فصلِ چارُم
گنج دَ کُوزه_های گِلی
1 پس بخاطرِ که مو دَ امزی خِدمت دَ وسِیلِه رَحمتِ خُدا شامِل اَستی، مو دِلسرد نَمُوشی. 2 مو کارای تاشَکی شرم‌آوَر ره رَد مُوکُنی، دَ حِیله-و-مَکر رفتار نَمُونی و کلامِ خُدا ره دِستکاری نَمُوکُنی، بَلکِه قد بَرمَلا کدونِ حقِیقت مو خودون خُو ره دَ وِجدانِ هر کس دَ حُضُورِ خُدا تعرِیف-و-تَوصِیف مُونی. 3 لیکِن حتیٰ اگه خوشخبری مو پوشِیده یَه، اُو بَلدِه کسای پوشِیده اَسته که نابُود مُوشه. 4 دَ بارِه ازوا گُفته مِیتنی که شَیطو حُکمرانِa امزی دُنیا ذِهن_های امزُو بےایمانا ره کور کده تا اُونا نُورِ خوشخبری ره نَنگره، نُورِ خوشخبری ره که جلالِ مسیح اَسته و مسیح چِهرِه خُدا. 5 چُون مو دَ بارِه خودون خو موعِظه نَمُونی، بَلکِه عیسیٰ مسیح ره دَ عِنوانِ مَولا اِعلان مُونی و خودون ره بخاطرِ عیسیٰ، غُلامِ ازشُمو مُوگی. 6 چُون خُدای که گُفت: ”نُور از مینکلِ ترِیکی روشَنی بِدیه،“ دِل_های مو ره روشو کد تا شِناختِ بُزُرگی-و-جلالِ خُدا دَ چِهرِه عیسیٰ مسیح از طرِیقِ ازمو روشوتَر شُنه.
7 لیکِن امی گنج ره مو دَ کُوزه_های گِلی دَری تا نِشو بِدی که تمامِ امزی قُدرتِ بُزُرگ از طرفِ خُدا اَسته نَه از مو. 8 مو از هر نِگاه دَ رَنج-و-مُصِیبت اَستی، ولے مَیده نَشُدے؛ سردرگُم اَستی، ولے نَومِید نِیَستی. 9 مو آزار-و-اَذیَت مِینگری، ولے تنها ایله نَشُدے؛ تاه پورته شُدے، ولے نابُود نَشُدے. 10 مو همیشه داغِ مرگِ عیسیٰ ره دَ جِسم خُو مُوبری تا زِندگی عیسیٰ ام دَ جِسمِ مو ظاهِر شُنه. 11 چُون مو که زِنده اَستی، دایم بخاطرِ عیسیٰ دَ مَرگ تسلِیم مُوشی تا زِندگی عیسیٰ دَ جِسمِ از بَین رفتَنی مو ظاهِر شُنه. 12 پس مَرگ دَ وجُودِ ازمو کار کده رَیی یَه، ولے زِندگی دَ وجُودِ ازشُمو. 13 نوِشتِه مُقَدَّس مُوگه: ”ما ایمان دَشتُم، امزی خاطر توره گُفتُم.“ ازی که امُو روحِ ایمان نصِیب مو شُده، مو ام ایمان دَری و امزی خاطر توره مُوگی، 14 چُون مو مِیدنی، امُو که مَولا عیسیٰ ره از مَرگ دُوباره زِنده کد، مو ره ام قد عیسیٰ دُوباره زِنده مُونه و قد شُمو قتی دَ حُضُور خُو میره. 15 تمامِ امزی چِیزا بخاطرِ ازشُمو اَسته تا فَیضی که بَلدِه مردُمای کَلوتر و کَلوتر مِیرَسه، باعِثِ زیاد شُدونِ شُکرگُزاری بَلدِه بُزُرگی-و-جلالِ خُدا شُنه.
16 امزی خاطر مو دِلزده نَمُوشی. اگرچِه جِسمb مو فرسُوده شُده موره، مگم باطِن مو روز دَ روز تازه شُده موره. 17 چُون اِی رَنج-و-مُصِیبتِ سُبُک و زُودگُذر بَلدِه ازمو شِکوه-و-جلالِ اَبَدی و گِرَنگ-و-بااَرزِش ره حاصِل مُونه. 18 پس نظر مو دَ چِیزای نِیَسته که دِیده مُوشه، بَلکِه دَ چِیزای اَسته که دِیده نَمُوشه، چُون چِیزای که دِیده مُوشه زُودگُذر اَسته، ولے چِیزای که دِیده نَمُوشه اَبَدی اَسته.