لاویا 26

فصلِ بِیست و شَشُم

بَرکت بَلدِه کسای که اِطاعَت مُونه

‏1 بَلدِه خُو بُت ها جور نَکُنِید و مُجَسمه های تراش شُده و ستُون های پرَستِشی بَلدِه خُو ایستَلجی نَکُنِید و سنگای ره که دَزشی عکس کنده شُده دَ سرزمِین خُو جای نَدِید تا اُونا ره سَجده کُنِید، چراکه ما خُداوند، خُدای شُمو اَستُم. ‏2 روزای آرام مَره نِگاه کُنِید و دَ جایگاهِ مُقَدَّس مه اِحترام دَشته بَشِید. ما خُداوند اَستُم. ‏3 اگه از دستُورای مه پَیرَوی کُنِید و احکام مَره نِگاه کده دَ جای بیرِید، ‏4 اوخته بارِش ها ره دَ مَوسُم شی بَلدِه شُمو رَیی مُونُم و زمی حاصِل خُو ره مِیدیه و دِرختای بیابو میوه مِیگِیره. ‏5 خرمون جُغُول کدون شُمو تا وختِ چِیندونِ انگُور دَوام مُونه و چِیندونِ انگُور شُمو تا وختِ کِشت کدونِ زمی. شُمو نان خُو ره سیر مُوخورِید و دَ سرزمِین خُو دَ اَمنیَت زِندگی مُونِید.

‏6 ما دَ سرزمِین شُمو صُلح-و-آرامِش ره برقرار مُونُم و شُمو آرام خاو مورِید و هیچ کس شُمو ره نَمِیتَرسَنه. ما حَیوانای درِنده ره از سرزمِین شُمو گُم مُونُم و هیچ شمشیرِ دُشمو از سرزمِین شُمو تیر نَمُوشه. ‏7 شُمو از پُشتِ دُشمَنای خُو مورِید و اُونا دَ پیشِ رُوی شُمو قد شمشیر کُشته شُده موفته. ‏8 پَنج نفر شُمو صد نفر ره پیش مُونه و صد نفر شُمو هزارها نفر ره؛ و دُشمَنای شُمو دَ پیشِ رُوی شُمو قد شمشیر کُشته شُده موفته.

‏9 ما دَ بَلِه شُمو نظرِ لُطف مُونُم و شُمو ره باروَر کده تِعداد شُمو ره کَلو مُونُم و عهد خُو ره قد شُمو نِگاه مُونُم. ‏10 شُمو از غَلّه-و-دانِه کُهنِه سالِ تیر شُده مُوخورِید و غَلّه-و-دانِه کُهنه ره بُر کده بَلدِه حاصِلِ نَو جای جور مُونِید. ‏11 ما جایگاهِ خُو ره دَ مینکل شُمو قرار مِیدیُم و ما از شُمو کِرک نَمُوکنُم. ‏12 ما دَ مینکل شُمو حَرکت مُونُم و خُدای شُمو مُوشُم و شُمو قَوم مه مُوشِید. ‏13 ما خُداوند، خُدای شُمو اَستُم که شُمو ره از سرزمِینِ مِصر بُرو اَوُردُم تا دِیگه غُلامِ مِصریا نَبَشِید. ما بَندهای یُوغِ غُلامی شُمو ره مَیده کدُم و باعِث شُدُم که شُمو سر بِلند راه بِگردِید.

جَزای نااِطاعتی

‏14 لیکِن اگه از اَید مه نَشُنِید و پگِ امزی احکام ره دَ جای نَیرِید، ‏15 اگه دستُورای مَره رَد کُنِید و دِل شُمو از قانُونای مه بَدبُر شُنه و تمامِ احکام مَره دَ جای نَوُرده عهد مَره مَیده کُنِید، ‏16 ما اینی کارا ره دَ حق شُمو مُونُم: ما ترس-و-وَحشَت ره دَ بَلِه شُمو میرُم و مَرَضِ کُشِنده و تاوی ره که چِیمای شُمو ره از کار میله و زِندگی شُمو ره از بَین مُوبره. و شُمو تُخم ره دَ زمِین خُو بےفایده کِشت مُونِید، چراکه دُشمَنای شُمو حاصِل شی ره مُوخوره. ‏17 ما رُوی خُو ره دَ ضِد شُمو قرار مِیدیُم و شُمو دَ وسِیلِه دُشمَنای خُو شِکست مُوخورِید؛ کسای که از شُمو بَد مُوبره دَ بَلِه شُمو حُکمرانی مُونه و دَ حالِیکه هیچ کس شُمو ره دُمبال نَمُونه شُمو دُوتا مُونِید.

‏18 و اگه باوجودِ امزی چِیزا ام از اَید مه نَشُدِید، اوخته شُمو ره بخاطرِ گُناه های شُمو هفت برابر جَزا مِیدیُم. ‏19 ما غرُورِ قُدرت شُمو ره مَیده مُونُم و آسمون شُمو ره دَ بَلِه شُمو رقمِ آیِن و زمِین شُمو ره رقمِ مِس جور مُونُم. ‏20 قُوَت شُمو بےفایده مَصرَف مُوشه، چراکه زمِین شُمو حاصِل خُو ره نَمِیدیه و دِرختای زمِین شُمو میوه نَمِیگِیره.

‏21 و اگه هنوز ام دَ خِلاف مه رفتار کدِید و از اَید مه نَشُدِید، اوخته بخاطرِ گُناه های شُمو هفت برابر بَلاها ره دَ سر شُمو میرُم. ‏22 ما جانوَرای وَحشی بیابو ره دَ ضِد شُمو رَیی مُونُم تا شُمو ره از اَولادای شُمو محرُوم کُنه و چارپایای شُمو ره نابُود کُنه و تِعداد شُمو ره کم کُنه و سَرَک های شُمو ره خالی کُنه. ‏23 اگه باوجُودِ امزی چِیزا اِصلاح نَشُدِید و دَ خِلاف مه رفتار کدِید، ‏24 اوخته ما ام دَ خِلاف شُمو رفتار مُونُم و شُمو ره بخاطرِ گُناه های شُمو هفت برابر جَزا مِیدیُم. ‏25 ما شمشیر ره دَ ضِد شُمو میرُم تا اِنتِقامِ مَیده کدونِ عهد مَره بِگِیره. وختِیکه دَ شارای خُو دُوتا کُنِید، مَرَضِ وُبا ره دَ مینکل شُمو رَیی مُونُم و شُمو دَ دِستِ دُشمو تسلِیم مُوشِید. ‏26 غَیتِیکه ذخِیرِه آرد شُمو ره از بَین بُبرُم، اوخته دَه خاتُو دَ یگ تندُور نان شُمو ره پُخته مُونه و نان ره وَزن کده بَلدِه شُمو جِیره مِیدیه، شُمو مُوخورِید، ولے سیر نَمُوشِید. ‏27 اگه باوجُودِ ازی ام، از اَید مه نَشُدِید و دَ خِلاف مه رفتار کدِید، ‏28 اوخته ما قد قار-و-غَضَب دَ خِلاف شُمو رفتار مُونُم و ما خود مه شُمو ره بخاطرِ گُناه های شُمو هفت برابر جَزا مِیدیُم. ‏29 از شِدَّتِ گُشنَگی شُمو گوشتِ باچه‌گو و دُخترون خُو ره مُوخورِید. ‏30 ما بُتخانه های شُمو ره خراب کده قُربانگاه های بُخورِ خوشبُوی شُمو ره مَیده مُونُم و لاش‌های شُمو ره دَ بَلِه لاش‌های بُت‌های شُمو پورته کده از شُمو کِرک مُونُم. ‏31 ما شارای شُمو ره خراب مُونُم، جای های مُقَدَّس شُمو ره بیرو مُونُم و خوشبُویی های خوشایَند شُمو ره بُوی نَمُونُم. ‏32 ما سرزمِین شُمو ره بیرَنه جور مُونُم و دُشمَنای شُمو که دَزشی جای-دَ-جای مُوشه اُو ره دِیده حَیرو مُومنه. ‏33 شُمو ره دَ مینکلِ مِلَّت ها تِیت‌پَرَک مُونُم و شمشیر خُو ره بُر کده از پُشت شُمو مییُم. سرزمِین شُمو بیرَنه جور مُوشه و شارای شُمو دَ خرابه تبدِیل مُوشه. ‏34 اوخته زمی دَ تمامِ روزای که بیرو مُومنه و دَ حالِیکه شُمو دَ سرزمِینِ دُشمَنای خُو اَستِید، از سال های آرام خُو لِذَت مُوبره؛ اَرے، زمی آرام مُونه و سال های آرام خُو ره پُوره مُونه. ‏35 زمی دَ تمامِ روزای که بیرو مُومنه، امُو رقم آرام مُونه که دَ سال های آرام شُمو دَ وختِیکه شُمو دَ بَلِه ازُو زِندگی مُوکدِید، اُو رقم آرام نَکدُد.

‏36 و باقی‌مَنده های شُمو که زِنده مُومنه، ما دَ دِل های ازوا دَ سرزمِینِ دُشمَنای شُمو سُستی-و-ضعِیفی مِیندَزُم؛ حتیٰ صَدای بَلگی که دَ وسِیلِه باد بُرده مُوشه، اُونا ره دُوتادَلجی مُونه و اُونا رقمی دُوتا مُونه که بُگی از دَمِ شمشیر دُوتا مُونه و موفته، باوجُودِ که کس اُونا ره دُمبال نَمُونه. ‏37 اُونا یگ دَ بَلِه دِیگه موفته، فقط بُگی که از دَمِ شمشیر دُوتا مُونه؛ و شُمو تَوانایی مُقاوِمَت دَ برابرِ دُشمَنای خُو ره نَمِیدَشته بَشِید. ‏38 شُمو دَ مینکلِ مِلَّت ها مُومُرِید و زمِینِ دُشمَنای شُمو، شُمو ره مُوخوره. ‏39 و باقی‌مَنده های شُمو دَ سرزمِینِ دُشمَنای شُمو بخاطرِ گُناه‌های خودون خُو و ام بخاطرِ گُناه‌های بابه‌کَلونای خُو گَنڈه مُوشه.

‏40 لیکِن اگه اُونا گُناه‌های خودون خُو ره و گُناه‌های بابه‌کَلونای خُو ره اِقرار کُنه که اُونا دَز مه خیانَت کده و دَ خِلاف مه رفتار کده ‏41 -- و امزی خاطر ما ام دَ خِلافِ ازوا رفتار کدُم و اُونا ره دَ سرزمِینِ دُشمَنای ازوا اَوُردُم -- و اگه اُونا دِل‌های ناخَتنِه خُو ره نَرم-و-فروتن کُنه و جَزای گُناه‌های خُو ره قبُول کُنه، ‏42 اوخته ما عهد خُو ره قد یعقُوب و قد اِسحاق و قد اِبراهِیم دَ یاد خُو میرُم و امُو سرزمی ره ام دَ یاد خُو میرُم. ‏43 لیکِن اوّل زمی باید از وجُودِ ازوا خالی شُنه و بعد ازُو زمی مِیتنه از سال های آرام خُو لِذَت بُبره و اُونا جَزای گُناه‌های خُو ره مِینگره، چراکه اُونا قانُونای مَره رَد کد و اُونا از احکام مه بَدبُر شُد. ‏44 مگم باوجودِ امزی چِیزا، وختِیکه اُونا دَ سرزمِینِ دُشمَنای خُو اَسته، ما اُونا ره رَد نَمُونُم و ازوا اُوقس بَدبُر نَمُوشُم که اُونا ره بیخی از بَین بُبرُم و عهد خُو ره قد ازوا مَیده کنُم -- چُون ما خُداوند، خُدای ازوا اَستُم -- ‏45 بَلکِه ما بخاطرِ ازوا عهدِ بابه‌کَلونای ازوا ره دَ یاد خُو میرُم که ما اُونا ره دَ پیشِ چِیمِ مِلَّت ها از سرزمِینِ مِصر بُرو اَوُردُم تا خُدای ازوا بَشُم. ما خُداوند اَستُم.‘“

‏46 اینَمیا قانُون ها، دستُور ها و احکامِ شریعت اَسته که خُداوند بَینِ خود خُو و بَنی اِسرائیل دَ کوهِ سِینا دَ وسِیلِه مُوسیٰ قرار دَد.