فصلِ ھفدَهُم
هِدایت دَ بارِه خُون
1 خُداوند قد مُوسیٰ گپ زَده گُفت: 2 ”قد هارُون و باچه های شی و پگِ بَنی اِسرائیل گپ زَده، دَزوا بُگی، ’اینَمی چِیزی اَسته که خُداوند اَمر کده مُوگیه: 3 هر کس که از قَومِ اِسرائیلa کُدَم نَرگاو، گوسپو یا بُز ره دَ خَیمه‌گاه و یا بُرو از خَیمه‌گاه حلال کُنه 4 و اُو ره دَ دانِ درگِه خَیمِه مُلاقات نَیره تا دَ عِنوانِ قُربانی بَلدِه خُداوند دَ پیشِ رُوی جایگاهِ خُداوند تقدِیم شُنه، اُو بَلدِه امزُو نفر قتل حِساب مُوشه. اُو خُون ریختَنده و باید از قَوم خُو قطع شُنه. 5 اِی قانُون بَلدِه ازی اَسته که بَنی اِسرائیل بعد ازی قُربانی های خُو ره که دَ بیابو تقدِیم مُونه گِرِفته بیره یعنی اُونا ره بَلدِه خُداوند دَ دانِ درگِه خَیمِه مُلاقات دَ دِیرِ پیشوا بیره و اُونا ره دَ عِنوانِ قُربانی سلامَتی دَ خُداوند تقدِیم کُنه. 6 و پیشوا خُونِ قُربانی ره دَ قُربانگاهِ خُداوند دَ پیشِ درگِه خَیمِه مُلاقات پاش بِدیه و چربی ره دَ عِنوانِ خوشبُوی مَورِدِ پِسَندِ خُداوند بُسوزَنه. 7 اُونا قُربانی‌های خُو ره دِیگه بَلدِه خُدایونِ بُز مانَند تقدِیم نَکُنه که قد پَیرَوی ازوا خودون ره فاحِشه جور کده. اِی باید بَلدِه ازوا دَ تمامِ نسل های ازوا یگ قانُونِ دایمی بَشه.‘
8 علاوِه ازی دَزوا بُگی، ’هر کسی که از قَومِ اِسرائیلb یا از بیگَنه های که دَ مینکلِ ازوا زِندگی مُونه، قُربانی سوختَنی یا قُربانی دِیگه تقدِیم کُنه 9 و اُو ره دَ دانِ درگِه خَیمِه مُلاقات نَیره تا اُو ره دَ خُداوند قُربانی کُنه، اُو نفر باید از قَوم خُو قطع شُنه.
10 و هر کسی که از قَومِ اِسرائیلc یا از بیگَنه های که دَ مینکلِ ازوا زِندگی مُونه خُون بُخوره، ما رُوی خُو ره دَ ضِدِ امزُو نفرِ که خُون خورده قرار مِیدیُم و اُو ره از مینکلِ قَوم شی قطع مُونُم، 11 چراکه زِندگی جاندار دَ خُون بَنداَسته و ما خُون ره دَز شُمو دَدیم تا دَ بَلِه قُربانگاه بَلدِه زِندگی خُو کِفاره کُنِید؛ چُون فقط خُون اَسته که بَلدِه زِندگی کِفاره مِیتنه. 12 امزی خاطر ما دَ بَنی اِسرائیل مُوگیُم: دَ مینکل شُمو هیچ کس نَباید خُون بُخوره، نَه شُمو و نَه ام بیگَنه‌های که دَ مینکل شُمو زِندگی مُونه.
13 هر کسی که از بَنی اِسرائیل یا از بیگَنه‌های که دَ مینکلِ ازوا زِندگی مُونه کُدَم حَیوان یا مُرغَک ره که خورده مُوشه شِکار مُونه، اُو باید خُون شی ره بِریزَنه و تَی خاک کُنه، 14 چراکه زِندگی هر جاندار خُون شی اَسته، یعنی خُون زِندگی شی اَسته. امزی خاطر دَ بَنی اِسرائیل گُفتُم: شُمو باید خُونِ هیچ جاندار ره نَخورِید، چراکه زِندگی هر جاندار خُون شی اَسته؛ هر کسی که اُو ره بُخوره از قَوم قطع مُوشه.
15 و هر کسی که گوشتِ حَیوانِ خودمُرده یا گوشتِ حَیوانی ره که تَوَسُطِ دِیگه حَیوان کُشته شُده بُخوره، چی اِسرائیلی اَصلی بَشه، چی بیگَنه، اُو باید کالای خُو ره بُشویه و قد آو غُسل بِگِیره و اُو تا شام ناپاک مُومنه؛ بعد ازُو پاک مُوشه. 16 ولے اگه کالای خُو ره نَشویه و جِسم خُو ره قد آو غُسل نَدیه، اُو جَزای گُناهِ خُو ره مِینگره.‘“