ایسّا و سامِری جنێن
4
1 ایسّایا زانت پَریسیان اِشکتگ که آییا چه یَهیایا گێشترێن مریدے ودی کرتگ و آیان پاکشۆدیَ دنت.
2-3 گڑا چه یَهودیَها دێم په جَلیلا پِر ترّت.
چۆناها، ایسّایا وت مردم پاکشۆدیَ نداتنت، اے کار مریدانَ کرت.
4 بله زلورت اَت که چه سامِرَهئے دَمگا بگوَزیت.
5 اۆدا، یک شهرێا رَست که نامی سوهار اَت و هما ڈگارئے نزّیکا اَت که آکوبا وتی چُکّ ایسُّپارا داتگ‌اَت.*
6 آکوبئے چات همۆدا اَت.
ایسّایا چه سپرا دَم برتگ‌اَت و همے چاتئے کِرّا نِشت.
نێمرۆچئے وهد* اَت.
7 سامِری جنێنے آپئے کَشّگا آتک، ایسّایا گۆن آییا گوَشت:
«کمّے آپ منا بدئے.»
8 آییئے مرید، په وراکئے گِرگ و آرگا شهرا شتگ‌اتنت.
9 سامِری جنێنا گوَشت:
«تئو که یک یَهودیے ائے، چۆن چه من آپَ لۆٹئے؟» جنێنا پمێشکا چُش گوَشت، که یَهودی گۆن سامِریان رئو و آ نکننت.
10 ایسّایا آییئے پَسّئوا گوَشت:
«اگن تئو بزانتێن هُدائے بَکشش چی اِنت و اے کئے اِنت که چه تئو آپَ لۆٹیت، گڑا اَلّما تئو گۆن آییا دَزبندی کرتگ‌اَت که ترا زِنداپ بدنت.»
11 جنێنا گوَشت:
«او واجه!
ترا په آپئے کَشّگا ڈۆل نێست و اے چات سکّ جُهل اِنت، چه کجا زِنداپَ کارئے؟
12 تئو چه مئے پیرُک آکوبا مستر ائے، که اے چاتی مارا داتگ و آییئے جند، چُکّ، رمگ و گۆرُّما* چه اے چاتا آپ وارتگ؟»
13 ایسّایا پَسّئو تَرّێنت:
«هرکَس که اے آپا بوارت پدا تُنّیگَ بیت،
14 بله هرکَس که منی بَکشتگێن آپا بوارت، هچبر تنّیگَ نبیت.
چیا که هما آپا که منَ دئیان اگن کَسے بوارت، چه آییئے درونا زِنداپئے چمّگے بُجیت و جاهَ جنت که اَبدی اِنت.»
15 جنێنا گوَشت:
«او واجه!
هما آپا منا بدئے تان دگه برے تُنّیگ مبان و په آپئے کَشّگا اِدا مئیایان.»
16 ایسّایا گوَشت:
«برئو وتی لۆگ‌واجها تئوار کن و پدا همِدا بیا.»
17 جنێنا آییئے پَسّئوا گوَشت:
«منا مرد نێست.»
ایسّایا گوَشت:
«راستَ گوَشئے که ترا مرد نێست،
18 چیا که ترا پنچ مرد بوتگ و اے مرد که انّون گۆن تئو زندگیَ کنت، تئیی مرد نه‌اِنت.
تئو راست گوَشت.»
19 جنێنا درّاێنت:
«او واجه!
منی زانگا، تئو یک نبیے ائے.
20 مئے پت و پیرُکان همے کۆهئے سرا پرستش کرتگ، بله شما یَهودیَ گوَشێت، باید اِنت هُدا اورْشَلیما پرستش کنگ ببیت.»
21 ایسّایا گوَشت:
«او جنێن!
باور کن، یک وهدے کئیت که هُداێن پتا نه اے کۆهئے سرا پرستشَ کننت و نه هم اورْشَلیما.
22 شما سامِری هماییا پرستشَ کنێت که آییا نزانێت.
بله ما هماییا پرستشَ کنێن که آییا زانێن.
چیا که نجات و رَستگاری چه یَهودیانی نێمگا کئیت.
23 یک وهدے کئیت و آ وهد انّون بُنگێج بوتگ که راست و بَرهَکّێن پرستش کنۆک پتا گۆن روه و په راستی پرستشَ کننت.
چیا که پت همے ڈئولێن پرستش کنۆکانی لۆٹۆک اِنت.
24 هُدا روه اِنت و هرکَس که آییا پرستشَ کنت گۆن روه و په راستی پرستش بکنت.»
25 جنێنا گوَشت:
«منَ زانان که مَسیهَ کئیت و هر وهدے که آ کئیت، سجّهێن چیزان مارا گوَشیت.»
26 ایسّایا گوَشت:
«من که گۆن تئو هبر کنگا آن، هما آن.»
27 همے وهدا ایسّائے مرید پدا آتکنت.
وهدے دیستِش که ایسّا گۆن جنێنێا هبر کنگا اِنت، هئیران بوتنت.
بله هچکَسا جُست نکرت که:
«چیا گۆن اِشیا هبر کنگا ائے؟» یا:
«چه اِشیا چے لۆٹئے؟»
28 نون جنێنا وتی کونزگ زمینا اێر کرت، شهرا شت و گۆن مردمان گوَشتی:
29 «بیاێت مردێا بگندێت، من تان اے وهدی هرچے کرتگ، آییا منا گوَشتنت.
بارێن، مَسیه نه‌اِنت؟»
30 گڑا مردم چه شهرا در کپت و ایسّائے نێمگا راه گپتنت.
31 اے نیاما مریدان گۆن ایسّایا دَزبندی کرت و گوَشتِش:
«او استاد!
چیزے بوَر.»
32 بله آییا گوَشت:
«منا وراکے هست که شما آییئے بارئوا نزانێت.»
33 نون مرید وت‌مان‌وت هبرا اتنت که:
«بارێن، کَسێا په آییا وراکے آورتگ؟»
34 ایسّایا گۆن آیان گوَشت:
«منی وراک همِش اِنت که وتی رَه دئیۆکئے واهگا برجاه بکنان و آییئے کاران سرجم بکنان.
35 شما نگوَشێت که په رۆن و مۆشئے مۆسما اَنگت چار ماه پَشت کپتگ؟ شَرّ دلگۆش کنێت، شمارا گوَشان، کِشاران بچارێت و بگندێت که انّون په رۆنا رَستگ و تئیار اَنت.
36 رُنۆک وتی مُزّا گیپت و بَر و سَمَرا په نمیرانێن زِندا مُچَّ کنت، تان کِشۆک و رُنۆک هۆر گَل و شادان ببنت.
37 اِدا اے هبر راست اِنت که ‹یکّے کِشیت و دگرے رُنیت.›
38 من شمارا رئوان دات تان هما بَر و سَمَرانی واهند ببێت که شما په آیان هچ زهمتے هم نکَشّتگ.
دگران زهمت کَشّتگ و شما چه آیانی کارا نَپ و سوتَّ گرێت.»
39 آ شهرئے بازێن سامِری مردمان پمێشکا ایسّائے سرا ایمان آورت که آ جنێنا گواهی داتگ و گوَشتگ‌اَت:
«هر چیزے که تان اے وهدی من کرتگ آییا منا گوَشتنت.»
40 گڑا سامِری ایسّائے کِرّا آتکنت و دَزبندی‌اِش کرت که آیانی کِرّا بمانیت.
ایسّا تان دو رۆچا گۆن همایان نِشت و
41 بازێنێا آییئے هبرانی سرا ایمان آورت.
42 گۆن آ جنێنا گوَشتِش:
«نون اێوک و تهنا تئیی هبرانی سرا باورمند نه‌اێن، ما آییئے جندئے هبر هم اِشکتگ‌اَنت و دلجم اێن که آ په راستی جهانئے رَکّێنۆک اِنت.»
بادشاهئے کاردارئے چُکّئے دْرهبکشی*
43 دو رۆچا رَند، ایسّا چه اۆدا در کپت و جَلیلا شت.
44 ایسّایا وت گوَشتگ‌اَت که:
«هچ نبیێا وتی شهر و هنکێنا اِزَّت نێست.»
45 بله وهدے جَلیلا رَست، مردمان په دلسِتکی وشّ‌آتک کرت، چیا که اییدئے رۆچان آ اورْشَلیما اتنت و اۆدا آییئے کرتگێن کارِش دیستگ‌اتنت.
46 ایسّا پدا جَلیلئے مێتگ کانایا شت، همۆدا که آپی شراب کرتگ‌اتنت.
بادشاهئے کاردارے هست‌اَت که چُکّی، کَپَرناهومئے شهرا نادْراه اَت.
47 وهدے آ سَهیگ بوت که ایسّا چه یَهودیَها جَلیلا آتکگ، آییئے کِرّا آتک و دَزبندی کرتی که کَپَرناهوما بیئیت و آییئے نادْراهێن بچکا برَکّێنیت که مَرکیگ اِنت.
48 ایسّایا گۆن آییا گوَشت:
«شما تان مۆجزه و اَجَبَّتێن نشانی مگندێت هچ پئیما ایمانَ نئیارێت.»
49 آ مردا گوَشت:
«او واجه!
بچکئے مِرگا پێسر بیا.»
50 ایسّایا گوَشت:
«برئو تئیی چُکّ دْراهَ بیت.»
آ مردا ایسّائے هبر باور کرت و وتی لۆگا شت.
51 اَنگت لۆگا نرَستگ‌اَت که نئوکران راهئے نیاما دیست و هالِش دات:
«تئیی چُکّ دْراه بوتگ.»
52 آییا جُست گپت:
«چِه وهد و دمانا گهتر بوتگ؟» آیان گوَشت:
«زی نێمرۆچا کمّے رَند،* تَپا یله داتگ.»
53 پتا زانت که اے وهد، هما وهد اَت که ایسّایا گوَشتگ‌اَت:
«تئیی چُکّ دْراهَ بیت.»
گڑا آییا وت گۆن لۆگئے سجّهێن مردمان ایسّائے سرا ایمان آورت.
54 چه یَهودیَها، جَلیلا که آتک، اے ایسّائے دومی اَجَبَّتێن نشانی اَت.