فصلِ یازدَهُم
پولُس و رسُولای دروغی
1 اُمِیدوار اَستُم که مَره قد کم وَری لَوڈگی مه تَحَمُل کُنِید، دَ حقِیقت آلی ام مَره تَحَمُل مُوکُنِید. 2 ما دَ بارِه شُمو غَیرَت دَرُم، غَیرَتِ اِلٰهی، چُون شُمو ره دَ یگ شُوی نامزاد کدُم، یعنی دَ مسیح، تا شُمو ره بحَیثِ یگ دُخترِ خانِه پاکدامو دَزُو تقدِیم کنُم. 3 لیکِن ترس مُوخورُم که امُو رقم که مار دَ وسِیلِه حِیله-و-مَکر خُو حَوا ره بازی دَد، امُو رقم فِکرای شُمو ام از صداقت-و-اِخلاصی که دَ مسیح دَرِید، گُمراه شُنه. 4 چُون اگه کُدَم کس بییه و دَ بارِه یگ عیسای دِیگه اِعلان کنه بغَیر از عیسای که مو دَز شُمو اِعلان کدی، یا شُمو یگ روحِ دِیگه ره قبُول کُنِید بغَیر از روحی که یافتِید یا یگ خوشخبری دِیگه ره قبُول کُنِید بغَیر از خوشخبری که گاه قبُول کدِید، شُمو اُو ره دَ آسانی تَحَمُل مُونِید.
5 ما فِکر نَمُونُم که ما امزُو رسُولای فَوق‌اُلعاده کده کمتَر بَشُم. 6 شاید ما یگ توره‌گوی خُوب نَبَشُم، ولے دَ عِلم کم نِییُم، بَلکِه از هر نِگاه و دَ هر چِیز مو اِی ره بَلدِه شُمو ثابِت کدے. 7 آیا ما گُناه کدُم که خود ره خار-و-حقِیر کدُم تا شُمو سربِلَند شُنِید وختِیکه خوشخبری خُدا ره مُفت بَلدِه شُمو اِعلان کدُم؟ 8 ما دِیگه جماعت_های ایماندارا ره قد گِرِفتونِ کومَک غارَت کدُم تا شُمو ره خِدمت کنُم. 9 و غَیتِیکه قد ازشُمو بُودُم و دَ یَگو چِیز ضرُورَت دَشتُم، بارِ دوشِ هیچ کس نَشُدُم، چُون بِرارونی که از مَقدونیه اَمَد، ضرُورَت_های مَره پُوره کد. پس ما نَه‌ایشتُم و دَ آینده ام نَمیلُم که از هیچ نِگاه بارِ دوش شُمو شُنُم؛ 10 دَ حقِیقتِ مسیح که دَ وجُودِ ازمه اَسته قَسم مُوخورُم که دَمزی باره اِفتخار مَره دَ منطقه_های اَخَیا هیچ کس از مه گِرِفته نَمِیتنه. 11 چرا؟ آیا بخاطری که شُمو ره دوست نَدرُم؟ خُدا مِیدَنه که شُمو ره دوست دَرُم.
12 ولے کاری ره که فِعلاً مُونُم، اِدامه دَده مورُم تا فرصت ره از نفرای فرصت-طلب بِگِیرُم، از کسای که دَ تلاش اَسته تا خودون ره دَ وسِیلِه چِیزی که دَ بَلِه شی اِفتخار مُونه قد ازمو برابر کُنه. 13 چُون امی رقم آدما رسُولای دروغی و خِدمتگارای فِریبکار اَسته که ظاهِر خو ره رقمِ رسُولای مسیح جور مُونه. 14 اِی یگ چِیزِ عجِیب نِیَسته، چُون خودِ شَیطو ام خود ره رقمِ ملایکِه نُور جور مُونه. 15 پس اِی یگ گپِ کٹه نِییه که خِدمتگارای شَیطو ام ظاهِر خُو ره رقمِ خِدمتگارای عدالت جور کُنه. عاقُبَتِ ازوا مُطابِقِ اعمالِ ازوا سَنجِیده مُوشه.
پولُس دَ بَلِه رَنج_های خُو اِفتخار مُونه
16 بسم مُوگیُم، هیچ کس مَره لَوڈه فِکر نَکُنه؛ ولے اگه مُونِید، پس مَره بحَیثِ یگ لَوڈه قبُول کُنِید تا ما ام کَمَک وَری دَ بَلِه خُو اِفتخار کنُم. 17 چِیزی ره که امی رقم قد اِطمِینانِ پُراِفتخار مُوگیُم از طرفِ مَولا نَمُوگیُم، بَلکِه مِثلِ یگ لَوڈه مُوگیُم. 18 ازی که غَدر کسا مُطابِقِ راه-و-رَسمِ جِسم اِفتخار مُونه، ما ام اِفتخار مُونُم. 19 چُون شُمو آدمای لَوڈه ره دَ خوشی تَحَمُل مُونِید، چراکه خودون شُمو دانا اَستِید. 20 دَ حقِیقت شُمو کسای ره تَحَمُل مُونِید که شُمو ره غُلام جور کُنه، یا شُمو ره غارَت کُنه، یا از شُمو فایده-کشی کُنه، یا خود ره از شُمو کده باله بِدَنه و یا قد چپات دَ رُوی شُمو بِزنه. 21 قد شرمِندَگی اِقرار مُونُم که مو دَمزی کارا کَلو ضعِیف بُودے.
لیکِن اگه کُدَم کس جُراَت مُونه که دَ بارِه یَگو چِیز اِفتخار کُنه - ما مِثلِ یگ لَوڈه توره مُوگیُم - ما ام جُراَت مُونُم که اِفتخار کنُم. 22 آیا اُونا عِبرانی اَسته؟ ما ام اَستُم. آیا اُونا اِسرائیلی اَسته؟ ما ام اَستُم. آیا اُونا اَولادِه اِبراهِیم اَسته؟ ما ام اَستُم. 23 آیا اُونا خِدمتگارای مسیح اَسته؟ - ما رقمِ یگ دیونه توره مُوگیُم - ما کَلوتر اَستُم: ما سخت‌تَر زَحمت کشِیدیم، کَلوتر بَندی شُدیم، بےحِساب لَت خوردیم و بار_ها دَ خطرِ مَرگ قرار گِرِفتیم. 24 پَنج دَفعه از دِست یهُودیا قَمچی خوردُم، هر دَفعه یگ کم چِل قَمچی. 25 سِه دفعه قد چوب لَت خوردُم، یگ دفعه سنگسار شُدُم، سِه دفعه ام کِشتی مه مَیده شُد؛ یگ شاو و روز ره دَ دریا تیر کدُم. 26 دایم دَ سَفر بُودیم، خطر از هر سُو بُود: خطر از دریاچه_ها، خطر از دُزا، خطر از قَومای خود مه، خطر از مردُمای غَیرِ یهُود؛ خطر دَ شار، خطر دَ بیابو، خطر دَ دریا و خطر از بِرارونِ دروغی. 27 دَ زَحمتا و سختیا بُودیم، دَ بےخاوی_های کَلو و دَ گُشنَگی و تُشنَگی؛ بارها بِدُونِ خوراک و دَ یَخی و لُچی تیر کدیم. 28 عِلاوِه امزی چِیزای ظاهِری، فِشاری که هر روزه دَ بَلِه مه مییه، تشوِیش دَ بارِه تمامِ جماعت_های ایماندارا اَسته. 29 آیا وختِیکه یگ شُمو ضعِیف شُنه، ما ام قد شی قتی ضعِیف نَمُوشُم؟ یا وختِیکه یگ شُمو بِلَخشه، ما دَر نَمِیگِیرُم؟ 30 اگه ما باید اِفتخار کنُم، دَ بَلِه چِیزای اِفتخار مُونُم که ضعِیفی مَره نِشو مِیدیه. 31 خُدا، آتِه مَولای مو عیسیٰ که تا اَبَد قابِلِ سِتایش اَسته، مُوفامه که ما دروغ نَمُوگیُم. 32 دَ دَمِشق، والی که تابِع حارِث پادشاه بُود، پَیرَدارا ره دَ شارِ دَمِشق مُقَرر کدُد که مَره دِستگِیر کُنه، 33 لیکِن ما دَ مَنِه یگ سَبَد از کِلکِینی که دَ دیوالِ شار بُود تاه ایشته شُدُم و از دِستِ ازُو دُوتا کدُم.