فصلِ هفتُم
قُربانی خطا
1 اِی مُقرَرات بَلدِه قُربانی خطا یَه، اِی کامِلاً مُقَدَّس اَسته: 2 دَ جایی که قُربانی سوختَنی ره حلال مُونه، قُربانی خطا ام باید دَ اُونجی حلال شُنه و خُون شی دَ چاردَورِ قُربانگاه پاش دَده شُنه. 3 تمامِ چربی شی باید تقدِیم شُنه: دُمبِه شی، چربی که حِصّه های داخِلی شی ره مُوپوشَنه، 4 هر دُو گُرده و چربی رُوی شی که دَ نزدِیکِ پُشتِ کمر اَسته و جِگرگوشه ره که قد گُرده ها باید گِرِفته شُنه. 5 و پیشوا اُونا ره دَ عِنوانِ هدیِه خاص بَلدِه خُداوند دَ سرِ قُربانگاه بُسوزَنه. اِی یگ جُرمانه اَسته. 6 پگِ اَولادای پیشوایو که باچه بَشه مِیتنه ازُو بُخوره؛ اُو باید دَ جای مُقَدَّس خورده شُنه. اُو کامِلاً مُقَدَّس اَسته. 7 قُربانی گُناه رقمِ قُربانی خطا یَه و بَلدِه ازوا یگ مُقرَرات اَسته. پیشوای که دَ وسِیلِه ازُو کِفاره مُونه، گوشتِ قُربانی ازُو مُوشه. 8 امچُنان پیشوای که قُربانی سوختَنی یَگو کس ره تقدِیم مُونه، اُو پوستِ امزُو قُربانی سوختَنی ره که تقدِیم کده بَلدِه خود خُو بِگِیره. 9 هر هدیِه غَلّه-و-دانه که دَ تندُور پُخته شُنه و هر هدیِه که دَ مَنِه کَرایی یا دَ بَلِه تاوه پُخته شُنه، دَمزُو پیشوای تعلُق مِیگِیره که اُو ره تقدِیم کده. 10 و هر هدیِه غَلّه-و-دانِه که قد روغو گٹ شُده بَشه یا خُشک بَشه، از پگِ باچه های هارُون مُوشه و باید یگ برابر دَزوا تقسِیم شُنه.
مُقرَراتِ قُربانی سلامَتی
11 مُقرَرات بَلدِه قُربانی سلامَتی که یگ نفر دَ خُداوند تقدِیم مُونه اینی اَسته: 12 اگه اُو نفر امی قُربانی ره دَ عِنوانِ شُکرگُزاری تقدِیم مُونه، اُو باید قد قُربانی شُکرگُزاری ٹِکی های فطِیرِ روغو گٹ شُده، نان های فطِیرِ تُنُگ-و-کَکرَک که رُوی شی قد روغو چرب شُده و نان های که از بِهترِین آرد اَسته و قد روغو گٹ شُده، تقدِیم کنه. 13 قد امزی ٹِکی ها قَتی اُو باید نانِ خمِیرمایه‌تُو ره قد قُربانی شُکرگُزاری سلامَتی خُو تقدِیم کنه. 14 امزی ٹِکی ها از هر هدیه یگ ٹِکی دَ عِنوانِ هدیِه بِلند کدَنی دَ خُداوند تقدِیم کنه؛ و اِی دَ پیشوای تعلُق مِیگِیره که خُونِ قُربانی سلامَتی ره پاش مِیدیه. 15 گوشتِ قُربانی شُکرگُزاری سلامَتی امزُو نفر باید دَ روزِ قُربانی شی خورده شُنه و هیچ چِیزی ازُو ره تا صُبح باقی نَیله. 16 ولے اگه قُربانی ازُو یگ نَذر یا قُربانی داوطلبانه بَشه، دَ روزی که قُربانی خُو ره تقدِیم مُونه، باید اُو ره بُخوره و باقی مَندِه شی دَ صَباحِ امزُو روز خورده شُنه. 17 لیکِن باقی‌مَندِه گوشتِ قُربانی باید دَ روزِ سِوّم دَ آتِش سوختَنده شُنه. 18 و اگه گوشتِ قُربانی سلامَتی ازُو دَ روزِ سِوّم خورده شُنه، اُو قبُول نَمُوشه و کسی ام که اُو ره قُربانی کده بَلدِه شی حِساب نَمُوشه؛ اُو نَجِس شُده و کسی که ازُو بُخوره سزای گُناهِ خُو ره مِینگره. 19 گوشتی که دَ یَگو چِیزی نَجِس ڈَکه مُوخوره، نَباید خورده شُنه، بَلکِه دَ آتِش سوختَنده شُنه. پگِ کسای که شَرعاً پاک اَسته مِیتَنه ازُو گوشت بُخوره. 20 لیکِن کسی که از گوشتِ قُربانی سلامَتی که دَ خُداوند تقدِیم شُده مُوخوره دَ حالِیکه هنوز نَجِس اَسته، اُو نفر باید از قَوم خُو قطع شُنه. 21 مَثلاً اگه کس دَ یَگو چِیزی نَجِس ڈَکه مُوخوره، چی دَ نَجِسی اِنسان، چی دَ حَیوانِ نَجِس یا هر چِیزی نَجِس و مُردارِ دِیگه و بعد ازُو از گوشتِ قُربانی سلامَتی که دَ خُداوند تقدِیم شُده مُوخوره، اُو نفر باید از مَنِه قَوم خُو آخ شُنه.‘“
مُقرَرات دَ بارِه چربی و خُون
22 و خُداوند قد مُوسیٰ گپ زَده گُفت: 23 ”قد بَنی اِسرائیل گپ زَده بُگی: ’شُمو هیچ چربی گاو، گوسپو و بُز ره نَباید بُخورِید. 24 چربی حَیوانِ خودمُرده و چربی حَیوانی که دَ وسِیلِه جانوَرِ درِنده کُشته شُده، مِیتَنه بَلدِه هر کار اِستِفاده شُنه، لیکِن هرگِز اُو ره نَخورِید. 25 هر کسی که از چربی حَیوانی بُخوره که ازُو یگ هدیِه خاص بَلدِه خُداوند تقدِیم شُده، اُو نفر باید از مَنِه قَوم خُو آخ شُنه. 26 شُمو هیچ رقم خُون ره دَ هیچ جای بُود-و-باش خُو نَخورِید، چی از مُرغَکو بَشه، چی از حَیوانا. 27 هر کسی که خُون مُوخوره، هر رقم شی که بَشه، اُو نفر باید از مَنِه قَوم خُو آخ شُنه.‘“
حقِ پیشوایو
28 خُداوند قد مُوسیٰ گپ زَده گُفت: 29 ”قد بَنی اِسرائیل گپ زَده بُگی، ’هر کسی که قُربانی سلامَتی خُو ره دَ خُداوند تقدِیم مُونه، اُو باید از قُربانی سلامَتی خُو یگ هدیه دَ خُداوند بیرہ. 30 اُو باید قد دِستای خود خُو هدیه‌های خاصِ خُداوند ره بیره؛ اُو چربی ره قد سِینه بیره تا سِینه دَ عِنوانِ هدیِه بِلند کدَنی دَ حُضُورِ خُداوند بِلند شُنه. 31 و پیشوا چربی ره دَ بَلِه قُربانگاه بُسوزَنه، مگم سِینه از هارُون و باچه های شی بَشه. 32 اُو رانِ راست ره از قُربانی سلامَتی خُو دَ عِنوانِ هدیه دَ پیشوا بِدیه. 33 و از مینکلِ باچه های هارُون هر کسی که خُون و چربی قُربانی سلامَتی ره تقدِیم مُونه، رانِ راست حقِ ازُو مُوشه، 34 چراکه ما سِینِه بِلند شُده و رانِ تقدِیم شُده ره از بَنی اِسرائیل از قُربانی های سلامَتی ازوا گِرِفتیم و اُونا ره دَ هارُون پیشوا و باچه های شی دَ عِنوانِ حقِ دایمی از طرفِ بَنی اِسرائیل دَدیم.‘“
35 امی حقِ هارُون و حقِ باچه های شی از هدیه‌های خاصِ خُداوند اَسته دَ روزی که مُوسیٰ اُونا ره پیش اَوُرد تا بحَیثِ پیشوا دَ خُداوند خِدمت کُنه، 36 چُون خُداوند حُکم کد که امی حق از بَنی اِسرائیل دَزوا دَده شُنه دَ روزی که اُونا مَسَح شُد. اِی حقِ دایمی ازوادَ تمامِ نسل های ازوا اَسته. 37 اینَمی مُقرَرات بَلدِه قُربانی سوختَنی، بَلدِه هدیِه غَلّه-و-دانه، بَلدِه قُربانی گُناه، بَلدِه قُربانی خطا، بَلدِه قُربانی تقدِیس-و-تعیِین و بَلدِه قُربانی سلامَتی اَسته 38 که خُداوند دَ مُوسیٰ دَ بَلِه کوهِ سِینا اَمر کد، دَ روزی که دَ بیابونِ سِینا مُوسیٰ دَ بَنی اِسرائیل حُکم کد که قُربانی های خُو ره بَلدِه خُداوند بیره.