پرڀُو يسُوع رو جِنم
(متِي ۱:۱۸–۲۴، لُوقا ۲:۱–۷)
2
1 اُوئان ڏِينھان ۾ ڪِي ٿيو تہ راجا قيصر اوگُستُس ھيڪ حُڪم ڏِنو تہ رُومِي راج را سجا ئي ماڙھُو آپرا آپرا نان لِکائين۔ 2 اي پھلڪِي آدمشُمارِي ھتِي جڪو شام صُوبي تي راج ڪرڻ واۯي ڪورنيس ري ڏِينھان ۾ ٿئِي تِي۔ 3 اِيئي ڪري سجا ئي ماڙھُو آپرو نان لِکاڻ سارُون آپري آپري شھر گيا۔4 يُوسف پڻ گلِيل صُوبي ري شھر ناصرت سين نِسري يھُوديہ صُوبي ري ھيڪي شھر ۾ آپرِي منگ مريَم ڀيۯو آپرو نان لِکاڻ سارُون گيو۔ اُوئي شھر رو نان بيت لحم ھتو۔ يُوسف اُٿ اِيئي ڪري گيو جو او شھر اَگي راجا دائُود رو ھتو، آن يُوسف دائُود رِي پِيڙھِي آن ذات مان ھتو۔ اُوئان ڏِينھان ۾ مريَم اُميد سين ھتِي۔
6 جڏھين او بيت لحم شھر ۾ ھتا، تڏھين مريَم رو ٻاۯ جِڻڻ رو ٽاڻو آئي گيو۔ 7 اُوئي آپري موڀِي ڏِڪري نا جِنم ڏِنو، آن اُوئي نا پوتڙان ۾ ويڙھي آھوري ۾ سُوئاۯيانتِي، ڪِي تہ اُوئان سارُون ھوٽل ۾ جگھا ڪو ھتِي۔
فرِشتي رو ريڍاران نا درشن ڏيڻ
8 اُوئي عِلائِقي ۾ ڪينهڪ ريڍار ھتا، جڪو جھنگ ۾ رھتا۔ رات رو اُوئان آپري رِڍان ري ولر تي چوڪِي پي ڏِنِي۔ 9 تڏھين ڪِي ٿيو تہ اُوئان ري اگيا پرڀُو اِيشوَر رو ھيڪ فرِشتو آئي ڀِيٽو، آن ھر پاسي پرڀُو اِيشوَر رِي روشني پکڙجي گئِي۔ اُوئي نا ڏيکي او ڏاڍا ٻِيھاجي گيا۔ 10 پڻ فرِشتي اُوئان نا ڪھيو تہ، ’ٻِيھاجو مَ، ڪِي تہ ھُون اَوھان سارُون ھيڪ وڏِي خُوشِي رِي خبر لي آيو اَھان، جِڪي سين سجا ئي ماڙھُو خُوش ٿيسين۔ 11 اَجوڪي ڏِينھ دائُود ري شھر ۾ اَوھان سارُون ھيڪي بچاڻ واۯي جِنم ليو اَھي، جڪو اِيشوَر رو چُنڊيَل مسِيح اَھي، آن پرڀُو اِيشوَر آپ پڻ اَھي۔ 12 اُوئي نا اوۯکڻ رِي اَوھان سارُون اي نِشانِي اَھي تہ اَوھِين ھيڪ ٻاۯيو پوتڙان ۾ ويڙھيَل آھوري ۾ سُتل ڏيکسو۔‘
13 اوچتو اُوئي فرِشتي ڀيۯو فرِشتان ري لشڪر رو ھيڪ وڏو ٽولو ڏيکڻ ۾ آيو۔ اُوئان اِيشوَر رِي واکاڻ ڪرتي اِين پي ڪھيو تہ، 14 ’آڪاس تي اِيشوَر رِي واکاڻ ٿي، آن ڌرتِي تي اُوئان ماڙھُوئان نا سُک جُڙي، جِڪان تي اِيشوَر خُوش اَھي۔‘
15 جڏھين فرِشتا اُوئان وٽا ٿي پَڇا آڪاس سمھان ھليا گيا، تڏھين ريڍار ھيڪي ٻِيجي نا ڪھڻ لگا تہ، ’ھلو تہ بيت لحم شھر ھلان۔ اي وات جڪو ٿئِي اَھي، جِڪي رِي خبر آپان نا پرڀُو اِيشوَر ڏِنِي اَھي، او ھلي جوئان۔‘
16 اِين ڪھي او ڇيڪا ڇيڪا اُٿ گيا تہ مريَم، يُوسف آن آھوري ۾ پيل ٻاۯِيئي نا ڏِٺانتي۔ 17 اي ڏيکي جڪو وات ٻاۯِيئي ري باري ۾ فرِشتي ريڍاران نا سنڀۯائِي تِي، اُوئان او وات ماڙھُوئان نا سنڀۯائِي۔ 18 ريڍاران رين واتين سنڀۯي سجا ئي ماڙھُو عجب ۾ پئي گيا۔ 19 پڻ مريَم اي واتين آپري من ۾ ياد رکي اُوئان تي وِيچار ڪرڻ لگِي۔
20 پَڇي ريڍاران جِڪِين سنڀۯيو آن ڏِٺو تو، اُوئي تي اِيشوَر رِي وڏائِي آن واکاڻ ڪرتا پَڇا وۯيا، ڪِي تہ جين اُوئان نا فرِشتي سنڀۯايو تو، او اِين رو اِين ھتو۔
ٻاۯِيئي رو نان پرڀُو يسُوع رکڻ
21 اَٺين ڏِينھ جڏھين ٻاۯِيئي رِي طُھر ڪرڻ رو ٽاڻو آيو، تڏھين اُوئان اُوئي رو نان پرڀُو يسُوع رکيو، ڪِي تہ اي نان مريَم نا اُميد ٿيڻ سين اَگ ۾ فرِشتي ڪھيو تو۔
چالِيسين ڏِينھ پرڀُو يسُوع نا وڏي مندر ۾ لي جاڻ
22 پَڇي او ٽاڻو آيو جڏھين مُوسيٰ ري لِکيل حُڪمان موجب يُوسف آن مريَم نا ٻاۯِيئي ري جِنم سين پَڇي صاف ٿيڻ رِي رِيت ڪرڻِي ھتِي۔ تڏھين او ٻاۯِيئي نا پرڀُو اِيشوَر وٽ حاضر ڪرڻ سارُون يرُوشلم شھر تيڙي گيا، 23 ڪِي تہ پرڀُو اِيشوَر ري حُڪمان ۾ اِين لِکيل اَھي تہ، ’ھر موڀِي ڏِڪرو پرڀُو اِيشوَر ري نان تي ڪريو جائي۔‘ 24 او اِيئي سارُون پڻ اُٿ گيا تہ ھولان رِي جوڙِي يا پاريٻان را ٻہ ٻچا قُربانِي چاڙھين، ڪِي تہ صاف ٿيڻ سارُون پرڀُو اِيشوَر رو او لِکيل حُڪم ھتو۔
25 اُٿ يرُوشلم شھر ۾ ھيڪ ماڙھُو ھتو، جِڪي رو نان شمعُونَ ھتو۔ او نيڪ آن ڌرمِي ماڙھُو ھتو، آن اِسرائيلِي قوم نا دِلدارِي ڏيڻ واۯي رِي واٽ پي جويانتي۔ پَوِيتر آتما اُوئي ڀيۯو ھتو، 26 جِڪي اَگي اُوئي نا سنڀۯايو تو تہ ’تُون پرڀُو اِيشوَر ري چُنڊيَل مسِيح نا ڏيکڻ سين اَگ ۾ ڪِنھِي مرين۔‘
27 تو پَوِيتر آتما ري ڪھڻ تي شمعُونَ وڏي مندر ۾ آيو۔ جڏھين پرڀُو يسُوع را ما ٻاپ اِيشوَر ري حُڪمان موجب ٻاۯِيئي پرڀُو يسُوع نا اِيشوَر ري نان تي ڪرڻ سارُون وڏي مندر ۾ لي آيا، 28 تڏھين شمعُونَ اُوئي نا ھنچ ڪريو، آن اِيشوَر رِي واکاڻ ڪري ڪھڻ لگو تہ،
29 ’اي مالِڪ، جيھڙي نمُوني تين واعِدو ڪريو تو،
ايھڙي نمُوني تُون آپري شيواڌارِي نا ھي سُک سين موڪل ڏيئين تو،
30 ڪِي تہ مين آپري اَنکيان سين
تاھجو ميلھيَل ڇوٽڪارو ڏيڻ واۯو ڏِٺو اَھي۔
31 اِيئي نا تين سجيان قومان سارُون پڌرو ڪريو اَھي،
32 تہ جين او ڌاريان قومان سارُون سمجھ ڏيڻ واۯو سوجھرو ٿي،
آن تاھجِي چُنڊيَل اِسرائيلِي قوم سارُون واکاڻ ٿي۔‘
33 تڏھين پرڀُو يسُوع را ما ٻاپ اُوئي ري باري ۾ اي واتين سنڀۯي گھڻا حيرانَ ٿيا۔
34 پَڇي شمعُونَ اُوئان سارُون آسِيس منگِي، آن ٻاۯِيئي رِي ما مريَم نا ڪھيانتي تہ، ’وات سنڀۯ۔ اي ٻاۯيو اِيئي سارُون چُنڊيَل اَھي تہ اِيئي ري ڪري اِسرائيلِي قوم را گھڻا ماڙھُو کِرين آن گھڻا ماڙھُو چڙھين۔ اي ٻاۯيو اِيشوَر ري طرف سين ھيڪ ايھڙو نِشانَ پڻ ھوسي، جِڪي ري خِلاف ماڙھُو ٿي جاسين۔ 35 ايھڙي نمُوني گھڻان ماڙھُوئان رِي دِل را خيال پڌرا ٿيسين۔ پڻ تِنا اِتو ڏُک ٿيسي جيھڙو تاھجِي دِل ۾ تلوار لگي گئِي ھوئي۔‘
36 اُوئان ڏِينھان ۾ اِيشوَر رو نياپو ڏيڻ واۯِي ھيڪ ڏوڪرِي ھتِي۔ اُوئي رو نان حنا ھتو، آن او آشر ذات مان ھتِي۔ اُوئي ري ٻاپ رو نان فنُوئيل ھتو۔ او ڏوڪرِي وڏِي عُمر رِي ھتِي۔ پرڻجڻ سين پَڇي او ست سال آپري ڌڻِي ڀيۯِي رھِي تِي، 37 آن پَڇي رنڏول ٿي گئِي۔ اُوئي رِي عُمر چورياسِي سال ھتِي۔ او ڪڏھي پڻ وڏي مندر سين ٻاھر پگ ڪو رکتِي، آن ڏِينھ رات ورت رکي دُعا منگي اِيشوَر رِي ڀگتِي ڪرتِي۔
38 او پڻ اُوئي ٽاڻي آئي اِيشوَر را ٿورا مڃڻ لگِي، آن جِڪان ماڙھُوئان اي واٽ پي جوئِي تہ اِيشوَر يرُوشلم شھر نا آزاد ڪري، او اُوئان سجان سين ٻاۯِيئي ري باري ۾ واتين ڪرڻ لگِي۔
يُوسف رو پَڇو ناصرت شھر آڻ
39 جڏھين يُوسف آن مريَم پرڀُو اِيشوَر ري حُڪمان موجب سجين رِيتان پُورين ڪري رھيا، تڏھين پَڇا آپري شھر ناصرت آيا، جڪو گلِيل صُوبي ۾ ھتو۔
40 ٻاۯيو پرڀُو يسُوع وڏو ٿيتو گيو، عقل سين ڀرجتو گيو آن اُوئي رِي طاقت وڌتِي گئِي۔ اُوئي تي اِيشوَر رِي ڪِرپا ھتِي۔
ٻارھان سالان رِي عُمر ۾ پرڀُو يسُوع رو وڏي مندر ۾ جاڻ
41 پرڀُو يسُوع را ما ٻاپ ھر سال پاسکا پرٻ تي يرُوشلم شھر جاتا۔ 42 جڏھين پرڀُو يسُوع ٻارھان سالان رو ٿيو، تڏھين او سجا ئي پرٻ رِي رِيت موجب اُٿ گيا۔
43 پَڇي جڏھين او پرٻ ملھائي پَڇا وۯيا، تڏھين ڇوڪرو پرڀُو يسُوع يرُوشلم ۾ رھيو۔ پڻ اِيئي وات رِي اُوئي ري ما ٻاپ نا خبر ئي ڪو رھِي۔ 44 اُوئان اِين سمجھو تہ پرڀُو يسُوع اِيئي لڏي ۾ ھوسي۔ اِيئي ڪري اُوئان ھيڪي ڏِينھ رو پنڌ ڪري پَڇي اُوئي نا آپري عزِيزان آن اوۯکاڻ واۯان ۾ جوڻ شرُوع ڪريو۔ 45 جڏھين او ڪو جُڙيل، تڏھين جوتا جوتا پَڇا يرُوشلم شھر آيا۔
46 پَڇي ڪِي ٿيو تہ ٽِيجي ڏِينھ اُوئان پرڀُو يسُوع نا وڏي مندر ۾ ڏِٺو۔ اُوئي پنڊتان وٽ ٻيسي اُوئان رين واتين پي سنڀۯين آن سَوال پي پُڇيا۔ 47 جِتان ماڙھُوئان اُوئي رين واتين پي سنڀۯين، او سجا ئي اُوئي ري عقل واۯيان وۯتيان تي حيرانَ ھتا۔
48 جڏھين پرڀُو يسُوع ري ما ٻاپ اُوئي نا ڏِٺو، تڏھين گھڻا حيرانَ ٿي گيا۔ اُوئي رِي ما اُوئي نا ڪھيو تہ، ’ڏِڪرا، تين اَسان سين اي ڪِي ڪريو اَھي؟ ھُون آن تاھجو ٻاپ تِنا جوئي جوئي گڻتِي ۾ پئي گيا اَھان۔‘
49 پڻ پرڀُو يسُوع اُوئان نا ڪھيو تہ، ’اَوھان مِنا ڪي ري ڪري پي جويو؟ ڪِي اَوھان نا خبر ڪو ھتِي تہ مِنا آپري پِتا ري گھر ۾ ھوڻ کپي؟‘ 50 پڻ اُوئان اِيئي رِي وات ڪو سمجھِي۔
51 پَڇي پرڀُو يسُوع اُوئان ڀيۯو ٿي ناصرت شھر آيو، آن اُٿ آئي اُوئان ري ڪھڻ ۾ رھيو۔ اُوئي رِي ما اي سجين واتين آپري من ۾ سانڍي رکين۔
52 پرڀُو يسُوع وڏو ٿيو، آن اُوئي رِي سمجھ وڌتِي گئِي۔ اِيشوَر آن ماڙھُو اُوئي تي خُوش رھتا۔