ایسّا و نیکودیموس
3
1 نیکودیموس نامێن پَریسیے، که چه یَهودیانی سرۆک و دیوانئے باسکان* یکّے اَت،
2 شپێا ایسّائے کِرّا آتک و گۆن آییا گوَشتی:
«او استاد!
ما زانێن تئو استادے ائے که چه هُدائے نێمگا آتکگئے، چیا که تان هُدا گۆن کَسێا گۆن مبیت، آ اے ڈئولێن اَجَبَّتێن نشانی پێش داشتَ نکنت که تئو پێش دارگا ائے.»
3 ایسّایا آییئے پَسّئوا گوَشت:
«ترا راستێنَ گوَشان، تان کَسے پدا نۆکسرا* پێدا مبیت، هُدائے بادشاهیا دیستَ نکنت.»
4 نیکودیموسا گوَشت:
«چۆن بوتَ کنت که پیرێنے پدا چه ماتا پێدا ببیت؟ بوتَ کنت که آ پدا ماتئے لاپا برئوت و پێدا ببیت؟»
5 ایسّایا پَسّئو دات:
«ترا راستێنَ گوَشان، تان کَسے چه آپ و روها پێدا مبیت، هُدائے بادشاهیا پاد اێر کرتَ نکنت.
6 آ چیز که چه جسما پێدا بیت، جسم اِنت و آ چیز که چه روها بیت، روه اِنت.
7 هئیران مبئے که ترا گوَشان شما سجّهێن باید اِنت نۆکسرا پێدا ببێت.
8 «گوات هر جاه که بلۆٹیت، کَشّیت.
تئو آییئے تئوارا اِشکنئے، بله نزانئے چه کجا کئیت و کجا رئوت.
آ کَس که چه روها پێدا بیت، آ هم انچُش اِنت.»
9 نیکودیموسا گوَشت:
«اے چۆن بوتَ کنت؟»
10 ایسّایا گوَشت:
«تئو وت اِسراییلیانی استادے ائے، اے چیزا نزانئے؟
11 باور کن، ما هما چیزانی هبرا کنێن که آیانی بارئوا زانێن و هما چیز که دیستگ‌اَنت، آیانی شاهدیا دئیێن.
بله شما مئے شاهدیا نمَنّیت.
12 وهدے زمینی چیزانی بارئوا هبرَ کنان باورَ نکنێت، اگن آسمانی چیزانی بارئوا هبر بکنان گڑا چِه پئیما باورَ کنێت؟
13 هچکَس آسمانا بُرزاد نشُتگ، اَبێد چه* هما کَسا که چه آسمانا اێر آتک، بزان من که انسانئے چُکّ آن.
14 هما ڈئولا که موسّایا، گیابانا آ مار دارئے سرا دْرتک،* انسانئے چُکّ هم باید اِنت چِست کنگ ببیت،
15 تان هرکَس که په آییا ایمانَ کاریت، نمیرانێن زِندئے واهند ببیت.»
16 چیا که هُدایا جهانئے مردم همینچُک دۆست اتنت که وتی یکّ و یکدانگێن چُکّی هم نَدر کرت تان هرکَس که آییئے سرا باور بکنت گار و زیان مبیت و تان اَبد زندگ بمانیت.
17 هُدایا وتی چُکّ په مردمانی اێر جنَگ و مئیاریگ کنگا جهانا رئوان ندات.
رئوانی دات که آیان نجات بدنت و برَکّێنیت.*
18 هرکَس که آییئے سرا باور بکنت مئیاریگَ نبیت، بله هرکَس که باور مکنت، همے انّون مئیاریگ اِنت، چیا که هُدائے یکدانگێن چُکّئے نامئے سرا باوری نکرتگ.
19 هُدائے دادرسی همِش اِنت:
رُژن و نور جهانا آتک، بله رُژنئے بدلا، مردمان تهارۆکی دۆست اَت، پرچا که آیانی کار سِلّ اتنت.
20 چیا که آ مردم که سِلّێن کارانی راه و کِشکا زوریت چه رُژناییا بێزارَ بیت و وتا چه رُژنا دورَ داریت، تانکه آییئے بدێن کِرد پاشک و پَدّر مبنت.
21 بله آ که راستیا گچێنَ کنت و زوریت دێم په رُژناییا کئیت، تان پکّا ببیت که آییئے کار هُدایی بوتگ‌اَنت.
ایسّا و یَهیا
22 رَندا، ایسّا گۆن وتی مریدان یَهودیَهئے مێتگ و کلّگان شت و گۆن آیان همۆدا مَنت و پاکشۆدیَ داتی.
23 یَهیا هم سالِمئے نزّیکا، ائینونا، مردمانی پاکشۆدیا گُلاێش اَت.
آ چاگردا آپ باز اَت و مردم په پاکشۆدیا آتکنت.
24 چیا که یَهیا اَنگت جێلا بندی نبوتگ‌اَت.
25 پاکیزگیئے سرا، یَهیائے مرید و یک یَهودیێئے نیاما کَشّ و چیلّے بوت.
26 گڑا آ، یَهیائے کِرّا آتکنت و گوَشتِش:
«او استاد!
هما مرد که اُرْدُنئے کئورئے آ دستا گۆن تئو گۆن اَت و تئو آییئے بارئوا گواهی دات، آ اِدا پاکشۆدی دئیگا اِنت و سجّهێن مردم هماییئے کِرّا رئوگا اَنت.»
27 یَهیایا آیانی پَسّئوا گوَشت:
«چه هُدائے داتگێنا ابێد، مردم دگه چیزے کَٹّتَ* نکنت.
28 شما وت شاهد اێت گوَشتُن که ‹من مَسیه نه‌آن، بله چه آییا پێسر رئوان دئیگ بوتگان.›
29 بانۆرئے هُدابُند،* سالۆنک اِنت.
سالۆنکئے دۆست که اۆشتاتگ و آییئے تئوارا اِشکنت، گَل و شادانَ بیت.
همے ڈئولا، منی شادهی انّون په کمال رَستگ و سررێچ بوتگ.
30 آ باید اِنت دێما برئوت و من پَد بکِنزان.»
آ که چه آسمانا کئیت
31 آ کَس که چه بُرزادَ کئیت، چه سجّهێنان مستر اِنت و آ که چه اے هاکیێن دنیایا اِنت زمینی مردمے و دنیایی چیزانی بارئوا هبرَ کنت.
بله آ که چه آسمانا کئیت چه سجّهێنان مستر اِنت.
32 هر چیزے که دیستگ و اِشکتگی، په آیان گواهیَ دنت، بله هچکَس آییئے گواهیا نمَنّیت.
33 هرکَسا که آییئے گواهی مَنِّتگ، هُدائے راستیئے گواهی‌ای داتگ.
34 آ کَس که چه هُدائے نێمگا رئوان دئیگ بوتگ، هُدائے هبرانَ کنت، چیا که هُدا وتی روها په آییا بێکِساسَ* بَکشیت.
35 پتا چُکّ دۆست اِنت و سجّهێن چیزی هماییئے دستا داتگ‌اَنت.
36 آ کَس که چُکّئے سرا ایمان بیاریت نمیرانێن زِندئے واهندَ بیت، بله آ کَس که چُکّئے هبران ممَنّیت، زِندئے واهندَ نبیت و هُدائے نارَزاییئے تها گِرِپتارَ بیت.