فصلِ چاردَهُم
چِیزای پاک و نَجِس
1 شُمو بچکِیچای خُداوند، خُدای خُو اَستِید، پس دَ غَیتِ ماتمِ بَلدِه مُرده ها، خودون خُو ره زخمی نَکُنِید و مینکلِ چِیمای خُو ره کَل نَکُنِید؛ 2 چُون شُمو بَلدِه خُداوند، خُدای خُو یگ قَومِ مُقَدَّس اَستِید و خُداوند شُمو ره بَلدِه خُو اِنتِخاب کده تا از مینکلِ پگِ قَوم های که دَ رُوی زمی اَسته، قَومِ خاصِ ازُو بَشِید.
3 شُمو هیچ چِیزِ نَجِس ره نَخورِید. 4 حَیوانای ره که شُمو خورده مِیتنِید، اینیا اَسته: گاو، گوسپو و بُز، 5 آهُو، بُزِ کوهی، آهُو بَره، بُزِ وَحشی، گوَزن، گاوِ وَحشی و قُوچِ کوهی. 6 هر حَیوان که سُم شی شَق بَشه، یعنی دُوشَق بَشه و نِشقار کُنه، از مینکلِ حَیوانا اُو ره مِیتنِید بُخورِید. 7 لیکِن از مینکلِ حَیوانای که نِشقار مُونه یا سُم شی دُوشَق اَسته، اینیا ره نَخورِید: اُشتُر، خرگوش و تَولَی، چراکه اُونا نِشقار مُونه، ولے سُمِ ازوا دُوشَق نِییه؛ اُونا بَلدِه شُمو نَجِس اَسته. 8 خُوک اگرچِه سُم شی دُوشَق اَسته، ولے نِشقار نَمُونه، اُو بَلدِه شُمو نَجِس اَسته. پس گوشتِ امزی حَیوانا ره نَخورِید و دَ لاشِ امزیا دِست نَزنِید.
9 از مینکلِ پگِ زِنده‌جانای که دَ آو اَسته، هر زِنده‌جان که شاپَر و فَلسa دَره مِیتنِید بُخورِید. 10 لیکِن زِنده‌جانای ره که شاپَر و فَلس نَدره نَخورِید؛ اُونا بَلدِه شُمو نَجِس اَسته.
11 ھر رقم مُرغَکوی پاک ره شُمو مِیتنِید بُخورِید. 12 لیکِن اینیا ره نَخورِید: بُرگُج، لاشخور، لاشخورِ رِیشتُو، 13 شاهِین، پُشت سُرخَگ، باشه هر رقم شی که بَشه، 14 زاغ هر رقم شی که بَشه، 15 شُتُرمُرغ، مُرغِ دریایی، کله‌خورَک، باز هر رقم شی که بَشه، 16 بُومِ ریزگَک، بُومِ کٹه، بُومِb سفید، 17 قوطو، لاشخورِ مِصری، قاز، 18 لَگ‌لَگ، کُلَنگ هر رقم شی که بَشه، پُوپُوک و شاوپَرَگِ چَرمی. 19 تمامِ اوخلَی های بالدار بَلدِه شُمو نَجِس اَسته؛ اُونا نَباید خورده شُنه. 20 لیکِن زِنده‌جانای بالدار که پاک اَسته، اُونا ره مِیتنِید بُخورِید.
21 هیچ جاندارِ خود مُرده ره نَخورِید؛ اُو ره دَ بیگَنِه که دَ شارای شُمو زِندگی مُونه بِدِید تا بُخوره، یا دَ یگ بیگَنِه مُسافِر سَودا کُنِید، چراکه شُمو بَلدِه خُداوند، خُدای خُو یگ قَومِ مُقَدَّس اَستِید.
امچُنان بُزغله ره دَ شِیرِ آبِه شی پُخته نَکُنِید.
دَ بارِه دَه-یگ
22 دَه-یگِ تمامِ حاصِلاتِ زمِین خُو ره که سالانه از زمی دَ دِست مییه، حتماً جدا کُنِید. 23 و دَ حُضُورِ خُداوند، خُدای خُو دَ جایی که اُو اِنتِخاب مُونه تا نام خُو ره دَ اُونجی قرار بِدیه، دَه-یگِ غَلّه، شِیرِه انگُور و روغون خُو ره قد اوّلباری گَله و رَمِه خُو بُخورِید، تا یاد بِگِیرِید که همیشه از خُداوند، خُدای خُو ترس دَشته بَشِید. 24 لیکِن اگه راه بَلدِه شُمو دَ اندازِه دُور بَشه، که دَه-یگ ره بُرده نَتنِید، یعنی جایی ره که خُداوند، خُدای شُمو اِنتِخاب مُونه تا نام خُو ره دَ اُونجی قرار بِدیه بَلدِه شُمو دُور بَشه، اوخته غَیتِیکه خُداوند، خُدای شُمو، شُمو ره بَرکت دَد، 25 امُو دَه-یگ ره دَ نُقره سَودا کُنِید و نُقره ره دَ دِست خُو گِرِفته دَ جایی که خُداوند، خُدای شُمو اِنتِخاب مُونه بورِید. 26 دَ اُونجی قد نُقره ھر چِیزی که دِل شُمو شُد بِخرِید: گاو، گوسپو، شرابِ انگُور، شراب های دِیگه، و هر چِیزِ دِیگه که خوش شُمو اَمَد؛ و دَ حُضُورِ خُداوند، خُدای خُو خودون شُمو قد خانَوار خُو بُخورِید و خوشی کُنِید. 27 و لاویای ره که دَ شارای شُمو زِندگی مُونه، از یاد نَبرِید، چراکه اُونا دَ مینکلِ شُمو تقسِیم و مُلک نَدره.
28 دَ آخرِ هر سِه سال، یعنی دَ سالِ سِوّم تمامِ دَه-یگِ حاصِلات خُو ره بیرِید و دَ شارای خُو ذخِیره کُنِید 29 تا لاویا که دَ مینکل شُمو تقسِیم و مُلک نَدره و بیگَنه‌گو، یَتِیما و خاتُونوی بیوه که دَ شارای شُمو اَسته، اَمَده بُخوره و سیر شُنه، و خُداوند، خُدای شُمو، شُمو ره دَ تمامِ کارای دِست شُمو که انجام مِیدِید، بَرکت بِدیه.