوشِع وظِیفه مِیدیه

مُوسیٰ اِدامه دَده اینی تورا ره دَ پگِ قَومِ اِسرائیل بیان کد ‏2 و دَزوا گُفت: ”ما آلی یگ صد و بِیست ساله اَستُم و دِیگه تَوانِ بُر-و-دَر شُدو ره نَدرُم و خُداوند ام دَز مه گُفته که، ’تُو امزی دریای اُردُن تیر نَمُوشی.‘ ‏3 خُداوند، خُدای شُمو خود شی پیش پیش شُمو از دریای اُردُن تیر مُوشه و اُو امی مِلَّت ها ره از پیشِ رُوی شُمو نابُود مُونه تا سرزمِینِ ازوا ره تَصَرُف کُنِید. یوشِع ام پیش پیش شُمو از دریای اُردُن تیر مُوشه، امُو رقم که خُداوند گُفته. ‏4 خُداوند دَ حقِ ازوا امُو کار ره مُونه که دَ حقِ سِیحون و عوج پادشایونِ اَموریا و دَ حقِ سرزمِینِ ازوا کد وختِیکه اُونا ره نابُود کد. ‏5 خُداوند اُونا ره دَ دِست شُمو تسلِیم مُونه و شُمو قد ازوا دَ مُطابِقِ تمامِ حُکمی که ما دَز شُمو اَمر کدُم رفتار کُنِید. ‏6 قَوی و دلیر بَشِید؛ ازوا ترس نَخورِید و وَحشَت نَکُنِید، چراکه خُداوند، خُدای شُمو خود شی قد شُمو موره؛ اُو شُمو ره تنها نَمیله و شُمو ره ایله نَمِیدیه.“

‏7 اوخته مُوسیٰ یوشِع ره کُوی کد و دَ پیشِ نظرِ پگِ قَومِ اِسرائیل دَزُو گُفت: ”قَوی و دلیر بَش، چراکه تُو قد امزی قَوم دَ سرزمِینی موری که خُداوند دَ بابه‌کَلونای ازیا قَسم خورد که دَزیا مِیدیه؛ و تُو اُو ره دَ عِنوانِ مُلکیَت بَلدِه امزیا مِیدی. ‏8 خُداوند خود شی پیش پیش تُو موره و قد تُو اَسته؛ اُو تُو ره تنها نَمیله و تُو ره ایله نَمِیدیه. پس ترس نَخور و وَحشَت زَده نَبَش.“

‏9 اوخته مُوسیٰ امی شریعت ره نوِشته کده دَ پیشوایو، یعنی دَ اَولادِه لاوی که مسئُولِ بُردونِ صندُوقِ عھدِ خُداوند بُود و دَ پگِ رِیش سفیدای قَومِ اِسرائیل دَد. ‏10 و مُوسیٰ دَزوا اَمر کده گُفت: ”دَ آخِرِ ھر ھفت سال، دَ سالِ بخشِیدونِ قرض ھا که تعیِین شُده، دَ غَیتِ عِیدِ چَپری ها، ‏11 وختِیکه پگِ قَومِ اِسرائیل دَ حُضُورِ خُداوند، خُدای شُمو دَ جایی که اُو اِنتِخاب مُونه حاضِر مُوشه، شُمو باید اِی شریعت ره دَ پیشِ تمامِ قَومِ اِسرائیل بِخانِید تا دَ گوشِ ازوا بِرَسه. ‏12 قَوم ره یعنی مَردا، خاتُونو، بچکِیچا و بیگَنه های ره که دَ شارای شُمو زِندگی مُونه جَم کنِید تا اُونا بِشنَوه و یاد بِگِیره که از خُداوند، خُدای شُمو بِتَرسه و تمامِ تورای امزی شریعت ره دَ دِقَت دَ جای بیره ‏13 و تا بچکِیچای ازوا که امی شریعت ره نَمِیدَنه، ام بِشنَوه و یاد بِگِیره تا بَلدِه تمامِ عُمر خُو دَ سرزمِینی که شُمو بَلدِه تَصَرُف کدون شی از دریای اُردُن تیر مُوشِید و دَ اُونجی زِندگی مُونِید از خُداوند، خُدای شُمو بِتَرسه.“

‏14 خُداوند دَ مُوسیٰ گُفت: ”اینه، وختِ مُردون تُو نزدِیک اَسته؛ یوشِع ره کُوی کُو و دَ خَیمِه مُلاقات حاضِر شُنِید تا اُو ره وظِیفه بِدیُم.“ پس مُوسیٰ و یوشِع اَمَده دَ خَیمِه مُلاقات حاضِر شُد. ‏15 اوخته خُداوند دَ ستُونِ آوُر دَ خَیمه ظاھِر شُد و ستُونِ آوُر دَ درگِه خَیمه ایسته شُد. ‏16 و خُداوند دَ مُوسیٰ گُفت: ”دَ زُودی تُو فَوت کده قد بابه‌کَلونای خُو یگجای مُوشی. بعد ازُو اِی قَوم باله شُده از خُدایونِ بیگَنِه پَیرَوی مُونه، از خُدایونِ امزُو سرزمی که اُونا دَ اُونجی دَ مینکلِ ازوا داخِل مُوشه؛ قد امزی کار اُونا خود ره فاحِشه جور مُونه؛ اُونا مَره ایله مُونه و عهدی ره که قد ازوا بسته کدیم، مَیده مُونه. ‏17 دَ امزُو روز آتِشِ قار مه دَ بَلِه ازوا داغ مُوشه و ما اُونا ره ایله مُونُم و رُوی خُو ره ازوا تاشه مُونُم؛ اُونا نابُود مُوشه و مُصِیبت ها و مُشکِلاتِ کَلو دَ بَلِه ازوا مییه، دَ اندازِه که اُونا دَ امزُو روز مُوگیه: ’آیا امی مُصِیبت ها امزی خاطر دَ بَلِه مو نَمَده که خُدای مو دَ مینکل مو نِیَسته؟‘ ‏18 لیکِن دَ امزُو روز ما حتماً رُوی خُو ره ازوا تاشه مُونُم، بخاطرِ پگِ شرارَت-و-بَدی که اُونا کده و بخاطری که سُون خُدایونِ بیگَنه رفته. ‏19 پس آلی اِی سرُود ره بَلدِه خُو نوِشته کُنِید و تُو اِی ره دَ بَنی اِسرائیل تعلِیم بِدی تا اُونا اِی ره از بَر کُنه و تا اِی سرُود بَلدِه ازمه دَ خِلافِ بَنی اِسرائیل یگ شاهِد بَشه. ‏20 چُون وختی اُونا ره دَ سرزمِینی که دَ بابه‌کَلونای ازوا وعده کدیم بِرسَنُم، دَ سرزمِینی که از شی شِیر و عسل جاری اَسته، اوخته اُونا خورده سیر و چاق مُوشه و سُون خُدایونِ بیگَنه موره و اُونا ره عِبادت مُونه و دَز مه تَوهِین کده عهد مَره مَیده مُوکُنه. ‏21 وختِیکه مُصِیبت ها و مُشکِلاتِ کَلو دَ بَلِه ازوا مییه، اوخته اِی سرُود رقمِ یگ شاهِد دَ بَلِه ازوا شاهِدی مِیدیه، چراکه اِی سرُود از دانِ اَولادِه ازوا پُرمُشت نَمُوشه. چُون دَ بارِه خیالاتِ ازوا ما امی آلی مِیدَنُم، پیش ازی که اُونا ره دَ سرزمِینی که دَ بارِه شی قَسم خوردیم، داخِل کنُم.“ ‏22 پس دَ امزُو روز مُوسیٰ اِی سرُود ره نوِشته کد و دَ بَنی اِسرائیل تعلِیم دَد.

‏23 اوخته خُداوند دَ یوشِع باچِه نُون وظِیفه دَد و گُفت: ”قَوی و دلیر بَش، چراکه تُو بَنی اِسرائیل ره دَ سرزمِینی که ما بَلدِه ازوا وعده کدیم داخِل مُونی و ما قد تُو اَستُم.“

‏24 وختی مُوسیٰ تورای امزی شریعت ره دَ یگ کِتاب تا آخِر نوِشته کده خلاص کد، ‏25 اُو دَ لاویای که مسئُولِ بُردونِ صندُوقِ عھدِ خُداوند بُود، اَمر کده گُفت: ‏26 ”اِی کِتابِ شریعت ره بِگِیرِید و دَ پالُوی صندُوقِ عھدِ خُداوند، خُدای خُو بیلِید تا دَ اُونجی دَ عِنوانِ شاهِد دَ خِلاف بَنی اِسرائیل بَشه. ‏27 چُون ما مِیدَنُم که شُمو چِیقس یاغی و سرکَش اَستِید. اینه، اِمروز که ما ھنوز زِنده و دَ مینکل شُمو اَستُم، شُمو دَ خِلافِ خُداوند شورِش کدید، پس چِیقس کَلوتر بعد از مُردون مه شورِش مُونِید! ‏28 پگِ رِیش سفیدای طایفه های خُو و کٹه‌کَلونای خُو ره دَ پیش مه جَم کُنِید تا اِی تورا ره دَ گوشِ ازوا بِرسَنُم و آسمو و زمی ره دَ بَلِه ازوا شاھِد بِگِیرُم. ‏29 چُون ما مِیدَنُم که بعد از مُردون مه شُمو خودون ره کامِلاً فاسِد مُونِید و از راه-و-طرِیقی که دَز شُمو اَمر کدیم مِیگردِید. دَ زمانای آینده مُصِیبت دَ بَلِه شُمو مییه، چُون شُمو چِیزی ره انجام مِیدِید که دَ نظرِ خُداوند بَد اَسته و قد کارای دِست خُو قارِ خُداوند ره باله میرِید.“

سرُودِ مُوسیٰ

‏30 اوخته مُوسیٰ تورای امزی سرُود ره دَ حالِیکه تمامِ جماعتِ اِسرائیل گوش مِیگِرِفت تا آخِر خاند: