فصلِ نُهم
جَم کدونِ کومَک بَلدِه ایمانداری اورُشَلیم
1 لازِم نِییه که دَ بارِه امزی خِدمتِ کومَک رَسانی که بَلدِه مُقَدَّسِین انجام دَده مُوشه دَز شُمو یَگو چِیز نوِشته کنُم، 2 چُون ما شور-و-شَوق شُمو ره بَلدِه کومَک کدو مِیدَنُم که مایِه اِفتخار مه دَ بارِه ازشُمو دَ پیشِ ایماندارای مَقدونیه اَسته و دَزوا گُفتیم که ایماندارای اَخَیا از یگ سال پیش آمادِه کومَک اَسته؛ و غَیرَتِ ازشُمو اکثریَتِ ازوا ره دَ شور-و-شَوق اَوُرده. 3 ولے بِرارو ره رَیی مُونُم تا اِفتخار مو دَ بَلِه شُمو دَزی باره پُوچ-و-باطِل ثابِت نَشُنه، بَلکِه تا امُو رقم که گُفتیم، شُمو آماده بَشِید. 4 دَ غَیرِ ازی، اگه کُدَم کس از ایماندارای مَقدونیه قد ازمه بییه و بِنگره که شُمو آماده نِیَستِید، اوخته نَه تنها شُمو، بَلکِه مو ام که قد اِعتماد دَ بَلِه شُمو اِفتخار مُوکدی، شرمِنده مُوشی. 5 پس فِکر کدُم لازِم اَسته که از بِرارو خاهِش کنُم تا اُونا پیشلو دَ دِیر شُمو بییه و هدیِه سخاوَتمَندانِه ره که شُمو وعده کده بُودِید، پیش از پیش آماده کُنه تا اُو یگ هدیِه داوطلبانه بَشه، نَه یگ هدیِه که از رُوی مجبُوری دَده مُوشه.
6 مقصد اینی اَسته: هر کسی که کم کِشت کُنه، کم دِرَو مُونه و هر کسی که کَلو کِشت کُنه، کَلو دِرَو مُونه. 7 پس هر کس امُوقَس بِدیه که دَ دِل خُو قَصد کده، نَه از رُوی بےمَیلی یا مجبُوری، چُون خُدا کسی ره دوست دَره که دَ خوشی بخشِش مُونه. 8 و خُدا مِیتَنه که هر بَرکت ره بَلدِه شُمو پِرَیمو کُنه تا هر وخت از هر چِیز دَ اندازِه ضرُورَت دَشته بَشِید و دَ هر کارِ نیک کَلو حِصّه بِگِیرِید. 9 امُو رقم که دَ کِتابِ مُقَدَّس نوِشته شُده:
”اُو بَخش کده دَ غرِیبا مِیدیه؛
نیکی ازُو تا اَبَد باقی مُومنه.“
10 امُو که تُخم ره بَلدِه کِشت کُنِنده و نان ره بَلدِه خورِنده آماده مُونه، بَلدِه ازشُمو ام تُخم ره آماده کده کَلو مُونه و حاصِلِ کارای عادِلانِه شُمو ره پِرَیمو مُوکُنه. 11 شُمو از هر نِگاه دَولتمَند مُوشِید تا بِتنِید دَ هر زمان سخاوَتمَند بَشِید که سخاوَتمَندی شُمو دَ وسِیلِه ازمو باعِث شُکرگُزاری از خُدا مُوشه، 12 چُون انجامِ امزی خِدمت نَه تنها ضرُورَت_های مُقَدَّسِین ره پُوره مُونه، بَلکِه شُکرگُزاری از خُدا ره ام غَدر کَلو مُونه. 13 از طرِیقِ تصدِیقِ امزی خِدمت اُونا خُدا ره بُزُرگی-و-جلال مِیدیه، بخاطرِ اِطاعَت شُمو و اِقرار شُمو دَ خوشخبری مسیح و بخاطرِ بخشِشِ سخاوَتمَندانِه شُمو که دَزوا و دَ دِیگرو مِیدِید. 14 اُونا دَ آرزوی دِیدون شُمو اَسته و بخاطرِ فَیضِ بےاندازِه خُدا که نصِیب شُمو شُده، بَلدِه شُمو دُعا مُوکُنه. 15 خُدا ره بَلدِه تُحفِه تَوصِیف‌ناپذِیر شی شُکر-و-سِپاس باد!