فصلِ شَشُم
حُکمِ بُزُرگ
1 اینَمیا احکام، قَوانِین و دستُورای اَسته که خُداوند، خُدای شُمو دَز مه اَمر کده تا دَز شُمو تعلِیم بِدیُم و شُمو اُونا ره دَ سرزمِینی که بَلدِه تَصَرُف کدون شی از دریای اُردُن تیر مُوشِید، دَ جای بیرِید، 2 تا شُمو از خُداوند، خُدای خُو ترس دَشته بَشِید و تمامِ احکام و دستُورای ازُو ره که ما دَز شُمو اَمر مُونُم دَ تمامِ روزای زِندگی خُو دَ جای بیرِید، ام شُمو و بچکِیچای شُمو و ام اَولادای بچکِیچای شُمو تا عُمرِ دِراز دَشته بَشِید. 3 پس اَی بَنی اِسرائیل، شُمو باید گوش بِگِیرِید و دَ انجام دَدون شی دِقَت کُنِید، تا دَ خُوبی شُمو تمام شُنه و تا تِعداد شُمو دَ سرزمِینی که از شی شِیر و عسل جاری اَسته غَدر کَلو شُنه، امُو رقم که خُداوند، خُدای بابه‌کَلونای شُمو، دَز شُمو وعده کده.
4 اَی قَومِ اِسرائیل، گوش کُو! خُداوند، خُدای مو، خُداوندِ یکتا اَسته. 5 پس خُداوند، خُدای خُو ره قد تمامِ دِل و تمامِ جان و تمامِ قُوَت خُو مُحَبَت کُو. 6 اِی توره ها ره که ما اِمروز دَز تُو اَمر مُونُم، دَ دِل خُو نَقش کُو 7 و اُونا ره دَ بچکِیچای خُو دَ دِقَت تعلِیم بِدی و دَ غَیتِیکه خانه اَستی، دَ غَیتِیکه راه موری، دَ غَیتِیکه خاو مُوشی و دَ غَیتِیکه باله مُوشی دَ بارِه ازوا توره بُگی. 8 اُونا ره بَلدِه یادآوَریa دَ دِست خُو بسته کُو و رقمِ نشان دَ مینکلِ چِیما دَ پیشانی خُو بَند کُو. 9 اُونا ره دَ چَوکات های درگه های خانِه خُو و دَ درگه های شار خُو نوِشته کُو.
10 وختِیکه خُداوند، خُدای تُو، تُو ره دَ امزُو سرزمی که بَلدِه بابه‌کَلونای تُو اِبراهِیم و اِسحاق و یعقُوب قَسم خورد که دَز تُو مِیدیه، داخِل کد و شارای کٹه و نُوربَند ره که تُو آباد نَکدے، 11 خانه ھای پُر از ھر چِیزِ خُوب ره که تُو پُر نَکدے، چاه ھای کَنده شُده ره که تُو نَکَندے، تاک های انگُور و دِرختای زَیتُون ره که تُو نَشَندے دَز تُو دَد و تُو ازوا خورده سیر شُدی، 12 اوخته هُوش تُو بَشه، نَشُنه که خُداوند ره پُرمُشت کنی، چُون اُو تُو ره از سرزمِینِ مِصر، از جایی که غُلام بُودی بُرو اَوُرد. 13 از خُداوند، خُدای خُو بِتَرس و اُو ره عِبادت کُو و تنها دَ نامِ ازُو قَسم بُخور. 14 از خُدایونِ دِیگه، یعنی از خُدایونِ قَوم های که دَ گِرد-و-بَر تُو اَسته، پَیرَوی نَکُو؛ 15 چُون خُداوند، خُدای تُو که دَ مینکل شُمو حُضُور دَره، خُدای غَیرَتی اَسته؛ نَشُنه که قارِ خُداوند، خُدای تُو دَ بَلِه تُو باله بییه و تُو ره از رُوی زمی نابُود کُنه.
16 خُداوند، خُدای خُو ره آزمایش نَکُو، رقمی که اُو ره دَ مَسا آزمایش کدی.b 17 فِکر خُو ره بِگِیر که احکامِ خُداوند، خُدای خُو ره و فرمان ها و دستُورای ره که دَز تُو اَمر کده، نِگاه کُنی. 18 چِیزی ره که دَ نظرِ خُداوند راست و خُوب اَسته، انجام بِدی تا دَ خُوبی تُو تمام شُنه و تُو دَ امزُو سرزمِینِ خُوب که خُداوند بَلدِه بابه‌کَلونای تُو قَسم خورده وعده کد، داخِل شُنی و اُو ره تَصَرُف کده 19 پگِ دُشمنای خُو ره از پیشِ رُوی خُو هَی کُنی، امُو رقم که خُداوند گُفته.
20 وختِیکه بچکِیچای تُو دَ آینده از تُو سَوال کده پُرسان کُنه: ’معنای امزی فرمان ها، احکام و دستُورای که خُداوند، خُدای مو دَز شُمو اَمر کده، چی اَسته؟‘ 21 اوخته دَ بچکِیچای خُو بُگی: ’مو دَ مِصر غُلامِ فِرعَونc بُودی، لیکِن خُداوند مو ره قد دِستِ زورتُو از مِصر بُرو اَوُرد. 22 خُداوند دَ پیشِ چِیمای مو مُعجزه های کٹه و ترسناک و چِیزای عجِیب دَ ضِدِ مِصر، دَ ضِدِ فِرعَون و دَ ضِدِ پگِ نفرای خانِه شی ظاهِر کد. 23 اُو مو ره ازُونجی بُرو اَوُرد تا مو ره دَ سرزمِینی داخِل کُنه که بَلدِه بابه‌کَلونای مو قَسم خورد که دَز مو مِیدیه. 24 اوخته خُداوند دَز مو اَمر کد که پگِ امزی دستُورا ره دَ جای اَوُرده از خُداوند، خُدای خُو بِتَرسی تا همیشه دَ خُوبی مو تمام شُنه و مو زِنده بُمنی، امُو رقم که اِمروز اَسته. 25 اگه مو دَ دِقَت پگِ امزی احکام ره دَ حُضُورِ خُداوند، خُدای خُو دَ جای بَیری، امُو رقم که اُو دَز مو اَمر کده، اوخته اِی بَلدِه ازمو یگ عملِ عادِلانه حِساب مُوشه.‘