فصلِ شَشُم
1 پس دَ عِنوانِ همکارا، مو از شُمو خاهِش مُونی، فَیضِ خُدا ره که یافتید بےفایده حِساب نَکُنِید. 2 چُون اُو مُوگیه:
”دَ وختِ مُناسِب دُعای تُو ره شِنِیدُم
و دَ روزِ نِجات بَلدِه تُو کومَک کدُم.“
اینه، امی آلی وختِ مُناسِب اَسته و اینه، امی آلی روزِ نِجات. 3 مو دَ هیچ کار باعِثِ لخشِیدونِ کس نَمُوشی تا دَ خِدمت مو عَیب-و-نُقص پَیدا نَشُنه، 4 بَلکِه دَ عِنوانِ خِدمتگارای خُدا مو دَ هر چِیز خود ره ثابِت مُونی: دَ بُردباری کَلو، دَ مُصِیبت_ها، دَ سختی_ها، دَ پریشانی_ها، 5 دَ قَمچی خوردونا، دَ بَندی شُدونا، دَ غَیتِ شورِش_ها، دَ زَحمت_ها، دَ بےخاوی_ها، دَ گُشنَگی_ها، 6 دَ پاکی، دَ عِلم، دَ صَبر-و-حَوصِله، دَ مِهربانی، دَ روح اُلقُدس، دَ مُحَبَتِ خالِص، 7 دَ گُفتونِ حقِیقت و دَ نِشو دَدونِ قُدرتِ خُدا، دَ وسِیلِه سَلاحِ عدالت دَ دِستِ چَپ و راست،a 8 دَ غَیتِ اِحترام و بےاِحتِرامی، دَ غَیتِ بَدنامی و نیکنامی. رقمِ فریبکارا قد ازمو رفتار مُوشه، ولے موراستگوی اَستی؛ 9 رقمی که ناشِنَخته بَشی، ولے شِنَخته شُده اَستی؛ رقمی که دَ مُردو بَشی، ولے اینه، مو زِنده اَستی؛ رقمی که جَزا دِیده بَشی، ولے کُشته نَشُدے؛ 10 رقمی که غَمگی بَشی، ولے همیشه خوشی مُونی؛ رقمی که غرِیب بَشی، ولے غَدر کسا ره دَولتمَند مُونی؛ رقمی که هیچ چِیز نَدَشته بَشی، ولے صاحِبِ تمامِ چِیز اَستی.
11 اَی مردُمای قُرِنتُس، مو بےپَرده قد شُمو توره گُفتیb و دِل_های مو بَلدِه شُمو پِراخ اَسته. 12 بَلدِه شُمو هیچ تَنگی دَ دِلِ ازمو نِیَسته، لیکِن تَنگی دَ دِلِ ازشُمو اَسته. 13 ما قد شُمو رقمِ بچکِیچای خُو توره مُوگُم: رقمِ ازمو شُمو ام دِل_های خُو ره پِراخ کُنِید.
بُت پَرستا و ایماندارا دَ یگ جای سَم نَمییه
14 قد بےایمانا دَ زیرِ یگ یُوغ یگجای نَشُنِید، چُون بَینِ عدالت و شرارَت چی شِراکت وجُود دَره؟ یا بَینِ نُور و ترِیکی چی رفاقت؟ 15 بَینِ مسیح و بِلیعالc چی تَوافُق وجُود دَره؟ یا یگ ایماندار قد بےایمان چی مُناسِبَت دَره؟ 16 یا بَینِ خانِه خُدا و بُت_ها چی اِتفاق وجُود دَره؟ چُون مو خانِه خُدای زِنده اَستی. امُو رقم که خُدا مُوگیه:
”ما دَ بَینِ ازوا زِندگی مُونُم و دَ مینکلِ ازوا حَرکت مُونُم؛
ما خُدای ازوا مُوشُم
و اُونا قَوم مه مُوشه.“
17 امزی خاطر خُداوند مُوگیه:
”از مینکلِ ازوا بُر شُنِید
و ازوا جدا بَشِید
و دَ هیچ چِیزِ ناپاک دِست نَزنِید؛
اوخته ما شُمو ره قبُول مُونُم
18 و ما آتِه شُمو مُوشُم
و شُمو باچه_ها و دُخترون مه مُوشِید.“
اِی ره خُداوندِ قادِرِ مُطلَق مُوگیه.