ناجۆڑێن مردێئے دْرهبکشی
5
1 کمّے رَندترا، ایسّا په یَهودیانی یک اییدێا، اورْشَلیما شت.
2 اورْشَلیما، یک دَروازگێئے نزّیکا، که آییا پَسئے دروازگَ گوَشنت، تَلاوگے* هست‌اِنت که چه پنچ گُمبُدا جۆڑ بوتگ و آرامی زبانا آییا بئیت‌هَسْدا گوَشنت.
3 اۆدا بازێن لَنگ، مُنڈ، کۆر و نادْراهے وپتگ‌اَت.*
5 اے مردمانی نیاما یک مردے هست‌اَت، سی و شَش سال اَت که ناجۆڑ اَت.
6 وهدے ایسّایا آ مرد وپتگێن هالتا دیست و زانتی که چه دێریگێن وهدێا نادْراه اِنت، گوَشتی:
«تئو لۆٹئے وشّ و دْراه ببئے؟»
7 آ نادْراها گوَشت:
«او واجه!
وهدے آپَ رُمبیت و رئوانَ بیت، کَسے نێست که منا تلاوگا دئور بدنت.
تان من وتا برسێنان، دگرے زوتّر کُپَّ کنت.»
8 ایسّایا گوَشت:
«پاد آ، وتی نِپادان بزور و برئو.»
9 آ مرد دْراه بوت، وتی نِپاد و گَندلی زرتنت و راه کپت.
آ رۆچ شَبَّتئے رۆچ* اَت.
10 پمێشکا یَهودی گۆن آ دْراه بوتگێن مردا گوَشگا لگّتنت:
«مرۆچی شَبَّتئے رۆچ اِنت، ترا وتی گَندلانی زورگ و رئوگئے هَکّ نێست.»
11 پَسّئوی دات:
«آ مردا که منا دْراه کرت گوَشتی:
‹پاد آ، وتی گَندلان بزور و برئو.› »
12 چه آییا جُستِش کرت:
«کئیا ترا گوَشتگ:
‹وتی گَندلان بزور و برئو؟›»
13 بله دْراه بوتگێن مردا نزانت آ کئے اَت.
چیا که ایسّا مردمانی مچّیئے تها چێر و اَندێم بوتگ‌اَت.
14 رَندا، ایسّایا آ مرد مزنێن پرستشگاها دیست و گوَشتی:
«نون که دْراه بوتگئے، گناه مکن.
چُش مبیت که گَنترێن بلاهے تئیی سرا بکپیت.»
15 آ مرد شت و گۆن یَهودیان گوَشتی:
«آ که منا رَکّێنتی، ایسّا اَت.»
16 یَهودیان ایسّا آزارَ رسێنت، چیا که آییا اے ڈئولێن کار، شَبَّتئے رۆچا کرتنت.
17 بله ایسّایا گۆن آیان گوَشت:
«منی پت اَنگت کار کنگا اِنت، من هم کارَ کنان.»
18 چه اے گپّان، یَهودی په آییئے کُشگا تێزاستِر بوتنت.
چیا که شَبَّتئے هُکمئے پرۆشگا اَبێد، آییا هُدا هم وتی جندئے پت زانت.
اے ڈئولا، وتا گۆن هُدایا برابری کرت.
هُدائے چُکّئے اِهتیار
19 گڑا ایسّایا گوَشت:
«باور کنێت که چُکّ وتسر هچ کارے کرتَ نکنت، پتئے کارانَ گندیت و آیانی رَندگیریا کنت.
هر کارے که پتَ کنت، چُکّ هم هما کارا کنت.
20 چیا که پتا چُکّ دۆست اِنت و هرچے که وتَ کنت، چُکّا هم سۆجَ دنت.
آییا دگه مسترێن کار هم پێشَ داریت تان شما هئیران بمانێت.
21 انچُش که پت مُردگان زندگَ کنت و آیان زِندَ بَکشیت، چُکّ هم هرکَسا که وت زندگ کنگ بلۆٹیت، آییا زندگَ کنت.
22 پت هچکَسێئے سرا شئور و هُکمے نبُرّیت، آییا وتی دادرسیئے سجّهێن اِهتیار چُکّئے دستا داتگ‌اَنت،
23 تان سجّهێن مردم هما ڈئولا که پتا اِزَّتَ دئینت چُکّا هم اِزَّت بدئینت.
کَسے که چُکّا بےاِزّتَ کنت، پتا هم که آییئے رَه دئیۆک اِنت بےاِزّتَ کنت.
24 «شمارا راستێنَ گوَشان، هرکَس منی گپّان بِشکنت و منی رَه دئیۆکئے سرا ایمان بیاریت، نمیرانێن زِندئے واهندَ بیت و هچبر مئیاریگَ نبیت، بزان آ چه مَرکا رَکّتگ و نمیران بوتگ.
25 باور کنێت، وهدے کئیت و انچُش اِنت که آ وهد انّون بُنگێج بوتگ، مُردگ هُدائے چُکّئے تئوارا اِشکننت و هرکَس که بِشکنت پدا زندگَ بیت.
26 چیا که هما ڈئولا که پت زِندمانئے سَرچمّگ اِنت، وتی چُکّا هم اے واک و توانی داتگ که زِندمانئے سَرچمّگ ببیت.
27 دادرسیئے اِهتیاری آییئے دستا داتگ، چیا که انسانئے چُکّ اِنت.
28-29 چه اِشیا هئیران و هَبَکّه مبێت، وهدے کئیت که سجّهێن مُردگ آییئے تئوارا اِشکننت و چه وتی کَبران درَ بنت، نێک‌کار په نمیرانێن زِندا رئونت و بدکار، مئیاریگ بئیگ و سَرزنشئے جاگها.
ایسّائے بارئوا گواهی
30 «من وتسر کارے کرتَ نکنان، وتی اِشکتگێنانی سرا شئور و هُکمَ بُرّان و منی دادرسی بَرهَکّ اِنت.
پرچا که وتی دلئے واهگانی سرجم کنگئے پدا نه‌آن، وتی رَه دئیۆکئے واهگانی سرجم کنگئے رَندا آن.
31 اگن من وتی بارئوا وت گواهی بدئیان، منی گواهیا اِهتبار و اَرزشے نبیت.
32 بله دگرے هست‌اِنت که منی بارئوا گواهیَ دنت و منَ زانان که آییئے گواهی منی بارئوا باز پُراِهتبار اِنت.
33 شما وتی کاسِد یَهیائے کِرّا رئوان داتنت و آییا هم په منی راستیا گواهی دات.
34 مردمانی گواهیا منَ نلۆٹان، په شمئے رَکّێنگا اے هبرانَ گوَشان.
35 یَهیا، چِراگێئے ڈئولا رۆک و دْرپشان اَت، شمارا هم تان گوَنڈێن وهدێا آییئے نورئے چێرا شادمانی دۆستَ بوت.
36 «بله منا چه یَهیایا مسترێن شاهد هست.
همے کار که پتا منی دستا داتگ‌اَنت که سرجمِش بکنان و مَنِشَ کنان وت منی شاهد اَنت که منا پتا رئوان داتگ.
37 هما پتا که منا رئوان داتگ، هما وت منی گواه و شاهد اِنت.
شما هچبر آ ندیستگ و آییئے تئوار نه‌اِشکتگ.
38 آییئے هبران شمئے دلا جاه نێست، چیا که شما آییئے رئوان داتگێنئے سرا باورَ نکنێت.
39 پاکێن کتابان پَٹّ و پۆلَ کنێت و وانێت، هئیالَ کنێت که آیانی تها نمیرانێن زِند هست‌اِنت، بله همے پاکێن کتاب په من گواهیَ دئینت.
40 شما نلۆٹێت منی کِرّا بیاێت که شمارا اَبدمانێن زِند بدئیان.
41 «من مردمانی داتگێن شان و شرپا نزوران.
42 من شمارا جاهَ کاران و زانان که هُدائے مِهر شمئے دلا نێست‌اِنت.
43 من په وتی پتئے ناما آتکگان و شما منا نمَنّێت، بله اگن کَسے وتسر بیئیت، آییا مَنّێت و وشّ‌آتکَ کنێت.
44 شما چه یکدگرا مزنی و اِزَّتَ زورێت و آ اِزَّت که چه هُدائے نێمگا کئیت، آییئے شۆهازا نه‌اێت.
گڑا چۆن ایمان آورتَ کنێت؟