فصلِ بِیست و چارُم
پَیغامِ سِوّمِ بِلعام
1 وختی بِلعام دِید که خُداوند از بَرکت دَدو دَ اِسرائیل خوش شُده، اُو مِثلِ دفعه های پیش پُشتِ پال-و-جادُو نَگشت، بَلکِه رُوی خُو ره سُون بیابو کد. 2 و بِلعام توخ کده دِید که بَنی اِسرائیل دَ مُطابِقِ طایفه های خُو دَ ترتِیب خَیمه زَده. اوخته روحِ خُدا دَ بَلِه ازُو قرار گِرِفت 3 و بِلعام تورِه خُو ره دَ زِبو اَوُرده گُفت:
”وَحی بِلعام باچِه بِعور،
وَحی مَردی که چِیمای شی واز شُد.
4 وَحی کسی که تورای خُدا ره شِنِید،
کسی که از طرفِ قادِرِ مُطلَق رویا دِید،
کسی که اُفتَد، ولے چِیمای شی واز شُد.
5 چِیقس نُوربَند اَسته خَیمه های تُو، اَی یعقُوب،a
جای های بُود-و-باش تُو، اَی اِسرائیل!
6 مِثلِ دَرّه های دُور-و-دِراز،
مِثلِ باغ های بَغلِ دریا،
مِثلِ دِرختونِ عود که خُداوند شَنده
و مِثلِ دِرختونِ سَروِ نزدِیکِ آو ها.
7 آو از دوله های اِسرائیل مِیریزه
و کِشتِ ازُو آوِ پِرَیمو مِیدَشته بَشه.
پادشاهِ ازُو از اَجاج پادشاه بُزُرگتَر مُوشه
و پادشاهی ازُو بِلند مَرتبه مُوشه.
8 خُدا که اُونا ره از مِصر بُرو اَوُرد،
مِثلِ شاخ های گاوِ وَحشی پُشتِیوانِ ازوا اَسته.
اُو مِلَّت های ره که دُشمونِ ازُو اَسته قُورت مُونه،
استُغونای ازوا ره مَیده مُونه
و اُونا ره قد تِیر های خُو زَده سُلاخ سُلاخ مُونه.
9 اِسرائیل رقمِ شیر خود ره جَم کده خاو مُونه، مِثلِ شیرِ غُران؛
کِی مِیتَنه اُو ره بِخیزَنه؟
بَرکت دَ کسای که تُو ره بَرکت مِیدیه
و نالَت دَ کسای که تُو ره نالَت مُونه!“
10 اوخته بالاق دَ بَلِه بِلعام غَضَبناک شُد و دِست خُو ره دَ دِست خُو زَده دَ بِلعام گُفت: ”ما تُو ره کُوی کدُم که دُشمنای مَره نالَت کنی، مگم تُو سِه دَفعه اُونا ره بَرکت دَدی. 11 آلی زُود اِینجی ره ایله کُو و پس دَ جای خُو بورُو. ما گُفتُم که از تُو قدردانی کنُم، مگم خُداوند نَه‌ایشت که از تُو قدردانی شُنه.“
12 بِلعام دَ بالاق گُفت: ”آیا ما دَ قاصِدای تُو که دَ پیش مه رَیی کده بُودی تمامِ چِیز ره نَگُفتُم؟ 13 ما گُفتُم که حتیٰ اگه بالاق قصر خُو ره پُر از طِلّا و نُقره کده دَزمه بِدیه، ما نَمِیتنُم از اَمرِ خُداوند سرپیچی کنُم و از دِلِ خود خُو کارِ خُوب یا بَد انجام بِدیُم، بَلکِه چِیزی ره که خُداوند دَز مه بُگیه ما امُو ره مُوگیُم. 14 اینه، ما دَ پیشِ قَومِ خود خُو پس مورُم؛ مگم بیل که دَز تُو بُگیُم که اِی قَوم دَ روزای آینده دَ حقِ قَوم تُو چِیز کار مُونه.“
پَیغامِ چارُمِ بِلعام
15 پس اُو تورِه خُو ره دَ زِبو اَوُرده گُفت:
”وَحی بِلعام باچِه بِعور،
وَحی مَردی که چِیمای شی واز شُد؛
16 وَحی کسی که تورای خُدا ره شِنِید،
کسی که عِلمِ خُدای مُتعال ره پَی بُرد،
کسی که از طرفِ قادِرِ مُطلَق رویا دِید،
کسی که اُفتَد، ولے چِیمای شی واز شُد.
17 ما اُو ره مِینگرُم، مگم نَه آلی؛
ما اُو ره توخ مُونُم، مگم نَه دَ نزدِیکی ها:
یگ سِتاره از یعقُوب ظهُور مُونه
و یگ تَیاقِ پادشاهی از اِسرائیل باله مُوشه؛
اُو سرحدای موآب ره جَوجَو مُونه
و تمامِ مردُمِ خرابکار ره سرکوب مُوکُنه.
18 اِدوم مُلکیَتِ ازُو مُوشه
و سَعِیرb مُلکِ دُشمنای شی دَ تَصَرُفِ ازُو دَر مییه؛
و اِسرائیل پیروزمَندانه عمل مُونه.
19 یگ حُکمران از یعقُوب ظهُور مُونه
و باقی‌مَنده های شار ره نابُود مُوکُنه.“
پَیغامِ های آخِری بِلعام
20 اوخته بِلعام سُون قَومِ عمالیق توخ کد و تورِه خُو ره دَ زِبو اَوُرده گُفت:
”عمالیق دَ مینکلِ مِلَّت ها اوّل بُود،
لیکِن عاقُبَت شی نابُودی اَبَدی اَسته.“
21 بعد ازُو سُون قینی ھا نظر اَندخت و تورِه خُو ره دَ زِبو اَوُرده گُفت:
”جای بُود-و-باش شُمو مُستَحکم اَسته،
چُون وور شُمو دَ بَلِه قاده قرار دَره؛
22 مگم شُمو قینی ھا تَباه مُوشِید
وختِیکه آشُوریا شُمو ره دَ اسِیری مُوبره.“
23 و بِلعام بسم تورِه خُو ره دَ زِبو اَوُرده گُفت:
”آه! وختِیکه خُدا امی چِیزا ره انجام بِدیه،
کِی زِنده مُومَنه؟
24 کِشتی_ھا از ساحِل_های کِتِیمc مییه
و آشُور و عِبر ره مِیزنه
و اُونا ره نابُود مُونه.“
25 اوخته بِلعام باله شُده پس دَ جای خُو رفت و بالاق ام سُون راهِ خُو رَیی شُد.