રોમ 13

રાજોઅ ઓમોલદારહોંઅ માટો આપોઅ ફોરોજ

¹ રાજ કોઅનારો ઓમોલદારહોંઅ તાબ્યોમ દોરેક વીસવાસ્યોઅ રેનુંઅ જોજ્વે. કાંહાંનકા, ઓમોલદારહોંન નીમનારુ તા પોરમીહેરુજ આહાય. એંહડુ એક બી ઓમોલદાર નાંહ કા, જીયાન પોરમીહેરો નેંય નીમ્યુ વેય. ² તીંહીંઅ લીદો, જેબી તીયો ઓમોલદારહોંઅ વીરુદ કોઅતેહ, તે પોરમીહેરોઅ ગોઠવુણ્યોઅજ વીરુદ કોઅતેહ એવ આખાય. ઓનો તે ઓમોલદાર તીંયહાંન નોક્કીજ સાજા આપીઅ. ³ હારે કામે કોઅનારહાંઅ તા ઓમોલદારહોંન બીઆંન જુરુલ નાંહ. પોન ખારાબ કામે કોઅનારહાંઅજ, ઓમોલદારહોંન બીઆંન પોળેહ. તીંહીંઅ લીદો, તુમહાં વેઅનો કોડો બી ઓમોલદારહોંન બીઆંન નેંય માગતો વેય તા, તો હારે કામેજ કોએ! જો તું હારો કોઓ તા, તે ઓમોલદાર તુંન સાબાસી આપીઅ. ⁴ કાંહાંનકા, તોઅ ભોલો કોઆંન ખાતોરુજ પોરમીહેરો તીંયહાંન પોતાઅ સેવોકહોં તોરીકો નીમ્યાહ. પોન તું ખોટો કોઓ તા, તીંયહાંન તોઅ બીનુંઅ પોળે. કાંહાંનકા, લોકહોંન સાજા આપાઅન તીંયહાંન જે સોત્તા આપાઅયીહ તે બોરાબોરુજ આપાઅયીહ, તે ઓમોલદાર તા ખોટો કોઅનારહાંન સાજા આપાઅન ખાતોર પોરમીહેરો નીમના સેવોક આહાય. ⁵ એટલે, તીંયહાંઅ તાબ્યોમ રેનુંઅ જુરુલ આહાય. આપહોંન સાજા આપીઅ એંહડ્યો બીખોઅ લીદોજ નેંય, પોન તે આપોઅ ફોરોજ આહાય એવ હોમજીન તીંયહાંઅ તાબ્યોમ રેજી, તો જુરુલ આહાય.

⁶ આયોજ કારોણો, તુમું વેરા બી પોઅતેહ. કાંહાંનકા, તે ઓમોલદાર તા, પોરમીહેરો તીંયહાંન હોપનો કામ કાલજી રાખીન કોઅનારા સેવોકુજ આહાય.

⁷ જીયો બી ઓમોલદારોઅ જો કાંય લાગ-રીંગુ વેય, તો આપજા! જીયો ઓમોલદારોઅ જાકાત લાગતી વેય, તીયાન જાકાત પોઅજા! જીયો ઓમોલદારોઅ આપોઅ બીખ રાખનુંઅ જોજ્વે, તીયાઅ બીખ રાખજા! જીંયહાંન આપોઅ માંન આપનુંઅ જોજ્વે, તીંયહાંન માન આપજા!

એક બીજાપોઅ માયા રાખજા!

⁸ એક બીજાપોઅ માયા રાખજા! ઓનો તેવમાયા રાખાઅન ચાલુજ રાખજા! ઓનો એવ કોઅનુંઅ તો તા, કોડાપોઅ દેવો ચોળવ્યા બોરાબોર આહાય એંહડો ગોંણજા! જોબી બીજાપોઅ માયા રાખેહ, તીયા પોરમીહેરોઅ હુકોમ પુર્યો રીતો પાલ્યાહ એવ આખાય. ⁹ કેવ, “સીનાલો કોઅહો મા!,” “ચોરી કોઅહો મા!,” “લોબ રાખહો મા!,” એંહડા હુકોમ ઓનો બીજા બાદાજ હુકોમ “તું પોતાપોઅ જેંહડી માયા રાખોહ, એંહડીજ માયા બીજહાંપોઅ બી રાખજો!” એંહડો આય એકુજ હુકોમોમ હોમાય જાતાહ.

¹⁰ બીજહાંપોઅ માયા રાખનારે તે કોય બી દીહ બીજહાંઅ ખોટો નેંય કોએ. તીંહીંઅ લીદો, એવ આખાય કા, બીજહાંપોઅ માયા રાખનારે પોરમીહેરોઅ નીયોમ પુર્યો રીતો પાલનારે આહાય. ¹¹ માંયોં જો પેલ્લાઅ આખ્યોહ તો બાદોજ કોઅજા! કાંહાંનકા, આમુરુઅ સોમોય કોતુહ ખારાબ આહાય તો તુમું જાંઅતેહજ. ઓનો તુમું જાંઅતેહજ કા, આય તા નીંદ ઉગળી ગોયનો માંહાંઅ ગાંઉં, ચોટ-પોટયો બોંણીન કામ કોઆંન વોખોત આહાય. કેવકા, ખ્રીસ્ત આપહોંન આખોર આય દુન્યાઅ પાપ ઓનો દુખહોંમ રેખ સોળવાઅન આહાય તો વોખોત પાહોજ આહાય. તો વોખોત તા, જેંહડામ આપહોં ખ્રીસ્તોપોઅ વીસ્વાહ રાખનું તેંહડામ ઓત્તુ પાહો નોખુ. ¹² રાત પુરી વેઆંન તીયાર્યોમ વેય તેવ, આય ખારાબ દુન્યામ જીવાઅન આપોઅ વોખોત આમુ લોગ-ભોગ પુરુ વેઆંન તીયાર્યોમ આહાય. ઓનો ખ્રીસ્ત ફાચુ આવાઅન સોમોય એકદોમ પાહો આલુહ. તીંહીંઅ લીદો, માંહેંઅ જે ખારાબ કામે કોઅતેહ, તે ખારાબ કામે કોઆંન આપુ સોળી દેજી! ઓનો દીહો પોતાઅરી આથ્યારે બાંદીન તીયાર વેઅ જાનારો સોયનીકોઅ ગાંઉં, આપુ એંહડે કામે કોઅતે રેજી કા, જે સેતાનોઅરી લોળાઅન આપહોંન મોદોદ કોએ. ¹³ ઓનો જાણે કા, ખ્રીસ્તોઅ ફાચુ આવાઅન વોખોત આવીજ ગોયુહ એવ હોમજીન, તીંહીંન સોબે એંહડ્યો રીતો આપુ વોરતોન રાખજી! સાકટે બોંણીન મોજ-સોકોમ નેંય પોળજી! સીનાલાઅ જેંહડો કોય બી જાતીઅ મેલો કામ આપુ નેંય કોઅજી! ઓનો બાથ-ભાનગોળ નેંય કોઅજી! બીજો લોકહોંપોઅ આદરાય નેંય રાખજી! ¹⁴ પોન ઉલટો, બીજે માંહેંઅ માલીખ ઈસુ ખ્રીસ્ત કોંહડુ આહાય તો હેઈ સેકે તીંહીંઅ ખાતોર, તીયાઅ બાદાજ ગુણ તુમાંઅ જીવોનહોંમ ઉતારજા! ઓનો તુમાંઅ પાપી મોરજ્યોહોંન ગોમે તેંહડે કામે કોઆંન વીચારુજ સોળી દેયા!