فصلِ سِوّم
1 آیا مو بسم دَ تعرِیف-و-تَوصِیف خودون خُو شُروع مُونی؟ آیا رقمِ بعضی کسای دِیگه دَ تَوصِیف نامه بَلدِه شُمو یا از طرفِ ازشُمو ضرُورَت دَری؟ 2 خودون شُمو خط مو اَستِید که دَ دِل_های مو نوِشته شُده که دَ وسِیلِه پگِ مردُم ام خانده مُوشه و ام فامِیده. 3 شُمو نِشو دَدِید که شُمو خطِ مسیح و نتِیجِه خِدمت مو اَستِید، که قد سیایی نوِشته نَشُده، بَلکِه قد روحِ خُدای زِنده نوِشته شُده، نَه دَ بَلِه لَوح_های سنگی، بَلکِه دَ بَلِه لَوح_های دِل اِنسان.
4 امی رقم اِطمِینان ره مو دَ وسِیلِه مسیح دَ خُدا دَری. 5 اِیطور نِیَسته که خودون مو لایق بَشی و کُدَم چِیز ره اِدعا کُنی که بُگی کارِ ازمو اَسته، بَلکِه لیاقتِ ازمو از طرفِ خُدا اَسته. 6 اُو مو ره لیاقت دَد تا خِدمتگارای عهدِ نَو بَشی، نَه عهدی که دَ بَلِه حرف اُستوار اَسته، بَلکِه دَ بَلِه روح، چُون حرف مُوکُشه، ولے روح زِندگی مُوبخشه.a
شِکوه-و-جلالِ عهدِ نَو
7 اگه خِدمتی که نتِیجِه شی مَرگ بُود و قد حرف دَ رُوی سنگا کنده شُده دَ بُزُرگی-و-جلال رَسِید، دَ اندازِه که بَنی اِسرائیل نَمِیتنِست یکسَره سُون چِهرِه مُوسیٰ بخاطرِ شِکوه-و-جلالِ چِهرِه شی توخ کُنه، باوجُودِ که اُو شِکوه-و-جلال از بَین رفتَنی بُود، 8 پس چِیقَس کَلوتر خِدمتِ روح دَ بُزُرگی-و-جلال مییه؟ 9 چُون اگه خِدمتی که نتِیجِه شی محکُوم شُدونِ اِنسان بُود بُزُرگی-و-جلال دَشت، پس خِدمتی که باعِثِ عادِل شُدونِ اِنسان مُوشه، چِیقَس کَلوتر بُزُرگی-و-جلال دَره! 10 دَ حقِیقت چِیزی که سابِق بُزُرگی-و-جلال دَشت، بخاطرِ بُزُرگی-و-جلالِ بُزُرگتَرِ عهدِ نَو، بُزُرگی-و-جلال خُو ره از دِست دَد. 11 چُون اگه چِیزی که از بَین رفتَنی بُود بُزُرگی-و-جلال دَشت، پس چِیزی که دایمی اَسته چِیقَس کَلوتر بُزُرگی-و-جلال دَره!
12 پس، ازی که مو امی رقم اُمِید دَری، قد دلیری کَلو توره مُوگی، 13 نَه رقمِ مُوسیٰ که یگ رُوی‌بَند ره دَ بَلِه رُوی خُو ایشت تا بَنی اِسرائیل خَتم شُدونِ شِکوه-و-جلالی ره که از بَین رفتَنی بُود، نَنگره.b 14 لیکِن ذِهن_های ازوا کور شُد، چُون تا اِمروز وختِیکه اُونا خاندونِ عهدِ کُهنه ره مِیشنَوه امُو رُوی‌بَند باقی اَسته و باله نَشُده، چراکه اُو تنها دَ وسِیلِه مسیح از بَین موره. 15 دَ حقِیقت، تا اِمروز هر وختِیکه اُونا تَوراتِ مُوسیٰ ره میخانه، رُوی‌بَند دَ بَلِه ذِهن_های ازوا قرار مِیگِیره. 16 مگم وختِیکه یگ نفر سُون خُداوند مییه، امُو رُوی‌بَند از بَلِه ذِهن شی پس مُوشه. 17 خُداوند روح اَسته و دَ جای که روحِ خُداوند وجُود دَره، دَ اُونجی آزادی اَسته. 18 و پگ مو قد چِهره_های بےرُوی‌بَند بُزُرگی-و-جلالِ خُداوند ره مِینگری رقمی که از یگ آینه نُمایان شُنه و از یگ جلال دَ جلال بُزُرگتَر تبدِیل شُده مِثلِ ازُو مُوشی؛ و اِی کار از خُداوند سرچشمه مِیگِیره که روح اَسته.