پاکێن اِنجیل چه
یوهَنّائے
کَلَما
گال انسان بوت
1
1 بُنگێجا،* چه اَزل، گال* هست‌اَت.
گال گۆن هُدایا گۆن اَت و گال هُدائے جند اَت.
2 چه اَزلا، گال گۆن هُدایا اَت.
3 سجّهێن چیز چه گالا جۆڑ بوتنت و چه اے جۆڑ بوتگێنان، بے گالا هچ چیزے جۆڑ نبوت.
4 هستی و زِند چه هماییا پێدا بوت و زِند، مردمانی نور و رُژن اَت.
5 رُژن، تهارۆکیا دْرپشیت* و تهارۆکیا، رُژن هچبر زانت نکرتگ و پرۆش نداتگ.*
6 یَهیا نامێن مردے پێدا بوت که هُدائے راه داتگێن اَت.
7 آ آتک که شاهد ببیت و په هما رُژنا گواهی بدنت، تانکه سجّهێن مردم چه آییئے گواهیا ایمان بیارنت.
8 آ وت هما رُژن نه‌اَت، بله آتک تان په رُژنا گواهی بدنت.
9 هما راستێن رُژن، که په سجّهێن مردمان رُژناییَ کاریت، نون مان جهانا آیگی اَت.
10 آ مان جهانا اَت و هُدایا جهان چه هماییا جۆڑێنتگ‌اَت، بله جهانا آ پَجّاه نئیاورت.
11 آ وتی مهلوکئے نیاما* آتک و مهلوکا نمَنِّت.
12 بله هما مردمان که باورَ کرت و مَنِّت، آییا اے هَکّ و اِهتیار داتنت که هُدائے چُکّ ببنت، بزان هما که آییئے نامئے سرا ایمانِشَ آورت.
13 آ، نه چه هۆنا پێدا بوتنت و نه چه جسمانی واهگان و نه چه انسانی لۆٹان، چه هُدایا پێدا بوتنت.
14 گال انسان بوت و مئے نیاما جاگهی کرت.
ما آییئے شان و شئوکت دیست، شان و شئوکتے که پتئے یکّێن چُکّئیگ اِنت، هما چُکّ که چه رهمت و راستیا پُرّ اِنت.
15 یَهیا په آییا گواهیَ دنت، گوانکَ* جنت و گوَشیت:
«اِش اِنت هما کَس که آییئے بارئوا من گوَشتگ:
چه من و رَندَ کئیت، بله چه من مستر و دێماتر اِنت.
چیا که چه من پێسرا بوتگ.»
16 ما سجّهێنان چه آییئے پُرمِهرێن رهمتئے سئوگاتا مُدام برکت گپتگ.
17 اے راست اِنت که تئورات چه موسّایا مارا بَکشگ بوتگ، بله رهمت و راستی، چه ایسّا مَسیها په ما آتک و سر بوت.
18 کَسّا هچبر هُدا ندیستگ، بله هما یکدانگێن چُکّ که وت هُدا اِنت و پتئے اَمبازا اِنت، هماییا هُدا پَجّارێنتگ.
پاکشۆدۆکێن یَهیائے گواهی
19-20 وهدے اورْشَلیمئے شهرئے یَهودیان وتی لهتێن دینی پێشوا و لاویئے کبیلهئے مردم یَهیائے کِرّا رئوان دات که جُست بگرنت:
«تئو کئے ائے؟» آییا اِنکار نکرت، تچک و په راستی گواهی دات و گوَشتی:
«من مَسیه نه‌آن.»
21 آیان جُست کرت:
«تئو اِلیاس ائے؟» گوَشتی:
«نه.»
گوَشتِش:
«گڑا تئو هما واده داتگێن نبی ائے؟» گوَشتی:
«نه.»
22 جُستِش کرت:
«اَچه، تئو کئے ائے؟ ما باید اِنت په آیان پَسّئوے* ببرێن گۆن که مارا رئوانِش داتگ.
وتی بارئوا چے گوَشئے؟»
23 آییا چه اِشئیا نبیئے کئولا گوَشت:
«من هما تئوار آن که مان گیابانا گوانکَ جنت و گوَشیت، هُداوندئے راها راست و تچک کنێت.»*
24 چه اے رئوان داتگێن کاسِدان لهتێن پَریسی اتنت.
25 جُستِش کرت:
«اگن تئو نه مَسیه ائے و نه اِلیاس ائے و نه هما نبی، گڑا په چے پاکشۆدیَ دئیئے؟»
26 یَهیایا آیانی پَسّئوا گوَشت:
«من گۆن آپا پاکشۆدیَ دئیان، بله کَسێا شمئے نیاما جاه جتگ* که شما آییا نزانێت.
27 آ چه من و رَندَ کئیت و من آییئے کئوشبندانی بۆجگئے لاهک هم نه‌آن.»
28 اے کار اُرْدُنئے کئورئے آ دستا، بئیت‌اَنیایا بوت، هما جاگها که یَهیایا مردم پاکشۆدیَ داتنت.*
هُدائے گوَرانڈ
29 اے دگه رۆچا، وهدے یَهیایا ایسّا دیست که دێم په آییا پێداک اِنت، گوَشتی:
«بچارێت!
اِش اِنت هُدائے هما گوَرانڈ که جهانئے گناهان دورَ کنت.
30 اِش اِنت هما کَس که آییئے بارئوا من گوَشتگ:
‹چه من و رَندَ کئیت بله چه من مستر و دێماتر اِنت، چیا که چه من پێسرا بوتگ.›
31 من وت پَجّاه نئیاورت، بله گۆن آپا مردمانی پاکشۆدی دئیگا آتکان تانکه اے ڈئولا آ په بنی اِسراییلیان زانگ و پَدّر* کنگ ببیت.»
32 یَهیایا وتی گواهی اے پئیما دێما برت:
«من هُدائے روه دیست که کپۆتێئے دْرۆشما* چه آسمانا اێر آتک و آییئے سرا نِشت.
33 من آ نزانت، بله هما کَسا که منا رئوان دات تان گۆن آپا پاکشۆدی بدئیان، گوَشتگ‌اَتی:
‹وهدے تئو دیست روه کَسێئے سرا اێر بیئیت و بنندیت، بزان آ هما کَس اِنت که گۆن هُدائے پاکێن روها* پاکشۆدیَ دنت.›
34 من اے چیز دیستگ و گواهیَ دئیان که آ هُدائے چُکّ اِنت.»
ایسّائے ائولی مرید
35 اے دگه رۆچا، یَهیا گۆن وتی دو مریدا اۆشتاتگ‌اَت.
36 وهدے یَهیایا ایسّا دیست که چه اۆدا گوَزگا اِنت گوَشتی:
«اِش اِنت هُدائے گوَرانڈ.»
37 آ دوێن مریدان اے هبر اِشکت و ایسّائے رَندا رئوان بوتنت.
38 ایسّایا چَکّ تَرّێنت و هر دوێنی دیستنت که آییئے رَندا آیگا اَنت.
جُستی کرت:
«شما چے لۆٹێت؟» گوَشتِش:
«رَبّی!»
بزان:
او استاد!
«تئیی جاگه کجا اِنت؟»
39 گوَشتی:
«بیاێت و بچارێت!»
گڑا آ دوێن شتنت و دیستِش که کجا نِشتگ و رۆچئے پَشت کپتگێن بهرا هماییئے کِرّا منتنت.
بێگاهئے وهد اَت.*
40 یَهیائے هبرانی اِشکنگا رَند، چه اے دوێنان که ایسّائے رَندِش گپت و شتنت، یکّے شَمون پِتْرُسئے برات، اَنْدْریاس اَت.
41 آییا پێسرا وتی برات شَمون ودی کرت و گوَشتی:
«ما مَسیه در گێتک.»
42 رَندا، آییا شَمون ایسّائے کِرّا برت.
ایسّایا شَمون چارت و گوَشتی:
«تئو شَمون، یوهَنّائے چُکّ ائے.
بله نون تئیی نام کئیپا بیت.»
کئیپائے مانا پِتْرُس، بزان تَلار اِنت.
پیلیپُس و نَتْناییل
43 اے دگه رۆچا، وهدے ایسّایا وتی دلا گوَشت که جَلیلئے دَمگا برئوت، پیلیپُسی در گێتک و گوَشتی:
«منی رندگیریا بکن.»
44 پیلیپُس هم، پِتْرُس و اَنْدْریاسئے ڈئولا، چه بئیت‌سئیدائے شهرئے مردمان اَت.
45 پیلیپُس هم شت و نَتْناییلی شۆهاز کرت و گوَشتی:
«ما هما کَس دیستگ و در گێتکگ که موسّایا تئوراتئے تها آییئے مستاگ داتگ و آ دگه نبیان هم آییئے بارئوا گوَشتگ.
آ ایسّا ناسِری، ایسُّپئے چُکّ اِنت.»
46 نَتْناییلا گۆن آییا گوَشت:
«چه ناسِرَها هم شَرّێن چیزے در کپتَ کنت؟» پیلیپُسا گوَشت:
«بیا و بچار!»
47 وهدے ایسّایا نَتْناییل دیست که دێم په آییا پێداک اِنت، گوَشتی:
«اے تچکێن بنی اِسراییلیے که دلا هچ پئیمێن مَندر* و رِپکے مان نێست.»
48 نَتْناییلا جُست کرت:
«تئو منا چه کجا زانئے؟» ایسّایا آییئے پَسّئوا گوَشت:
«چه آ وهدا پێسر که پیلیپُسا ترا تئوار کرت، من ترا هما وهدا دیست که اِنجیرئے درچکئے چێرا اتئے.»
49 نَتْناییلا گوَشت:
«او استاد!
تئو هُدائے چُکّ ائے، تئو اِسراییلئے بادشاه ائے.»
50 ایسّایا پَسّئو دات:
«پمێشکا ایمانِت آورت که من گوَشت:
‹ترا اِنجیرئے درچکئے چێرا دیستگُن›.
چه اے چیزان مسترێنَ گندئے.»
51 گڑا گۆن آییا گوَشتی:
«شمارا راستێنَ گوَشان، دێمترا آسمانا پَچَ گندێت و هُدائے پرێشتگ دێم په انسانئے چُکّا،* که من آن، جَهل و بُرزَ کاینت و رئونت.»