فصلِ دوازدَهُم
رویا و مُکاشفِه پولُس
1 لازِم اَسته که اِفتخار کنُم، اگرچِه فایده نَدره، لیکِن اِدامه دَده دَ بارِه رویا_ها و مُکاشِفه_های که مَولا دَده، توره مُوگیُم. 2 ما یگ آدم ره دَ جماعتِ مسیح مینَخشُم که چارده سال پیش تا آسمونِ سِوّمa بُرده شُد.b اِی که دَ جِسم بُرده شُد یا بُرو از جِسم، ما نَمِیدَنُم، خُدا مِیدَنه. 3 و ما مِیدَنُم که امی آدم یا دَ جِسم یا بُرو از جِسم، ما نَمِیدَنُم، خُدا مِیدَنه، 4 دَ بِهِشت بُرده شُد و تورای ره شِنِید که گُفته نَمُوشه، تورای ره که بَلدِه اِنسان اِجازه نِییه که نقل کُنه. 5 ما دَ بَلِه امزی رقم آدم اِفتخار مُونُم، ولے دَ بَلِه خود خُو، جُز دَ بَلِه ضعِیفی_های خُو دَ دِیگه چِیز اِفتخار نَمُونُم. 6 چُون اگه بِخایُم اِفتخار کنُم، بَلدِه مه لَوڈگی نِیَسته، چراکه حقِیقت ره مُوگیُم. لیکِن ازی کار خودداری مُونُم، تا هیچ کس مَره از چِیزی که دَز مه مِینگره یا از مه مِیشنَوه، باله‌تَر فِکر نَکُنه. 7 و بَلدِه ازی که بخاطرِ امزُو مُکاشِفه_های فَوق‌اُلعاده مغرُور نَشُنُم، جِسم مه گِرِفتارِ یگ میخَک شُد، یعنی گِرِفتارِ قاصِدِ شَیطو تا مَره عذاب کُنه و ما غرُور پَیدا نَکنُم. 8 سِه دفعه از مَولا دَ بارِه شی درخاست کدُم که اُو ره از مه دُور کُنه، 9 مگم مَولا دَز مه گُفت: ”فَیض مه بَلدِه تُو بَس اَسته، چُون قُدرت مه دَ ضعِیفی تُو کامِل مُوشه.“ امزی خاطر قد خوشی کَلو دَ بَلِه ضعِیفی_های خُو اِفتخار مُونُم تا قوَّتِ مسیح دَ وجُود مه جای بِگِیره. 10 پس ما دَ ضعِیفی_ها، رَسوایی_ها، سختیا، آزار-و-اَذیَت_ها و مُشکِلاتا بخاطرِ مسیح خوشحال اَستُم، چُون وختِیکه ضعِیف اَستُم، امُو غَیت قَوی اَستُم.
تشوِیشِ پولُس دَ بارِه ایمانداری قُرِنتُس
11 ما لَوڈه جور شُدیم! شُمو مَره مجبُور کدِید که امی رقم شُنُم! دَ حقِیقت شُمو باید مَره تعرِیف-و-تَوصِیف مُوکدِید، چراکه ما از رسُولای فَوق‌اُلعاده کده از هیچ نِگاه کم نِیَستُم، اگرچِه هیچ اَستُم. 12 یَقِیناً، شُمو نشانی_های یگ رسُول ره دَ مینکل خُو دِیدید وختِیکه مُعجزه_ها، چِیزای عجِیب و کارای پُر قُدرت قد صبرِ کامِل دَ وسِیلِه ازمه ظاهِر شُد. 13 دَ کُدَم چِیز شُمو از دِیگه جماعت_های ایماندارا کده کم حِساب شُدید، بغَیرِ امزی که ما بارِ دوش شُمو نَشُدُم؟ بخاطرِ امزی بےاِنصافی مَره بُبخشِید! 14 اینه، دفعِه سِوّم ما تَیار اَستُم که دَ پیش شُمو بییُم؛ و بارِ دوش شُمو نَمُوشُم، چراکه ما مال-و-دَولت شُمو ره نَه، بَلکِه خودون شُمو ره میخایُم. چُون بچکِیچا نَباید بَلدِه آته-و-آبِه خُو پس انداز کُنه، بَلکِه آته-و-آبه باید بَلدِه بچکِیچای خُو پس‌اَنداز کُنه. 15 ما قد خوشی کَلو مصرَف مُونُم و بَلدِه جان_های شُمو مصرَف مُوشُم. اگه ما شُمو ره کَلو دوست دَرُم، آیا شُمو باید مَره کمتَر دوست دَشته بَشِید؟ 16 بیلِید که بُگی، ما بارِ دوش شُمو نَبُودُم، ولے دَ عَینِ حال شُمو مُوگِید، ازی که ما چالاک بُودُم، شُمو ره بازی دَده دَ چنگ اَوُردُم. 17 آیا دَ وسِیلِه امزُو کسای که دَ پیش شُمو رَیی کدُم، از شُمو فایده‌کشی کدُم؟ 18 ما از تِیتُس خاهِش کدُم که دَ پیشِ ازشُمو بییه و امُو بِرار ره ام قد شی رَیی کدُم. آیا تِیتُس از شُمو فایده‌کشی کد؟ آیا مو دَ هِدایتِ یگ روح رفتار نَکدی و یگ راه-و-روِش ره پیش نَگِرِفتی؟
19 آیا تا آلی ره فِکر مُوکدِید که مو دَ برابر شُمو از خود دِفاع مُونی؟ نَه، مو دَ وسِیلِه مسیح دَ حُضُورِ خُدا توره مُوگی. اَی عزِیزا، هر چِیزی که مو انجام مِیدی، بخاطرِ آباد کدون شُمو اَسته. 20 چُون ترس مُوخورُم که وختی دَ اُونجی بییُم، شُمو ره رقمی بِنگرُم که نَمیخایُم و شُمو ام مَره امُو رقم بِنگرِید که نَمیخاهِید. ما مِیترسُم که دَ اُونجی جنگ-و-جنجال، حسادت، خَشم-و-قار، خودخاهی، تُهمَت، غَیبَت، غرُور و بےنَظمی بَشه. 21 ما مِیترسُم که وختی دُوباره بییُم، خُدای مه مَره دَ پیش شُمو فروتن کُنه و ما بَلدِه غَدر کسای که دَ گُذشته گُناه کده، ولے از ناپاکی، زِناکاری و فِسق-و-فِسادی که مُرتکِب شُده، توبه نَکده، ماتم بِگِیرُم.