فصلِ دَهُم
پولُس از خِدمَتای خُو دِفاع مُونه
1 ما پولُس دَ وسِیلِه فروتنی و مُلایمتِ مسیح از شُمو خاهِش مُونُم، ما کسی که دَ گُفتِه بعضی_های شُمو دَ پیشِ رُوی شُمو عاجِز اَستُم، ولے دُور از شُمو باجُراَت. 2 ما دَ پیش شُمو زاری مُونُم که وختی ما حاضِر مُوشُم مجبُور نَشُنُم که دلیری نِشو بِدیُم و جُراَت کده قد کسای مُخالِفَت کنُم که فِکر مُونه مو مُطابِقِ راه-و-رَسمِ جِسم رفتار مُونی. 3 اگرچِه مو دَ جِسم زِندگی مُونی، لیکِن مُطابِقِ راه-و-رَسمِ جِسم جنگ نَمُونی؛ 4 چُون سَلاح_های جنگی مو جِسمانی نِییه، بَلکِه قُدرتِ اِلٰهی دَزوا وجُود دَره تا قلعه_ها ره چَپه کُنه. 5 مو خیالات و شاخای کِبرa ره که دَ ضِدِ شِناختِ خُدا باله شُنه از بَین مُوبری و هر فِکر ره اسِیر مُونی تا از مسیح اِطاعَت کُنه. 6 مو آماده اَستی که هر نااِطاعَتی ره جَزا بِدی، ولے مُنتَظِر اَستی که اِطاعَتِ ازشُمو کامِل شُنه.
7 شُمو دَ ظاهِرِ چِیزا توخ مُونِید. اگه کسی دَ بَلِه خُو اِطمِینان دَره که دَ مسیح تعلُق دَره، اِی ره دَ یاد خُو دَشته بَشه که امُو رقم که اُو دَ مسیح تعلُق دَره، امُو رقم مو ام دَ مسیح تعلُق دَری. 8 حتیٰ اگه کم وَری از حد کَلوتر دَ بارِه اِختیاراتی که دَز مو دَده شُده اِفتخار کنُم، دَ بارِه اِختیاراتی که مَولا بَلدِه آبادی شُمو دَز مو دَده نَه بَلدِه تباهی شُمو، شرمِنده نَمُوشُم. 9 ما نَمیخایُم که اِیطور معلُوم شُنه که ما دَ وسِیلِه خط_های خُو شُمو ره مِیتَرسَنُم. 10 چُون اُونا مُوگیه: ”خط_های ازُو گِرَنگ و قَوی اَسته، ولے حُضُورِ جِسمی شی ضعِیف و تورای شی ایله‌یی.“ 11 امی رقم مردُما باید بِدَنه، چِیزی که مو پُشتِ سر دَ وسِیلِه خط مُوگی، وختِیکه حاضِر شُنی انجام ام مِیدی.
12 مو جُراَت نَمُونی که خود ره از جُملِه کسای حِساب کُنی یا قد کسای برابر کُنی که اُونا خودون ره تعرِیف-و-تَوصِیف مُونه، لیکِن وختِیکه اُونا خودون ره قد خودون خُو اندازه مُونه و قد خودون خُو برابر مُونه، نِشو مِیدیه که از فامِیدگی برخوردار نِیَسته. 13 لیکِن مو از اندازه کَلو اِفتخار نَمُونی، بَلکِه دَ اندازِه ساحِه که خُدا بَلدِه مو تعیِین کده اِفتخار مُونی که اِی ساحه شُمو ره ام دَربَر مِیگِیره. 14 مو از حد خُو باله‌تَر پای نَه‌ایشتے، مِثلی که بُگی هرگِز دَ پیش شُمو نَمَده بَشی، چُون مو اوّلِین کسای بُودی که قد خوشخبری مسیح دَ پیشِ ازشُمو ام رسِیدی. 15 مو از اندازه کَلو اِفتخار نَمُونی که کار-و-زَحمتِ دِیگرو ره از خود حِساب کنی، بَلکِه اُمِید دَری که وختی ایمان شُمو رُشد کُنه، ساحِه خِدمت مو دَ مینکل شُمو وَسیع‌تَر شُنه، 16 تا مو بِتَنی خوشخبری ره دَ سرزمِینای دُورتَر از شُمو اِعلان کُنی و دَ بارِه کاری که دَ ساحِه خِدمتِ دِیگه کس گاه انجام شُده، اِفتخار نَکُنی. 17 چُون نوِشته یَه: ”هر کسی که اِفتخار مُونه، دَ بَلِه خُداوند اِفتخار کُنه.“ 18 چُون کسی که خود ره تعرِیف-و-تَوصِیف مُوکُنه تایِید نَمُوشه، بَلکِه کسی ره که مَولا تعرِیف-و-تَوصِیف مُونه اُو تایِید مُوشه.