فصلِ پنجُم
خانِه آسمانی
1 چُون مو مِیدَنی، هر وختِیکه امی خَیمِه زمِینیa که مو دَزشی زِندگی مُونی چَپه شُنه، مو یگ ساختُمان از طرفِ خُدا دَری، خانِه که قد دِستای اِنسان آباد نَشُده، بَلکِه اَبَدی اَسته دَ عالمِ باله. 2 ازی که دَ امزی خَیمه مو دَ آه-و-ناله اَستی، آرزوی کَلو دَری که دَ وسِیلِه خانِه آسمانی خُو پوشَنده شُنی. 3 یَقِیناً وختِیکه پوشَنده شُنی، مو لُچ معلُوم نَمُوشی. 4 چُون تا وختِیکه مو دَ امزی خَیمه اَستی، مو دَ زیرِ بارِ گِرَنگ آه-و-ناله مُونی، چُون مو نَمیخاهی که کالا ره بُر کُنی، بَلکِه میخاهی که کالای دِیگه بُپوشی تا چِیزی که از بَین رفتَنی اَسته دَ وسِیلِه زِندگی اَبَدی قُورت شُنه. 5 امُو که مو ره بَلدِه امزی مقصد آماده کده، خُدا اَسته که روح اُلقُدس ره دَ عِنوانِ بَیعانه دَز مو دَده.
6 پس مو همیشه خاطرجم اَستی؛ اگرچِه مِیدَنی تا وختِیکه دَ خانِه جِسم اَستی، مو از مَولا دُور اَستی. 7 چُون مو دَ مُطابِقِ ایمان زِندگی مُونی، نَه دَ مُطابِقِ دِیدو. 8 اَرے، مو خاطرجم اَستی، ولے کَلوتر خوش مُوشی که اِی خانِه جِسم ره ایله کُنی و دَ خانِه آسمانی قد مَولا بَشی. 9 پس چی دَ خانِه جِسم بَشی و چی دُور از خانِه جِسم، مقصد مو امی اَسته که مَولا ره خوش کُنی. 10 چُون پگ مو باید دَ پیشِ تختِ قضاوَتِ مسیح حاضِر شُنی تا هر کس مُطابِقِ چِیزی که دَ جِسم خُو انجام دَده، چی خُوب و چی بَد، اَجر یا جَزا بِنگره.
خِدمت بَلدِه آشتی دَدو
11 پس چُون مو مِیدَنی که ترسِ خُدا چی اَسته، مو کوشِش مُونی که دِیگه مردُما ره وادار کُنی. مو بَلدِه خُدا کامِلاً معلُومدار اَستی و اُمِید دَرُم که بَلدِه وِجدانِ ازشُمو ام خُوب معلُومدار بَشی. 12 مو بسم خود ره دَ پیشِ ازشُمو تعرِیف-و-تَوصِیف نَمُونی، بَلکِه بَلدِه شُمو یگ فرصت مِیدی که دَ بَلِه ازمو اِفتخار کُنِید تا بِتنِید جوابِ کسای ره بِدِید که دَ بَلِه چِیزای ظاهِری اِفتخار مُونه، نَه دَ بَلِه چِیزای که دَ دِل اَسته. 13 اگه مو عقل خُو ره از دِست دَدے، اِی بَلدِه خُدا اَسته؛ و اگه هُوشیار اَستی، اِی بَلدِه ازشُمو یَه، 14 چُون مُحَبَتِ مسیح دَ بَلِه مو حاکِم اَسته و مو دَ اِی نتِیجه رسِیدے که یگ نفر بَلدِه پگ مُرد؛ امزی خاطر پگ مُرده. 15 و اُو بَلدِه پگ مُرد تا کسای که زِندگی مُونه دِیگه بَلدِه خودون خُو زِندگی نَکُنه، بَلکِه بَلدِه کسی که بخاطرِ ازوا مُرد و دُوباره زِنده شُد.
16 پس بعد ازی مو هیچ کس ره دَ مُطابِقِ اصُولِ اِنسانیb قضاوَت نَمُونی، اگرچِه یگ زمان مو مسیح ره دَ مُطابِقِ جِسم مِیشنَختی، لیکِن آلی دِیگه اُو ره دَ مُطابِقِ جِسم نَمِینَخشی. 17 پس اگه کُدَم کس دَ مسیح تعلُق دَشته بَشه، اُو یگ مَخلُوقِ نَو اَسته. چِیزای کُهنه از بَین رفت؛ اینه، پگ چِیزا نَو شُده. 18 تمامِ امزی چِیزا از طرفِ خُدا اَسته که مو ره دَ وسِیلِه مسیح قد خُو آشتی دَد و خِدمتِ آشتی دَدو ره دَز مو سِپُرد، 19 یعنی خُدا دَ مسیح بُود که مردُمِ دُنیا ره قد خُو آشتی مِیدَد. اُو خطا_های ازوا ره دَ حِسابِ ازوا نَوُرد و پَیغامِ آشتی دَدو ره دَز مو سِپُرد. 20 پس مو از طرفِ مسیح توره مُوگی، بطَوری که خُدا از طرِیقِ ازمو درخاست مُونه. پس مو از طرفِ مسیح از شُمو خاهِش مُونی که قد خُدا آشتی کُنِید. 21 چُون خُدا کسی ره که هیچ گُناه ره نَمِیشنَخت، بخاطرِ ازمو قُربانی گُناهc جور کد تاکه مو دَ وسِیلِه ازُو، مردُمای عادِلِ جور شُنی/تا که مو عدالتِ خُدا ره بِنگری/تا که دَ وسِیلِه ازُو عدالتِ خُدا دَ حقِ ازمو انجام شُنه.