فصلِ چارُم
خُدا دَ مُوسیٰ قُدرت مِیدیه
1 بعد ازُو مُوسیٰ دَ جوابِ خُداوند گُفت: ”و اگه بَنی اِسرائیل دَز مه اِعتبار نَکنه و دَ تورای مه گوش نَدیه و بُگه: ’خُداوند دَز تُو ظاهِر نَشُده!‘ ما چی کنُم؟“ 2 اوخته خُداوند از مُوسیٰ پُرسان کد: ”دَ دِست تُو چی اَسته؟“ اُو گُفت: ”تَیاق.“ 3 پس خُداوند گُفت: ”اُو ره دَ رُوی زمی پورته کُو!“ و مُوسیٰ اُو ره دَ زمی پورته کد و تَیاق دَ مار تَبدِیل شُد و مُوسیٰ از پیشِ ازُو دُوتا کد! 4 خُداوند بسم دَ مُوسیٰ گُفت: ”دِست خُو ره دِراز کُو و دُم شی ره بِگِیر.“ پس مُوسیٰ دِست خُو ره دِراز کده دُمِ مار ره گِرِفت و مار دَ دِست شی دُوباره دَ تَیاق تَبدِیل شُد! 5 اوخته خُداوند گُفت: ”اِی کار ره بُکُو تا اُونا باوَر کنه که خُداوند، خُدای بابه کَلونای ازوا، یعنی خُدای اِبراهِیم، اِسحاق و یعقُوب دَز تُو ظاهِر شُده.“ 6 و خُداوند بسم دَزُو گُفت: ”دِست خُو ره دَ تَی جیلَک خُو بُکُو!“ مُوسیٰ دِست خُو ره دَ تَی جیلَک خُو کد و امی که اُو ره از تَی جیلَک بُر کد، دِید که دِست شی دَ اَثرِ مَرَضِ کولیa بَرف وَری سفید شُده. 7 و خُداوند گُفت: ”آلی دِست خُو ره باز دَ تَی جیلَک خُو بُکُو.“ و مُوسیٰ امُوطور کد و دِست خُو ره پس کشِیده دِید که دُوباره صَحیح و سالِم مِثلِ باقی جان شی وَری جور شُده. 8 اوخته خُداوند دَ مُوسیٰ گُفت: ”اگه مردُم نشانی اوّل ره قبُول نَکد و دَز تُو گوش نَدَد، اُونا دوّمنه ره قبُول مُونه. 9 لیکِن اگه اُونا هیچ کُدَمِ ازی دُو نشانی ره قبُول نَکد و دَ تورای تُو گوش نَدَد، اوخته از آوِ دریای نِیل بِگِیر و اُو ره دَ رُوی خُشکی شیو کُو. و امُو آو ره که از دریای نِیل کشِیدے دَ رُوی خُشکی دَ خُون تَبدِیل مُوشه!“ 10 مُوسیٰ دَ خُداوند گُفت: ”یا مَولا! ما هرگِز توره‌گوی خُوب نَبُودیم؛ نَه دَ سابِق و نَه دَ اِی وختِ که قد بندِه خُو توره گُفتے؛ ما کَم توره و کُنڈ زِبو اَستُم.“ 11 و خُداوند دَزُو گُفت: ”کِی اَسته که دَ اِنسان زِبو دَده؟ و کِی اَسته که اِنسان ره کَر یا گُنگه، بِینا و یا کور جور کده؟ آیا ما که خُداوند اَستُم، امی کارا ره نَکدُم؟ 12 و آلی بورُو، ما قد ازتُو اَستُم و دَ زِبون تُو قُدرتِ بیان مِیدُم، و ما تُو ره یاد مِیدُم که چی باید بُگی.“ 13 مگم مُوسیٰ گُفت: ”یا مَولا، خاهِش مُونُم، یَگو کسِ دِیگه ره رَیی کُو. هر کسی ره که رَیی مُوکُنی.“ 14 پس خُداوند دَ بَلِه مُوسیٰ قار شُده گُفت: ”بِرار تُو هارُون از قبِیلِه لاوی، اُو توره‌گوی خُوب اَسته. اُو امی آلی دَ راه اَسته و مییه که تُو ره بِنگره و از دِیدون تُو دِل شی خوش مُوشه. 15 تُو قد ازُو توره بُگی و پَیغام ره دَزُو بِدی و ما دَ زِبونِ هر دُوی شُمو قُدرتِ بیان مِیدُم و دَز شُمو نِشو مِیدُم که چی باید بُکُنِید. 16 اُو بَلدِه تُو توره‌گوی جور مُوشه و دَ جای تُو قد مردُم گپ مِیزَنه. و تُو بَلدِه ازُو مِثلِ خُدا اَلّی جور مُوشی و هر چِیزی ره که اُو باید بُگه، تُو دَزُو بیان کُو. 17 اِی تَیاق ره دَ دِست خُو بِگِیر و قد ازی امُو نشانی ها ره دَ مردُم ظاهِر کُو.“
مُوسیٰ پس دَ مِصر موره
18 بعد ازُو مُوسیٰ پیش خُسُر خُو یَترون پس اَمَده دَزُو گُفت: ”مَره بیل که پس دَ مِصر بورُم و بِنگرُم که قَومای مه زِنده اَسته یا مُرده.“ یَترون گُفت: ”بورُو، بَخَیر بوری.“ 19 خُلاصه، وختی مُوسیٰ هنوز دَ سرزمِینِ مِدیان بُود خُداوند دَزُو گُفت: ”پس دَ مِصر بورُو، چُون تمامِ کسای که میخاست تُو ره بُکُشه، فَوت کده.“ 20 اوخته مُوسیٰ خاتُو و اَولادای خُو ره گِرِفته دَ بَلِه خَر سَوار کد و پس سُون سرزمِینِ مِصر رَیی شُد. اُو امچُنان تَیاق ره که خُدا دَزُو دَدُد، دَ دِست خُو گِرِفته قد خُو بُرد. 21 خُداوند دَ مُوسیٰ گُفت: ”وختِیکه دَ مِصر رَسِیدی، توخ کُو که تمامِ مُعجزه های ره که قُدرتِ انجامِ ازوا ره دَ دِست تُو دَدُم، دَ پیش فِرعَون ظاهِر کُنی. لیکِن ما دِلِ فِرعَون ره سخت مُونُم تاکه بَنی اِسرائیل ره ایله نَکُنه. 22 پس دَ فِرعَون بُگی: ’خُداوند اینی رقم مُوگه: ”اِسرائیل، باچِه اوّلباری مه اَسته. 23 ازی خاطر ما دَز تُو اَمر مُونُم: باچِه مَره ایله کُو تاکه اُو مَره خِدمت کنه. اگه تُو سرکشی کنی و اُو ره ایله نَکنی، اوخته ما باچِه اوّلباری ازتُو ره مُوکُشُم.“‘“ 24 دَ امزُو وخت، دَ یگ کاروان-سرای دَ بَینِ راه خُداوند قد مُوسیٰ سر خورد و میخاست که اُو ره بُکُشه. 25 اوخته صَفورا یگ سنگِ تیز ره گِرِفته باچِه خُو ره خَتنه کد و قد پوستِ مُنٹی شُده دَ پای مُوسیٰ ملِیده گُفت: ”اینه، تُو واقعاً بَلدِه ازمه یگ شُوی خُون اَستی!“b 26 پس خُداوند اُو ره ایله کد. دَ اُو غَیت صَفورا از خاطرِ رَواجِ خَتنه اُو ره ”شُوی خُون“ گُفت.
27 دَ اُو غَیت خُداوند دَ هارُون گُفت: ”بَلدِه اِستِقبالِ بِرار خُو مُوسیٰ دَ بیابو بورُو.“ و هارُون رفت و قد ازُو دَ کوهِ حوریب یعنی دَ ”کوهِ خُدا“ رُوی دَ رُوی شُد و اُو ره ماخ کد. 28 بعد ازُو مُوسیٰ تمامِ تورای ره که خُداوند دَ وختِ رَیی کدون شی دَ مِصر دَزُو گُفتُد، دَ هارُون نقل کد. مُوسیٰ امچُنان پگِ نشانی های مُعجزه آمیز ره که خُداوند دَز شی اَمر کدُد، دَ هارُون بیان کد. 29 پس مُوسیٰ و هارُون رفته پگِ کٹه‌کَلونای بَنی اِسرائیل ره جَم کد. 30 اوخته هارُون تمامِ تورای ره که خُداوند دَ مُوسیٰ گُفتُد، نقل کد و مُوسیٰ امُو نشانی ها ره دَ پیشِ رُوی مردُم انجام دَد 31 و مردُم باوَر کد. وختی اُونا شِنید که خُداوند دَ فِکرِ بَنی اِسرائیل اَسته و دَ مُصِیبت های ازوا تَوَجُه کده، اُونا رُوی دَ خاک اُفتَده خُدا ره عِبادت کد.