فصلِ پنجُم
مُوسیٰ و هارُون دَ دربارِ فِرعَون
‏1 بعد ازی چِیزا مُوسیٰ و هارُون پیشِ فِرعَون رفت و دَزُو گُفت: ”خُداوند، خُدای اِسرائیل اینی رقم مُوگه: ’قَوم مَره ایله کُو تاکه اُونا دَ بیابو بوره و دَ اُونجی مَراسِمِ عِید ره دَ اِحترامِ ازمه نِگاه کُنه.‘“ ‏2 فِرعَون گُفت: ”خُداوند کِی اَسته که ما دَ تورای شی گوش بِدُم و اِسرائیل ره ایله کنُم؟ ما خُداوند ره نَمِینَخشُم و اِسرائیل ره ام ایله نَمُونُم.“ ‏3 مُوسیٰ و هارُون گُفت: ”خُدای عِبرانیا دَز مو ظاهِر شُده. لُطفاً مو ره بیل که سِه روزه راه دَ بیابو سَفر کنی تا دَ اُونجی بَلدِه خُداوند، خُدای خُو قُربانی کنی. نَشُنه که اُو مو ره دَ وسِیلِه مَرَض و یا جنگ نابُود کنه.“ ‏4 پادشاهِ مِصر دَ مُوسیٰ و هارُون گُفت: ”چرا بَنی اِسرائیل ره از کارای شی بیکار مُونِید؟ بورِید پس دَ وظِیفِه خُو!“ ‏5 فِرعَون بسم گُفت: ”اونه، تعدادِ مردُم شُمو آلی دَ مُلک کَلو شُده و شُمو میخاهِید که اُونا دِست از کارای خُو بِکشه.“ ‏6 دَمزُو روز فِرعَون دَ ناظِرای مِصری و سرکارگرا مردُمِ عِبرانی اینی رقم اَمر کد: ‏7 ”دِیگه دَ مردُم بَلدِه جور کدونِ خِشت کاه نَدِید! بیلِید که خودون شی رفته بَلدِه خُو کاه جَم کنه. ‏8 مگم تعدادِ خِشتای که اُونا تَیار مُونه، امُو تعدادِ سابِق بَشه. تعدادِ خِشتای شی ره هیچ کم نَکُنِید، چُون اُونا ٹمبل اَسته. امزی خاطر اُونا فریاد مُونه و مُوگیه: ’مو ره بیل که بوری تا بَلدِه خُدای خُو قُربانی کنی.‘ ‏9 کار ره بَلدِه امزی نفرا سخت‌تَر کُنِید تاکه اُونا دَ وظِیفِه خُو مصرُوف بَشه و دَ تورای دروغی تَوَجُه نَدَشته بَشه.“ ‏10 پس ناظِرا و سرکارگرای ازوا دَ بُرو رفته دَ مردُم گُفت: ”فِرعَون امی رقم مُوگه: ’ازی پس ما دَز شُمو کاه نَمِیدُم. ‏11 خودون شُمو بورِید و از هر جای که مُوشه کاه جم کُنِید. و کار شُمو ام باید پُوره بَشه.‘“ ‏12 پس بَنی اِسرائیل دَ سراسرِ مِصر تِیت‌پَرَک شُد تاکه پَلال ره از زمی دَ جای کاه جَم کنه. ‏13 و ناظِرا اُونا ره رُفَنده مُوگُفت: ”کارِ روزانِه خُو ره پُوره کُنِید، مِثلِ وختای که بَلدِه شُمو کاه دَده مُوشُد.“ ‏14 و ناظِرای مِصری که دَ وسِیلِه فِرعَون تعیِین شُدُد، سرکارگرای بَنی اِسرائیل ره مِیزَد و مُوگُفت: ”چرا کارای روزانِه خُو ره مِثلِ سابِق، دِیروز و اِمروز پُوره نَکدید؟“ ‏15 سرکارگرای بَنی اِسرائیل دَ پیشِ فِرعَون رفت و شِکایَت کده گُفت: ”چرا قد غُلامای خُو اِی رقم رفتار مُونی؟ ‏16 بَلدِه غُلامای تُو هیچ کاه دَده نَمُوشه و مُوگیه، ’خِشت جور کُنِید!‘ اُونا غُلامای تُو ره مِیزَنه، دَ حالِیکه گُناه از ناظِرای تُو اَسته.“ ‏17 مگم فِرعَون گُفت: ”شُمو ٹمبل اَستِید، دَ حقِیقت شُمو کَلو ٹمبل اَستِید! ازی خاطر شُمو مُوگِید: ’مو ره بیل که بوری تا بَلدِه خُداوند قُربانی کنی.‘ ‏18 آلی بورِید دَ سرِ کار خُو، مگم کاه دَز شُمو دَده نَمُوشه و تعدادِ خِشتا ام باید دَ اندازِه سابِق جور شُنه.“ ‏19 سرکارگرای بَنی اِسرائیل دِید که اُونا بَد دَ چنگ اُفتَده، چُون فِرعَون دَزوا گُفت: ”از حِسابِ روزانِه خُو دَ جور کدونِ خِشتا هیچ کَم نَکُنِید.“ ‏20 وختِیکه از پیشِ فِرعَون بُرو میمَد، اُونا قد مُوسیٰ و هارُون که مُنتَظِرِ ازوا بُود، رُوی دَ رُوی شُد. ‏21 و سرکارگرا دَزوا گُفت: ”خُداوند شُمو ره بِنگره و دَ بَلِه شُمو قضاوَت کُنه، چُون شُمو مو ره دَ نظرِ فِرعَون و نفرای شی بَد کدید تا اُونا ازمو نفرَت دَشته بَشه. و شُمو دَ دِستِ ازوا شمشیر دَدِید تاکه اُونا مو ره بُکُشه.“
شِکایَتِ مُوسیٰ دَ پیشِ خُدا
‏22 پس مُوسیٰ دَ حُضُورِ خُداوند اَمَده گُفت: ”یا مَولا! چرا اِی بَلا ره دَ سرِ امزی قَوم اَوُردی؟ و بَچی مَره دَ اِینجی رَیی کدی؟ ‏23 از وختِیکه دَ دِیرِ فِرعَون رفتُم و پَیغام تُو ره رَسَندُم، اُو دَ بَلِه ازی قَوم ظُلم مُونه و تُو دَ دادِ قَوم خُو هیچ نَمِیرَسی.“