فصلِ هفتُم
1 و خُداوند دَ مُوسیٰ گُفت: ”اینه، ما تُو ره دَ نظرِ فِرعَون خُدا اَلّی جور مُونُم و بِرار تُو هارُون مِثلِ پَیغمبر وَری توره‌گوی تُو مُوشه. 2 هر چِیزی که دَز تُو مُوگُم، دَ بِرار خُو هارُون بُگی تا اُو پگِ تورا ره دَ فِرعَون بُگیه و اُو بَنی اِسرائیل ره از سرزمِین خُو آزاد کنه. 3 لیکِن ما دِل فِرعَون ره سخت مُونُم و علامَت ها و مُعجزه ها ره دَ سرزمِینِ مِصر کَلو ظاهِر مُونُم. 4 و ازی که فِرعَون دَ تورای شُمو گوش نَمِیدیه، ما دِست خُو ره دَ خِلافِ مِصریا دِراز کده اُونا ره مَجازات مُونُم و طایفه های قَوم خُو، یعنی بَنی اِسرائیل ره دَ وسِیلِه قضاوَت های بُزُرگ از مُلکِ مِصر بُرو میرُم. 5 وختِیکه بَنی اِسرائیل ره قد دِستِ پُر قُدرت خُو از بَینِ مردُمِ مِصر بُرو مُوبرُم، دَ اُو غَیت مِصریا مُوفامه که ما خُداوند اَستُم.“ 6 پس مُوسیٰ و هارُون چِیزی ره که خُداوند اَمر کدُد، انجام دَد. 7 مُوسیٰ هشتاد و هارُون هشتاد و سِه ساله بُود که اُونا دَ پیشِ فِرعَون رفته توره مُوگُفت.
تَیاقِ هارُون
8 اوخته خُداوند دَ مُوسیٰ و هارُون گُفت: 9 ”وختِیکه فِرعَون دَز شُمو مُوگه: ’یَگو مُعجزه نِشو بِدِید،‘ پس دَ هارُون بُگی که تَیاق خُو ره دَ پیشِ رُوی فِرعَون دَ زمی پورته کنه و تَیاق دَ مار تَبدِیل مُوشه.“ 10 مُوسیٰ و هارُون دَ دِیرِ فِرعَون اَمَده اَمرِ خُداوند ره انجام دَد، یعنی هارُون تَیاق خُو ره دَ پیشِ رُوی فِرعَون و نفرای شی دَ زمی اَندخت و تَیاق دَ مار تَبدِیل شُد. 11 مگم فِرعَون حکِیما و جادُوگرای مِصری ره حاضِر کد و اُونا ام تَوَسُطِ سِحر و جادُوی خُو امی کار ره کد. 12 هر کُدَمِ ازوا تَیاق خُو ره دَ زمی پورته کد و اُونا دَ مار تَبدِیل شُد. مگم تَیاقِ هارُون پگِ تَیاقای جادُوگرا ره قُورت کد. 13 لیکِن امُو رقم که خُداوند گُفتُد، دِلِ فِرعَون هنوز ام سخت بُود و دَ تورای ازوا گوش نَکد.
بَلای اوّل
14 خُداوند دَ مُوسیٰ گُفت: ”دِل فِرعَون سخت اَسته؛ اُو مردُم ره ایله نَمُونه. 15 صَباح‌گاه دَ پیشِ فِرعَون بورُو و غَیتِیکه اُو دَ لبِ آو موره، تُو دَ بَغَلِ دریای نِیل ایسته شُو تا قد شی رُوی دَ رُوی شُنی. تَیاقی ره که دَ مار تَبدِیل شُدُد، دَ دِست خُو گِرِفته قد خُو بُبَر. 16 اوخته دَزُو بُگی: ’خُداوند، خُدای عِبرانیا مَره دَ پیشِ ازتُو رَیی کده. اُو مُوگه: ”قَوم مَره ایله کُو که اُونا دَ بیابو بوره و مَره عِبادت کنه.“ مگم تا آلی ره تُو از اَید شی نَشُدی. 17 خُداوند بسم مُوگه: ”دَ وسِیلِه امزی کار، تُو مُوفامی که ما خُداوند اَستُم: آلی ما قد امزی تَیاقِ که دَ دِست مه اَسته، دَ آوِ دریای نِیل مِیزَنُم و آو دَ خُون تَبدِیل مُوشه. 18 ماهی های دریای نِیل مُومُره و آوِ دریا گَنڈه مُوشه و مِصریا رَغبَت شی نَمُوشه که از آوِ دریا وُچی کُنه.“‘“
19 بعد ازُو خُداوند دَ مُوسیٰ گُفت: ”دَ هارُون بُگی که ’تَیاق خُو ره بِگِیر و اُو ره قد دِست خُو دَ سرِ تمامِ آوهای مِصر دِراز کُو، یعنی دَ بَلِه پگِ دریا ها، جوی ها، نَوُر ها و دَ سرِ تمام حَوض های آو تاکه اُونا دَ خُون تَبدِیل شُنه. دَ تمامِ سرزمِینِ مِصر خُون بَشه حتیٰ دَ مَنِه ظرفای چوبی و دَ کُوزه های گِلی.‘“ 20 پس مُوسیٰ و هارُون امُو رقمِیکه که خُداوند اَمر کدُد، عمل کد. هارُون دَ حُضُورِ فِرعَون و خِدمتگارای شی قد تَیاق خُو دَ آوِ دریای نِیل زَد و آو دَ خُون تَبدِیل شُد. 21 ماهی های که دَ دریا بُود مُرد و آوِ دریای نِیل گنڈه شُد و مِصریا دِیگه نَتنِست که آو شی ره وُچی کنه. دَ سراسرِ مِصر دَ جای آو خُون بُود، 22 لیکِن جادُوگرای مِصر ام قد جادُوهای خُو امی کارا ره کد. پس دِلِ فِرعَون سخت تَر شُد و اُو دَ تورِه هارُون و مُوسیٰ گوش نَدَد. فقط امُو رقم که خُداوند گُفتُد. 23 و فِرعَون بِدُونِ ازی که کُدَم تَوَجُه کنه، خیال خُو ره ام نَه اَوُرد و پس دَ قصر خُو رفت. 24 از اوخته، پگِ مِصریا دَ بغلِ دریای نِیل چاه مِیکند، چراکه اُونا از آوِ دریا وُچی نَمِیتنِست. 25 از روزی که خُداوند دریای نِیل ره زَد، هفت روز تیر شُد.