فصلِ پوزدَهُم
ناپاکی دَ وسِیلِه آوی که از جِسم بُر مُوشه
1 خُداوند قد مُوسیٰ و هارُون گپ زَده گُفت: 2 ”قد بَنی اِسرائیل گپ زَده دَزوا بُگی، ’وختِیکه یَگو مَرد از جِسم خُو آوریزی دَره، اُو بخاطرِ آوریزی خُو ناپاک اَسته. 3 ناپاکی آوریزی شی اینی اَسته: چی آو از جِسم شی جاری بَشه، چی آو دَ جِسم شی ایسته بَشه، اُو باعِثِ ناپاکی ازُو مُوشه. 4 نفری که آوریزی دَره دَ هر جاگِه که خاو کُنه، امُو جاگه ناپاک مُوشه و دَ بَلِه هر چِیزی که بِشِینه، امُو چِیز ام ناپاک مُوشه. 5 هر کسی که دَ جاگِه ازُو دِست بِزنه، اُو باید کالای خُو ره بُشویه و قد آو غُسل بِگِیره و اُو تا شام ناپاک مُومنه. 6 هر کس دَ بَلِه چِیزی بِشِینه که نفرِ آوریزی‌دار دَ بَلِه ازُو شِشتُد، اُو باید کالای خُو ره بُشویه و قد آو غُسل بِگِیره و اُو تا شام ناپاک مُومنه. 7 و هر کسی که دَ جِسمِ نفرِ آوریزی‌دار دِست بِزَنه باید کالای خُو ره بُشویه و قد آو غُسل بِگِیره و اُو تا شام ناپاک مُومنه. 8 و اگه نفرِ آوریزی‌دار دَ بَلِه یگ شخصِ پاک تُف کُنه، اُو نفرِ پاک باید کالای خُو ره بُشویه و قد آو غُسل بِگِیره و اُو تا شام ناپاک مُومنه. 9 هر زِین یا پالونِ که نفرِ آوریزی‌دار دَ بَلِه شی بِشِینه، ناپاک مُوشه. 10 هر کس چِیزی ره که دَ تَی ازُو نفر بُوده دِست بِزَنه، اُو تا شام ناپاک مُومنه؛ و هر کسی که امُو چِیزا ره باله کُنه، اُو باید کالای خُو ره بُشویه و قد آو غُسل بِگِیره و اُو تا شام ناپاک مُومنه. 11 دَ جانِ هر کسی که نفری آوریزی‌دار دِست بِزنه و دِست خُو ره قد آو نَشُشته بَشه، امُو کس باید کالای خُو ره بُشویه و قد آو غُسل بِگِیره و اُو تا شام ناپاک مُومنه. 12 دَ هر ظرفِ گِلی که نفرِ آوریزی‌دار دِست بِزَنه، اُو باید مَیده شُنه، ولے اگه ظرفِ چوبی بَشه، اُو باید قد آو شُشته شُنه. 13 وختِیکه نفرِ آوریزی‌دار از آوریزی خُو پاک شُد، اُو باید هفت روز ره بَلدِه پاک شُدون خُو حِساب کُنه و کالای خُو ره شُشته جِسم خُو ره قد آوِ رَوان غُسل بِدیه؛ اوخته اُو پاک مُوشه. 14 دَ روزِ هشتُم اُو باید دُو قُمری یا دُو کَوتر ره گِرِفته دَ حُضُورِ خُداوند دَ دانِ درگِه خَیمِه مُلاقات بییه و اُونا ره دَ پیشوا بِدیه. 15 و پیشوا اُونا ره تقدِیم کُنه: یگ شی ره بَلدِه قُربانی گُناه و دِیگِه شی ره بَلدِه قُربانی سوختَنی. دَ امزی رقم پیشوا بَلدِه ازُو بخاطرِ آوریزی شی دَ حُضُورِ خُداوند کِفاره مُونه.
16 وختِیکه از یگ مرد آوِ مَنی اِنزال مُوشه، اُو باید تمامِ جِسم خُو ره قد آو غُسل بِدیه، و اُو تا شام ناپاک مُومنه. 17 و هر کالای چَرمی که دَ بَلِه شی آوِ مَنی ریخته بَشه باید قد آو شُشته شُنه و اُو تا شام ناپاک مُومنه.
18 وختِیکه یگ مرد قد یگ خاتُو خاو کُنه و آوِ مَنی شی اِنزال شُنه، هر دُوی ازوا باید قد آو غُسل بِگِیره و اُونا تا شام ناپاک مُومنه. 19 وختِیکه یگ خاتُو خُونریزی دَره و خُونریزی جِسم شی عادتِ ماهوار اَسته، اُو بَلدِه هفت روز دَ ناپاکی عادتِ ماهوار خُو مُومنه. هر کسی که دَزُو دِست بِزَنه، اُو تا شام ناپاک مُومنه. 20 دَ بَلِه هر چِیزی که امُو خاتُو دَ دَورونِ ناپاکی خُو خاو کُنه و یا بِشِینه، امُو چِیز ناپاک مُوشه. 21 هر کسی که دَ جاگِه ازُو دِست بِزَنه، اُو باید کالای خُو ره بُشویه و قد آو غُسل بِگِیره و اُو تا شام ناپاک مُومنه. 22 و هر کس دَ چِیزی که اُو دَ بَلِه شی شِشتُد دِست بِزَنه، امُو کس باید کالای خُو ره بُشویه و قد آو غُسل بِگِیره و اُو تا شام ناپاک مُومنه، 23 چی دَ جاگِه ازُو یا دَ بَلِه هر چِیزی که اُو مِیشِینه؛ امی که اُو دَمزُو چِیز دِست بِزَنه، اُو تا شام ناپاک مُومنه. 24 اگه یگ مرد قد امزُو خاتُو خاو کنه و ناپاکی ازُو دَ امزُو مرد ملِیده شُنه، امُو مرد بَلدِه هفت روز ناپاک مُومنه و هر جاگِه که اُو دَ بَلِه شی خاو کنه، امُو جاگه ناپاک مُوشه.
25 اگه یگ خاتُو بَلدِه روزای کَلو خُونریزی دَره بغَیر از عادتِ ماهوار خُو یا خُونریزی شی بعد از دَورِه عادتِ ماهوار بَند نَشُده، دَ تمامِ روزای خُونریزی شی ناپاکی ازُو اِدامه دَره، رقمِ روزای عادتِ ماهوار شی. اُو ناپاک اَسته. 26 دَ بَلِه هر جاگِه که اُو دَ روزای خُونریزی خُو خاو کُنه، رقمِ جاگِه عادتِ ماهوار شی بَلدِه ازُو حِساب مُوشه و دَ بَلِه هر چِیزی که اُو بِشِینه، امُو چِیز ناپاک مُوشه، رقمِ ناپاکی عادتِ ماهوار شی. 27 و هر کسی که دَ امزُو چِیزا دِست بِزَنه، اُو ناپاک مُوشه. پس اُو باید کالای خُو ره بُشویه و قد آو غُسل بِگِیره و اُو تا شام ناپاک مُومنه. 28 ولے اگه اُو از خُونریزی خُو پاک شُده بَشه، اُو باید هفت روز ره بَلدِه خُو حِساب کُنه و بعد ازُو پاک مُوشه. 29 دَ روزِ هشتُم، اُو باید دُو قُمری یا دُو کَوتر ره بِگِیره و اُونا ره دَ دِیرِ پیشوا دَ دانِ درگِه خَیمِه مُلاقات بیره. 30 اوخته پیشوا یگ شی ره بَلدِه قُربانی گُناه و دِیگِه شی ره بَلدِه قُربانی سوختَنی تقدِیم کُنه. دَمزی رقم پیشوا بَلدِه ازُو بخاطرِ ناپاکی خُونریزی شی دَ حُضُورِ خُداوند کِفاره مُونه.
31 پس بَنی اِسرائیل ره از ناپاکی‌های ازوا باخبر کُو، نَشُنه که جایگاهِ مَره که دَ مینکلِ ازوا اَسته ناپاک کُنه و دَ ناپاکی خُو بُمُره.‘“