فصلِ چارُم
اِتفاق دَ جِسمِ مسیح
1 پس، ما که بخاطرِ مَولا بَندی اَستُم دَ پیش شُمو زاری مُونُم: شُمو رقمی رفتار کُنِید که لایقِ امزُو دعوَت بَشه که شُمو بَلدِه ازُو کُوی شُدِید. 2 قد فروتنی کامِل و مُلایمت و قد صبر-و-حَوصِله یگدِیگِه خُو ره دَ مُحَبَت تَحَمُل کُنِید؛ 3 و سخت کوشِش کُنِید که اِتحادی ره که دَ وسِیلِه روح دَرِید قد صُلح-و-صفا نِگاه کُنِید: 4 یگ جِسم و یگ روح اَسته، امُو رقم که شُمو ام کُوی شُدِید بَلدِه یگ اُمِید که دَ کُوی شُدون خُو دَرِید؛ 5 یگ مَولا، یگ ایمان، یگ غُسلِ تعمِید؛ 6 و یگ خُدا که آتِه پگ و از پگ کده باله اَسته و از طرِیقِ پگ و دَ وجُودِ پگ کار مُونه.
7 مگم بَلدِه هر کُدَمِ ازمو مُطابِق دَ اندازِه بخشِشِ مسیح فَیض بخشِیده شُد. 8 امزی خاطر دَ کلامِ خُدا مُوگیه:
”وختِیکه اُو دَ عالمِ باله رفت
اسارَت ره دَ اسِیری بُرد
و بخشِش_ها ره بَلدِه آدما بخشِید.“
9 معنیٰ ازی که «اُو باله رفت» چی اَسته، بغَیر ازی که اوّل اُو دَ حِصّه_های تاه‌تَرِ زمی ام رفتُد؟ 10 پس امُو کس که تاه رفت، اُو امُو اَسته که باله‌تَر از تمامِ آسمونا رفت تا تمامِ چِیزا ره قد حُضُور خُو پُر کُنه. 11 اُو بعضی_ها ره دَ عِنوانِ رسُول، بعضی_ها ره دَ عِنوانِ پَیغمبر، بعضی_ها ره دَ عِنوانِ خوشخبری دِهِنده و بعضی_ها ره دَ عِنوانِ رهبرa و معلِم بخشِید 12 تا مُقَدَّسِین ره بَلدِه کارِ خِدمت آماده کُنه یعنی بَلدِه آباد کدونِ جِسمِ مسیحb 13 تا زمانی که پگ مو دَ اِتفاقِ ایمان و شِنَختونِ باچِه خُدا بِرَسی و دَ ایمان خُو اِنسانِ بالِغ شُنی، دَ اندازِه پُری قامَتِ مسیح. 14 پس مو دِیگه باید مِثلِ بچکِیچای نَبَشی که دَ وسِیلِه جلپه_های آو اِیسُو-و-اُوسُو بُرده مُوشه و تَوَسُطِ بادِ هر تعلِیم پُف شُده دَ وسِیلِه حِیله-و-مَکرِ مردُم و دَ وسِیلِه فریبِ نقشه_های گُمراه کُنِنده گُمراه مُوشه، 15 بَلکِه حقِیقت ره دَ مُحَبَت بیان کُنی و از هر نِگاه دَ امزُو رُشد کُنی که سرِ جِسم اَسته، یعنی دَ مسیح. 16 دَ وسِیلِه ازُو تمامِ جِسم قد یگدِیگِه خُو یگجای شُده و دَ وسِیلِه هر مَفصَلی که بَلدِه ازُو آماده شُده نِگاه مُوشه. پس وختِیکه هر عُضو دَ دُرُستی کار کُنه، جِسم ره رُشد مِیدیه تا جِسم خود ره از طرِیقِ مُحَبَت آباد کُنه.
زِندگی کدو رقمِ بچکِیچای نُور
17 ما اِی ره مُوگُم و دَ نامِ مَولا تاکِید مُونُم که شُمو دِیگه نَباید رقمی زِندگی کُنِید که مردُمای خُداناشِناسc دَ مُطابِقِ فِکرا-و-خیالاتِ باطِل خُو زِندگی مُونه. 18 چُون فِکرای ازوا تِیره-و-ترِیک شُده و اُونا بخاطرِ جهالتی که دَزوا اَسته و بخاطرِ سنگدِلی خُو، از زِندگی که خُدا مُوبخشه محرُوم شُده. 19 اُونا احساس خُو ره از دِست دَده و خود ره تسلِیمِ فِسق-و-فِساد کده تا هر رقم ناپاکی ره حرِیصانه انجام بِدیه.
20 لیکِن شُمو امی رقم چِیزا ره دَ بارِه مسیح یاد نَگِرِفتِید، 21 اگه واقعاً دَ بارِه مسیح شِنِیدِید و دَ راهِ ازُو مُطابِقِ حقِیقتی که دَ عیسیٰ وجُود دَره تعلِیم دَده شُدِید. 22 شُمو تعلِیم دَده شُدِید تا طرِیقِه زِندگی سابِق خُو، یعنی امُو طبیعتِ کُهنه ره که دَ وسِیلِه خاهِشاتِ نَفسانی فریبِنده فاسِد شُدُد، از خود دُور کُنِید 23 و دَ روح و فِکر خُو نَو شُنِید 24 و طبیعتِ نَو ره بُپوشِید که دَ عدالت و قُدُوسیَتِ حقِیقی مُطابِقِ اِرادِه خُدا خَلق شُد.
25 پس دروغ ره ایله کده هر کس باید قد همسایِه خُو تورِه راست ره بُگیه، چراکه پگ مو اَعضای یگدِیگِه خُو اَستی. 26 وختِیکه قار مُوشِید، گُناه نَکُنِید؛ نَیلِید که آفتَو بِشِینه و قار شُمو باقی بُمَنه. 27 دَ اِبلِیس وخت نَدِید. 28 دُز باید دِیگه دُزی نَکُنه، بَلکِه قد دِستای خُو زَحمت کشِیده کارِ نیک کُنه تا بِتنه بَلدِه نفرای مُحتاج یَگو چِیز بِدیه. 29 هیچ تورِه بَد از دان شُمو بُر نَشُنه، بَلکِه تنها چِیزای فایده‌مند بَلدِه آباد کدونِ دِیگرو دَ مُطابِقِ ضرُورَتِ ازوا گُفته شُنه تا بَلدِه شِنَوِنده_ها فَیض بِرسَنه. 30 روح اُلقُدسِ خُدا ره که شُمو دَ وسِیلِه ازُو بَلدِه روزِ رستگاری مُهر شُدِید، غَمگی نَکُنِید. 31 هر رقم اَوقات تَلخی، قار، غَضَب، غالمَغال، بَدگویی و کِینه ره از خود دُور کُنِید. 32 و نِسبَت دَ یگدِیگِه خُو مِهربان و دِلسوز بَشِید و یگدِیگِه خُو ره بُبخشِید، امُو رقم که خُدا ام شُمو ره دَ وسِیلِه مسیح بخشِیده.