خرُوج 9

فصلِ نُهم

بَلای پنجُم

‏1 بعد ازُو خُداوند دَ مُوسیٰ گُفت: ”پیشِ فِرعَون بورُو و دَزُو بُگی که خُداوند، خُدای عِبرانیا مُوگه، ’قَوم مَره ایله کُو تاکه اُونا بوره و مَره عِبادت کنه. ‏2 لیکِن اگه اُونا ره اِجازه نَدی که بوره و بسم اُونا ره نِگاه کنی، ‏3 خُداوند دِست خُو ره دَ بَلِه مالای تُو که دَ بُرو اَسته، دِراز مُونه و اَسپ‌ها، خَر ها، اُشتُرا، گاوو و رمه های تُو ره دَ مَرَضِ وُبا گِرِفتار مُونه. ‏4 ولے خُداوند دَ بَینِ مالِ اِسرائیل و مالِ مِصر فرق میله که حتیٰ یگ حَیوان ام از بَنی اِسرائیل نَمُومُره.‘“ ‏5 پس خُداوند وختِ امزی کار ره تعیِین کده گُفت: ”ما، خُداوند امی بَلا ره صَباح نازِل مُونُم.“ ‏6 دَ روزِ دِیگِه شی خُداوند چِیزی ره که گُفتُد عملی کد و تمامِ مالا و گَله‌های مِصریا از بَین رفت، لیکِن از چارپایای بَنی اِسرائیل هیچ کُدَم شی نَمُرد. ‏7 اوخته فِرعَون نفرای خُو ره رَیی کد و فامِید که از چارپایای بَنی اِسرائیل حتیٰ یگ شی ام نَمُرده. مگم دِلِ فِرعَون باز سخت شُد و اُو بَنی اِسرائیل ره ایله نَکد.

بَلای شَشُم

‏8 بعد ازُو خُداوند دَ مُوسیٰ و هارُون گُفت: ”مُشت های خُو ره از دُودِ که بغلای کوره ره گِرِفته پُر کُنِید و مُوسیٰ اُو ره دَ نظرِ فِرعَون دَ هَوا پاش بِدیه. ‏9 اوخته اُو دَ بَلِه تمامِ سرزمِینِ مِصر مِثلِ گَرد-و-خاک تِیت مُوشه و دَ جانِ اِنسان و حَیوان دانه های رِیمتُو پَیدا مُونه.“ ‏10 پس اُونا دُود ره از یگ کوره گِرِفته دَ حُضُورِ فِرعَون ایسته شُد و مُوسیٰ دُود ره دَ هَوا پاش دَد و دُود دَ رُوی جانِ اِنسان و حَیوان دانه های رِیمتُو و بیخ‌کٹه پَیدا کد. ‏11 جادُوگرا از خاطرِ دانه ها نَتنِست دَ پیشِ مُوسیٰ ایسته شُنه، چُون دانه ها دَ بَلِه جادُوگرا و پگِ مِصریا بُود. ‏12 مگم امُو رقمِیکه خُداوند گُفتُد، اُو فِرعَون ره سنگدِل کد و فِرعَون از اَیدِ مُوسیٰ و هارُون نَشُد.

بَلای هفتُم

‏13 بعد ازُو خُداوند دَ مُوسیٰ گُفت: ”صَباح‌گاه باله شُو و دَ برابرِ فِرعَون ایسته شُده دَزشی بُگی که خُداوند، خُدای عِبرانیا مُوگه، ’قَوم مَره ایله کُو تاکه اُونا بوره و مَره عِبادت کنه. ‏14 اگه نَه، اِیمدَفعه ما تمامِ بَلاهای خُو ره دَ سرِ ازتُو و غُلامای تُو و قَوم تُو میرُم تا بِدَنی که دَ تمامِ دُنیا مِثلِ ازمه وَری هیچ خُدای نِییه. ‏15 اگه ما دِست خُو ره دَ بَلِه ازتُو و مردُمای تُو دِراز کده شُمو ره دَ مَرَضِ وُبا گِرِفتار مُوکدُم، تا آلی ره شُمو از بَلِه زمی پای پاک گُم مُوشُدِید. ‏16 لیکِن تُو ره بَلدِه امزی مقصد تا آلی ره زِنده نِگاه کدُم، تاکه قُدرت خُو ره دَز تُو نِشو بِدیُم و تا نام مه دَ تمامِ دُنیا شِنَخته شُنه. ‏17 مگم تا هنوز ام تُو خود ره دَ برابرِ قَومِ ازمه کٹه کٹه مُونی و اُونا ره ایله نَمُونی. ‏18 دَمزی دَلِیل، صَباح دَمزی وخت اِیطور زالِه کٹه کٹه از آسمو مُوبارَنُم که دَ طُولِ تارِیخِ مِصر، از بُنیادِ مُلک تا آلی ره دِیده نَشُده. ‏19 و آلی دَ مردُم خُو پَیغام رَیی کُو که تمامِ حَیوانا و چِیزای ره که دَ بُرو دَری جَم کده دَ خانه ها بَیره. چُون وختِیکه زاله مُوباره هر اِنسان و حَیوانِ که دَ آغِیل و خانه حِفظ نِییه، بَلکِه دَ بُرو مَنده، اُونا از بَین موره.‘“ ‏20 امُو نفرای فِرعَون که از اَخطارِ خُداوند ترس خورد، اُونا چارپایای خُو ره قد خِدمتگارای خُو دَ خانه ها و قوتونا اَوُرد. ‏21 مگم اُو کسای که دَ کلامِ خُداوند تَوَجُه نَکد، اُونا غُلاما و مالای خُو ره دَ بُرو ایله ایشت.

‏22 اوخته خُداوند دَ مُوسیٰ گُفت: ”دِست خُو ره سُون آسمو دِراز کُو تا دَ تمامِ مُلکِ مِصر زاله بُباره، دَ بَلِه اِنسان و حَیوان و دَ بَلِه تمام گیاه ها دَ پگ سرزمِینِ مِصر.“ ‏23 پس مُوسیٰ تَیاق خُو ره سُون آسمو دِراز کد و خُداوند گُرگُردراغ و زاله رَیی کد و آتِشَک ام دَ زمی زَد. دَ امزی رقم خُداوند دَ سرزمِینِ مِصر زاله بارَند. ‏24 زالِه کَلو شَدِید بارِید و دَ وختِ بارِیدونِ زاله آتِشَک ام مِیزَد، دَ اندازِه که دَ تمامِ سرزمِینِ مِصر از وختِ جور شُدون شی تا اُو غَیت ره هیچ کس نَدِیدُد. ‏25 دَ سراسرِ مِصر زاله هر چِیزی ره که دَ بُرو بُود، ام اِنسان و ام حَیوان ره زَد. و زاله هر گیاه ره نابُود کد و دِرختا ره مَیده مَیده کد. ‏26 تنها دَ منطقِه جوشَن، دَ جای که بَنی اِسرائیل بُود، زاله نَبارِید. ‏27 پس فِرعَون مُوسیٰ و هارُون ره دَ پیش خُو طلب کده دَزوا گُفت: ”اِیمدَفعه ما گُناه کدُم. خُداوند حق اَسته و ما و قَوم مه بَدکار اَستی. ‏28 دَ حُضُورِ خُداوند عُذر کُنِید تاکه گُرگُردراغ و زاله قُوی شُنه، چراکه امِیقَس بَس اَسته. و ما شُمو ره میلُم که بورِید و دِیگه از رفتون شُمو مانِع نَمُوشُم.“ ‏29 مُوسیٰ دَزُو گُفت: ”امی که از شار بُر شُدُم ما دِستای خُو ره سُون خُداوند باله مُونُم. اوخته گُرگُردراغ قُوی مُوشه و زاله دِیگه نَمُوباره تا بُفامی که دُنیا از خُداوند اَسته. ‏30 لیکِن ما مِیدَنُم که تُو و نفرای تُو هنوز ام از خُداوند نَمِیتَرسِید.“ ‏31 تمامِ بُوٹه‌های کتان و جَو خراب شُد، چراکه جَو خوشه کدُد و کتان پیش از بارِیدونِ زاله پُنڈُوق کدُد. ‏32 مگم گندُم و شَخَل از بَین نَرفت، چراکه اُونا دیر رَس اَسته. ‏33 پس مُوسیٰ از پیشِ فِرعَون بُر شُد و از شار بُرو رفته دِستای خُو ره سُون خُداوند بِلند کد و گُرگُردراغ و زاله قُوی شُد و بارِش دِیگه دَ بَلِه زمی نَبارِید. ‏34 وختی فِرعَون دِید که بارِش و زاله و گُرگُردراغ قُوی شُد، اُو و غُلامای شی بسم گُناه کد و دِلِ ازوا سخت شُد. ‏35 و امُو رقم که خُداوند دَ وسِیلِه مُوسیٰ گُفتُد، فِرعَون دَ سنگدِلی خُو اِدامه دَده بَنی اِسرائیل ره باز ام ایله نَکد.