پولُس، اِپِسُسئے شهرا
19
‏1 هما زمانگا که اَپولُس کُرِنْتا اَت، پولُس هم چه مُلکئے نیامی هَند و دَمگان گوَزان، اِپِسُسئے شهرا آتک و رَست.
اۆدا لهتێن مریدی دیست.
‏2 چه آیان جُستی گپت:
«وهدے شما ایسّا مَسیهئے سرا باوَر کرت، پاکێن روه شمارا رَست؟» پَسّئوِش دات:
«نه، ما اے هم نه‌اِشکتگ که پاکێن روه هست‌اِنت.»
‏3 گوَشتی:
«گڑا شما چۆنێن پاکشۆدیے کرتگ؟» پَسّئو داتش:
«یَهیائے پاکشۆدی.»
‏4 گوَشتی:
«یَهیائے پاکشۆدی، گناهانی پشۆمانیئے پاکشۆدی اَت.
یَهیایا وت گۆن مردمان گوَشتگ‌اَت:
‹هما کَسے که چه من و رَندَ کئیت، بزان ایسّا، شما هماییئے سرا باور کنێت.›»
‏5 چه اے هبرئے اِشکنگا رند، آیان هُداوندێن ایسّائے ناما پاکشۆدی کرت.
‏6 پولُسا وتی دست آیانی بَڈّا جت و پاکێن روه آیانی دلا پُترت، نون آ نۆکێن زبانان هبر کنگا لگّتنت و پئیگمبری‌اِشَ کرت.
‏7 آ، کِساس دوازده مردم اتنت.
‏8 پولُس تان سئے ماها کنیسها شت و آتک و بے تُرس و بیمّا هُدائے بادشاهیئے بارئوا گۆن مُهرێن دَلیلان هبر و تْرانیَ کرت.
‏9 بله چه آیان لهتێن سَرکش و یاگی بوت و آییئے هبرِش نزُرت و مردمانی دێما «اے راهِش» بَد و رَدَ گوَشت.
پمێشکا پولُسا وتا چه آیان یک کِرّا داشت.
مریدی زرتنت و هر رۆچ مان تیرانوس نامێن مردێئے تالارا* گپّ و تْرانا اَت.
‏10 تان دو سالا همے کاری کرت و اے ڈئولا په آسیائے دَمگئے سجّهێن مردمان، یَهودی و یونانیان هم، هُداوندئے هبر رسێنگ بوت.
‏11 هُدایا چه پولُسئے دستا اَجَبێن مۆجزه پێشَ داشت.
‏12 هر دَزمال و گُدے که آییا بلگّتێن و په نادْراهانِش پِر بمُشتێن، آ وشّ و دْراهَ بوتنت و جِنّان، گنۆک یلهَ کرتنت.
‏13 یَهودی ساهرانی یک ٹۆلیێا شهر په شهر ترّ و گردَ کرت.
په چَکّاسا، جِنّیانی سرا هُداوندێن ایسّائے نامِشَ گپت و گوَشتِش:
«من شمارا هما ایسّائے ناما هُکمَ دئیان، که پولُس آییئے بارئوا گواجارگا* اِنت.»
‏14 یَهودیانی یک مزنێن دینی پێشوایے که نامی اِسْکیوا اَت، آییئے هپت بچکان اے کارَ کرت.
‏15 پلیتێن روها آ پَسّئو داتنت و گوَشتی:
«ایسّایا منَ زانان، پولُسا هم پَجّاهَ کاران، بله شما کئے اێت؟»
‏16 همے مردا که جِنّ پِر اَت، کُپّی کرت و آیانی چَکّا کپت.
سرزۆر بوت و آ جاندرا و ٹَپّی، چه آ لۆگا تتکنت.
‏17 چه اے هالئے اِشکنگا، اِپِسُسئے شهرئے سجّهێن مردمان، یَهودی و یونانی دوێنان، باز تُرست و هُداوندێن ایسّائے نامِش ستا و سنا کرت.
‏18 بازێنے که باورمند بوت، مردمانی دێما وتی پێسریگێن سِلّێن کارِش مَنِّتنت.
‏19 لهتێنا که پێسرا جادوگری کرتگ‌اَت، وتی جادوگری کتاب و دَپتر آورت و مردمانی دێما سۆتکنت.
وهدے سۆتکگێن کتابانی کیمّتئے هسابِش کَشّت، زانگ بوت که پنجاه هزار دِرْهَمئے* کتاب بوتگ‌اتنت.
‏20 اے ڈئولا، هُداوندئے هبر گۆن گێشترێن زۆر و واکے شِنگ و تالانَ بوت.
اِپِسُسئے شهرئے شۆرش
‏21 چه اے کارانی سرجمیا رَند، پولُسا وتی دلا شئور کرت مَکْدونیَه و اَکایَهئے دَمگان گوَزان، اورْشَلیما برئوت.
گوَشتی:
«چه اۆدئے رئوگا رَند، منا اَلّم، رومئے شهر هم گِندگی اِنت.»
‏22 آییا چه وتی کُمک‌کاران دو مردم، تیموتاووس و اِرَسْتوس مَکْدونیَها رئوان کرتنت و وت کمّے وهد گێشتر آسیائے دَمگا مهتل بوت.
‏23 هما وهدا اِپِسُسئے شهرا «اے راهئے» بارئوا مزنێن شۆرشے چِست بوت.
‏24 شۆرش اے ڈئولا بوت که اِپِسُسئے شهرا دیمیتْریوس نامێن زَرگرے هست‌اَت که آییا آرتِمیسئے* زیارتجاهئے نُگرهێن دُتُّکَ جۆڑێنت و بها کرت.
چه اے کارا، شهرئے هنرمندان بازێن زَرّ و مالے کَٹّت.
‏25 آییا، شهرئے سجّهێن هنرمند و اے پێشهئے مردم لۆٹت و مُچّ کرتنت.
گۆن آیان گوَشتی:
«او واجهان!
انچُش که شما زانێت، اے کار مئے هستۆمندیئے سرچمّگ* اِنت.
‏26 بله شما وت اِشکتگ و دیستگ، اے مردا، پولُسا، نه تهنا اِپِسُسئے، کمّ و گێش سجّهێن آسیائے دَمگئے بازێن مردمے گُمراه کرتگ و گوَشیت که مئے دستانی اڈّ کرتگێن هُدا، په هچ دابا هُدا نه‌اَنت.
‏27 نون تُرس تهنا اے نه‌اِنت که په مردمان مئے کار کَمشرپَ بیت، تُرس اِش اِنت که مئے مزنێن هُدا آرتِمیسئے زیارتجاهئے مزنی گارَ بیت و آ، که آسیائے دَمگ و سجّهێن دنیا آییا پرستشَ کنت، وتی شان و شئوکتا باهێنیت.»*
‏28 وهدے مُچّیئے مردمان اے هبر اِشکتنت، سکّ زَهر گپتنت و په کوکّار گوَشتِش:
«اِپِسُسئے هُدا، آرتِمیس مزن اِنت.»
‏29 اے پئیما سجّهێن شهرا شۆرش چِست بوت.
مردمانی مُچّی، کوکّار کنان شهرئے مئیدانجاها* شت.
آیان پولُسئے دو همراه که آیانی نام گایوس و اَریسْتَرکاس اَت و مَکْدونیَهئے مردم اتنت، گپت، کَشّکان کرت و گۆن وت برتنت.
‏30 پولُسا مُچّیئے تها رئوگ لۆٹت بله آییئے شاگردان نه‌اِشت.
‏31 تنتنا آسیائے دَمگئے لهتێن مسترا هم، که پولُسئے دۆست اتنت، په آییا کُلئو راه دات و دَزبندی کرت که شهرئے مئیدانجاها مرئوت.
‏32 اۆدا باز شۆر و آڑَهۆر اَت، هرکَسا یک چیزے گوَشت.
بازێنێا اے هبر هم نزانت که آ چیا اِدا آتکگ و مُچّ بوتگ‌اَنت.
‏33 یَهودیان، اِسْکَنْدَر نامێن مردے دێما کرت و چه مُچّیا هرکَسا آییارا هُکمے دات.
دستی شهار دات که چُپّ و بێتئوار ببنت، تان مردمانی دێما گۆن وتی هبران یَهودیانی دێمپانیا بکنت.
‏34 بله وهدے مُچّیئے مردمان زانت که آ یَهودیے، گڑا پدا هَمگُٹّ و همتئوار بوتنت و تان کِساس دو ساهتا جاک و کوکّارِش کرت و گوَشتِش:
«اِپِسُسئے هُدا، آرتِمیس مزن اِنت.»
‏35 گڑا، شهرئے مُنشیا مُچّی آرام کرت و گوَشتی:
«او اِپِسُسئے مردمان!
سجّهێن دنیائے مردمَ زاننت که اِپِسُسئے شهر، مزنێن هُدا آرتِمیسئے زیارتجاهئے نِگهپان اِنت، که آییئے نَکش چه آسمانا اێر آتکگ.
‏36 نون که هرکَس اے هبرا مَنّیت،* شما آرام ببێت و په اشتاپی هچ کارے مکنێت.
‏37 اے دوێن مردم که شما گپتگ و اِدا آورتگ‌اَنت، اِشان نه چه زیارتجاها چیزے پُلِتگ و نه مئے بانُکێن هُدااِش بێشرپ کرتگ.
‏38 اگن دیمیتْریوس و آییئے هنرمندان گۆن کَسێا جێڑهے هست، هَکدیوانئے دروازگ پَچ اِنت و والی هم هر وهدا هست‌اِنت، برئونت و وتی جێڑها پێش بکننت.
‏39 اگن دگه هبرے هست، باید آییا شهرئے سرکاری دیوانا بیارنت تانکه گیشّێنگ ببیت.
‏40 چه مرۆچیگێن سرگوَستا، تُرس اِش اِنت مئے سرا شۆرِشگریئے بُهتاما* بجننت.
اگن چُش ببیت، مارا په مرۆچیگێن شۆرشا هچ پَسّئوے نێست.»
‏41 آییا اے هبر کرتنت و مُچّی‌ای پرۆشت.