فصلِ دوّم
1 پس دَ دِل خُو تصمِیم گِرِفتُم که دِیگه قد غَم-و-غُصّه دَ پیش شُمو نَیُم، 2 چُون اگه ما شُمو ره غَمگی کنُم، کِی اَسته که بَلدِه مه خوشی بِدیه، بغَیر ازشُمو کسای که دَ وسِیلِه ازمه غَمگی شُدِید؟ 3 ما امُو خط ره ام نوِشته کدُمa تا دَ وختِ اَمَدون خُو دَ وسِیلِه کسای غَمگی نَشُنُم که باید مَره خوش کُنه، چُون ما دَ بَلِه پگ شُمو اِعتِماد دَرُم که خوشی ازمه، خوشی پگ شُمو اَسته. 4 دَ حقِیقت، ما امُو ره قد پریشانی کَلو و غَمِ دِل و قد آودِیدِه کَلو بَلدِه شُمو نوِشته کدُم، نَه بَلدِه ازی که شُمو ره غَمگی کنُم، بَلکِه تا شُمو مُحَبَتِ بےاندازِه ره بِدَنِید که ما بَلدِه شُمو دَرُم.
بخشِیدونِ خطاکار
5 اگه کُدَم کس از مینکل شُمو باعِثِ غَم-و-غُصِّه مه شُده، اُو نَه تنها مَره، بَلکِه تا اندازِه پگ شُمو ره غَمگی کده، اگه مُبالِغه نَکنُم. 6 امُو جَزا که دَ امزُو آدم دَ وسِیلِه اکثریَت شُمو دَده شُد، بَلدِه شی بس اَسته. 7 پس آلی دَ عِوَضِ جَزا دَدو شُمو باید اُو ره بُبخشِید و دِلداری کُنِید، نَشُنه که غَم-و-غُصِّه بےاندازه کَلو اُو ره غَرق کُنه. 8 امزی خاطر دَ پیش شُمو زاری مُونُم که مُحَبَت خُو ره قد ازُو دُوباره برقرار کُنِید. 9 بَلدِه امزی ام اُو ره نوِشته کدُم که شُمو ره آزمایش کنُم تا بِدَنُم که شُمو دَ هر چِیز فرمانبردار اَستِید یا نَه. 10 هر کسی ره که شُمو بُبخشِید، ما ام اُو ره مُوبخشُم؛ و یَگو قضیه ره که ما بخشِیدیم، اگه کُدَم قضیه ره بخشِیدیم، اُو ره از خاطرِ ازشُمو دَ حُضُورِ مسیح بخشِیدیم، 11 تا شَیطو از مو کده پیش‌دِستی نَکُنه، چُون مو از نقشه_های ازُو بےخبر نِیَستی.
خصُوصیاتِ خِدمتگارای عهدِ نَو
12 وختی دَ شارِ تروآس بَلدِه اِعلانِ خوشخبری مسیح اَمدُم، یگ درگه دَ وسِیلِه مَولا بَلدِه خِدمت مه واز شُد، 13 مگم دَ دِلb خُو آرامِش نَدشتُم، چراکه بِرارc خُو تِیتُس ره دَ اُونجی پَیدا نَکدُم. پس قد ازوا خُدا حافِظی کده دَ مَقدونیه اَمدُم.
14 لیکِن خُدا ره شُکر که مو ره دَ وسِیلِه مسیح همیشه دَ جمِ پیروزمَندا هِدایَت مُونه و عَطرِ شِناس خُو ره دَ وسِیلِه ازمو دَ هر جای پاش مِیدیه. 15 چُون مو بَلدِه خُدا عَطرِ خوشبُوی مسیح اَستی ام دَ مینکلِ نِجات یافته_ها و ام دَ مینکلِ کسای که نابُود مُوشه؛ 16 بَلدِه بعضی_ها بُوی مَرگ که سُون مَرگ موره و بَلدِه بعضی_ها بُوی زِندگی که سُون زِندگی موره. پس کِی لایقِ امزی خِدمتd اَسته؟ 17 مو رقمِ کَلو کسای دِیگه نِیَستی که کلامِ خُدا ره تُجارت مُوکُنه، بَلکِه مو قد صداقت و رقمِ کسای که از طرفِ خُدا رَیی شُده دَ حُضُورِ خُدا دَ وسِیلِه مسیح توره مُوگی.