هَنّانیا و سَپیرَه
5
1 هَنّانیا نامێن مردێا و آییئے سَپیرَه نامێن جنا هم وتی ڈگارے بها کرت.
2 هَنّانیایا گۆن جنئے سهیگیا زرّانی یک بهرے په وت داشت و آ دگه، کاسِدانی دێما اێر کرتنت.
3 پِتْرُسا گوَشت:
«او هَنّانیا!
چیا شئیتان تئیی دلا چۆ پُترت که گۆن هُدائے پاکێن روها درۆگِت بست و چه مِلکئے زرّان بهرے په وت اێر کرت؟
4 زانا، ڈگار چه بهایا پێسر تئیی جندئیگ نه‌اَت؟ چه بهایا رَند، زرّ تئیی دستا نه‌اتنت؟ په چے وتی دلا شئورِت کرت که چُش بکنئے؟ تئو گۆن مردمان نه، گۆن هُدایا درۆگ بست.»
5 وهدے هَنّانیایا اے هبر اِشکتنت، زمینا کپت و ساهی دات.
هرکَسا که اے هبر اِشکت، آییئے دلا بلاهێن تُرسے نِشت.
6 گڑا ورنا دێما آتکنت، جۆنئے کپُن کنگا رَند، ڈنّا برت و کبرِش کرت.
7 کمّ و گێش سئے ساهتا رَند، آییئے جن که چه اے سرگوَستا سهیگ نه‌اَت، آتک و رَست.
8 پِتْرُسا چه آییا جُست کرت:
«منا بگوَش، شما ڈگار که بها کرت، اِشیئے کیمّت همِش اَت؟» سَپیرَها پَسّئو دات:
«هئو، کیمّتی همِش اَت.»
9 پِتْرُسا گوَشت:
«چیا په هُداوندئے روهئے چَکّاسگا* گۆن یکدگرا همدست بوتێت؟ بچار، همایان که تئیی مرد کبر کرت انّون دَروازگئے دپا اَنت و ترا هم ڈنّا برنت.»
10 جنێن، هما دمانا پِتْرُسئے پادانی دێما کپت و ساهی دات.
وهدے ورنا آتکنت، دیستِش که آ هم مرتگ.
ڈنّا برتِش و مردئے کِرّا کبرِش کرت.
11 چه اے هبرانی اِشکنگا، سجّهێن باورمند* و آ دگه مردمانی نیاما مزنێن تُرس و بیمّے کپت.
کاسِد دْرهبکشیَ کننت
12 چه کاسِدانی دستا، مردمانی نیاما بازێن اَجَبَّتێن نشانی و اَجِکّایی زاهر و پَدّرَ بوت.
سجّهێن باورمند، گۆن همدلی و همسِتکی سُلئیمانئے پێشجاها مُچَّ بوتنت.
13 باورمند، مردمانی گوَرا باز اِزَّتمند اتنت، بله چه آ دگران کَسێا اے دل و جُریت نێست‌اَت که گۆن آیان هۆر ببیت.
14 اَنگت، هُداوندئے سرا باورمندێن جنێن و مردێن، رۆچ په رۆچ گێش بئیان اتنت و گۆن آیان هئوارَ بوتنت.
15 تَنْتَنا* مردمان وتی نادْراه، تَهت و نِپادانی سرا واپێنت و رهسرانَ آورتنت، تان پِتْرُس چه راها که گوَزیت، تُرے آییئے ساهگ هم په لهتێنا بکپیت.
16 اورْشَلیمئے کِرّ و گوَرئے شهرانی مردم هم رُمب رُمبا آتکنت، نادْراه و چه پلیتێن روهان رنج دیستگێن مردمِشَ آورتنت و سجّهێن دْراهَ بوتنت.
کاسِدان جێلَ کننت
17 مسترێن دینی پێشوا و آییئے سجّهێن همراه که سَدوکیانی ٹۆلیئے باسک اتنت، په هَسَدّ و کُنّت پاد آتکنت.
18 کاسِدِش گپت و بَندیجاها جێل کرتنت.
19 بله شپا یک وهدے، هُداوندئے پرێشتگێا بَندیجاهئے دروازگ پَچ کرتنت و آ چه جێلا در آورتنت و گوَشتی:
20 «برئوێت مزنێن پرستشگاها بۆشتێت و اے نۆکێن زِندئے سرجمێن کُلئو و پئیگاما مردمان برسێنێت.»
21 گڑا، هما دابا که آیانا گوَشگ بوتگ‌اَت، بامگواها پرستشگاها شتنت و مردمانی سَبک دئیگا لگّتنت.
وهدے مسترێن دینی پێشوا و آییئے همراه آتکنت، سرۆکانی دیوانئے باسک و اِسراییلئے سجّهێن کماشِش لۆٹتنت و دگه لهتێن مردمِش رئوان دات تان کاسِدان چه جێلا بیارنت.
22 بله آیانی رَه داتگێن مردم بَندیجاها که شتنت، کاسِدِش ندیستنت.
پِر ترّت و هالِش داتنت که:
23 «بَندیجاهئے دروازگ مُهر بستگ‌اتنت، نگهپان هم دروازگانی دێما اۆشتاتگ‌اتنت، بله ما دروازگ که پَچ کرتنت، جێلا هچکَس ندیست.»
24 گۆن اے هبرئے اِشکنگا، پرستشگاهئے نِگهپانێن سپاهیگانی سرۆک و مزنێن دینی پێشوا سکّ هئیران و پِگریگ بوتنت که بارێن اے کارئے آسر و آکبت نون چے بیت.
25 هما وهدا یکّے آتک و هالی داتنت:
«بچارێت، آ که شما بندیگ کرتگ‌اتنت، پرستشگاها مردمان درس و سَبک دئیگا اَنت.»
26 گڑا پرستشگاهئے نِگهپانانی سرۆک گۆن وتی سپاهیگان شت و کاسِدِش گپت و آورتنت، بله په زۆر نه، چیا که تُرستِش «چۆ مبیت مردم مارا سِنگسار بکننت.»
27 کاسِدِش آورت و سرۆکانی دیوانئے دێما اۆشتارێنتنت.
نون مسترێن دینی پێشوایا چه آیان جُست گپت:
28 «ما هُکم نکرتگ‌اَت دگه برے په اے ناما مردمان درس و سَبک مدئیێت؟ بله شما اورْشَلیمئے سرجمێن شهر گۆن وتی تالیمان پُرّ کرتگ.
لۆٹێت آ مردئے هۆنا مئے گردنا بلڈّێت؟»
29 پِتْرُس و آ دگه کاسِدان پَسّئو دات:
«باید اِنت چه انسانان گێشتر، هُدائے مَنّۆک ببێن.»
30 ایسّا، که شما سَلیب کَشّت و کُشت، مئے پت و پیرُکانی هُدایا پدا زندگ کرت،
31 وتی راستێن نێمگا نادێنت و سرۆک و رَکّێنۆک کرت، تانکه اِسراییلئے کئوما پشۆمانی و گناهانی پهِلّیئے مۆه برسیت.
32 ما اے هبرانی شاهد اێن.
پاکێن روه، که هُدایا وتی باورمندانا بَکشتگ هم اے هبرانی گواهیا دنت.
33 گۆن اے هبرانی اِشکنگا، دیوانئے باسک انچُش زهر گپتنت که په آیانی کُشگا پاد آتکنت.
34 بله گامالیال نامێن پَریسیے که شَریَتئے استاد و سرۆکانی دیوانئے باسک و سجّهێن مردمانی چمّان شرپدارێن مردے اَت، دیوانا پاد آتک و هُکمی کرت:
«اے مردان یک دمانے ڈنّا ببرێت.»
35 گڑا گوَشتی:
«او اِسراییلیان!
هُژّار بێت که شمارا گۆن اے مردمان چے کنگی اِنت.
36 کمّے وهدا پێسر هم تیوداس نامێن مردێا جاه جت و وتا مَزَن‌مردے زانتی، چارسدے مردم آییئے همراه بوت.
بله آ کُشگ بوت و آییئے همراه سِست و سێد* بوتنت و هچّ نبوت.
37 چه آییا رَند، یَهودا نامێن جَلیلی مردێا، مردم‌شماریئے رۆچان جاه جت، آشۆپ کرت و لهتێن مردمی گۆن وت تَرّێنت، بله آ هم کُشگ بوت و همراهی شِنگ و شانگ بوتنت.
38 انّوگێن جاورانی بارئوا، منی شئور گۆن شما همِش اِنت که چه اے مردمان دست بکَشّێت و اِشان یله بدئیێت.
چیا که اگن اِشانی اے کار و مکسد چه انسانانی نێمگا اِنت، بێشکّ په سرَ نرسیت.
39 بله اگن چه هُدائے نێمگا اِنت، شما اِشان داشتَ نکنێت.
گڑا بزانێت که آ وهدا شمئے جنْگ گۆن هُدایا بیت.»
آییئے هبرِش مَنِّت،
40 کاسِدِش لۆٹت و آورتنت، لَٹّ و کُٹّ کناێنت و مکن کرتنت که په ایسّائے ناما دگه برے هبر مکننت.
نون یلهِش داتنت.
41 کاسِد، گَل و شادهی کنان، چه دیوانئے دێما در کپتنت، چیا که آیان اے لاهکی رَستگ‌اَت په ایسّائے ناما بےاِزّتی بگندنت.
42 آیان مزنێن پرستشگاه و لۆگانی تها، چه اے مستاگئے تالان کنگا که ایسّا هما مَسیه اِنت، هچبر دستَ نکَشّت.