فصلِ هفتُم
1 پس اَی عزِیزا، ازی که امی وعده_ها ره دَری، بیِید که خودون ره از هر ناپاکی جِسم و روح پاک کُنی و قُدوسیَت خُو ره قد خُداتَرسی کامِل کُنی.
خوشی پولُس
2 مو ره دَ دِل_های خُو جای بِدِید. مو دَ حقِ هیچ کس بَدی نَکدے، هیچ کس ره فاسِد جور نَکدے و هیچ کس ره ڈوپه نَکدے. 3 ما اِی ره نَمُوگُم تا شُمو ره محکُوم کنُم، چُون پیش ازی گُفتُم که شُمو دَ دِل_های مو جای دَرِید، دَ اندازِه که مو حاضِر اَستی قد شُمو قتی بُمُری و قتی زِندگی کُنی. 4 ما دَ بَلِه شُمو غَدر اِعتِماد دَرُم و ام دَ بَلِه شُمو کَلو اِفتخار مُونُم. ما تَسَلّی کامِل پَیدا کدیم؛ دَ هر مُصِیبت که دَ بَلِه مو مییه، ما بےاندازه خوشحال اَستُم.
5 چُون وختِیکه مو دَ مَقدونیه رسِیدی، جِسم مو دَمراسی نَتنِست، بَلکِه مو از هر سُو دَ مُصِیبت گِرِفتار شُدی؛ دَ بُرونِ جِسم خُو گِرِفتارِ جنگ-و-جنجال بُودی و دَ درُون خُو ترس دَشتی. 6 مگم خُدای که مردُمای دِل‌مَیده ره تَسَلّی مِیدیه، مو ره دَ وسِیلِه اَمَدونِ تِیتُس تَسَلّی دَد. 7 نَه تنها دَ وسِیلِه اَمَدونِ ازُو، بَلکِه امچُنان دَ وسِیلِه تَسَلّی که اُو از شُمو یافته بُود. چُون اُو مو ره دَ بارِه شَوق شُمو، دَ بارِه غَمگِینی شُمو و دَ بارِه غَیرَت شُمو که دَ بارِه ازمه دَرِید خبر دَد که کَلوتر خوشحال شُدُم.
8 چُون حتیٰ اگه دَ وسِیلِه خطa خُو شُمو ره غَمگی کدُم، از نوِشتِه شی پشَیمو نِیَستُم. اگرچِه تا اندازِه پشَیمو شُدُم، چُون دِیدُم که قد امزُو خط شُمو ره بَلدِه وخت کم غَمگی کدُم. 9 لیکِن آلی خوشحال اَستُم، نَه بخاطری که شُمو غَمگی شُدِید، بَلکِه بخاطری که غَمگِینی شُمو باعِثِ توبه کدون شُمو شُد. شُمو مُطابِقِ خاست-و-اِرادِه خُدا غَمگی شُدِید تا دَ وسِیلِه ازمو از هیچ طرِیق دَز شُمو ضرَر نَرَسه. 10 غَمی که مُطابِقِ خاست-و-اِرادِه خُدا یَه، اِنسان ره سُون توبه مُوبره و باعِثِ نِجات شی مُوشه و هیچ پشَیمانی نَدره؛ مگم غَمی که از دُنیا اَسته، باعِثِ مَرگ مُوشه. 11 توخ کُنِید، امی غَم که مُطابِقِ خاست-و-اِرادِه خُدا بُود، چی کوشِش-و-تلاشی ره دَ زِندگی شُمو دَ وجُود اَوُرده، چی شور-و-شَوقی تا خودون ره بےگُناه ثابِت کُنِید، چی خَشمی، چی احساسِ ترسی، چی دِلتَنگی، چی غَیرَتی و چی مجازاتی بَلدِه امزُو خطاکار! شُمو از هر نِگاه خودون ره دَ اِی قضیه بےگُناه ثابِت کدِید. 12 پس اگرچِه امُو خط ره دَز شُمو نوِشته کدُم، اُو بخاطرِ کسی نَبُود که بَدی کد، نَه ام بخاطرِ کسی که دَ حق شی بَدی شُد، بَلکِه بخاطرِ ازی بُود که غَیرَت شُمو دَ بارِه ازمو دَ حُضُورِ خُدا دَ خودون شُمو معلُومدار شُنه. 13 دَ وسِیلِه امزی چِیزا مو تَسَلّی پَیدا کدی.
علاوه از تَسَلّی خودون مو، مو از خوشی تِیتُس بےاندازه خوش شُدی، چراکه روح-و-رَوان شی دَ وسِیلِه پگ شُمو آرامی پَیدا کدُد. 14 چُون اگه ما دَ پیشِ تِیتُس دَ بَلِه شُمو اِفتخار کدُم، ما شرمِنده نَشُدُم، بَلکِه امُو رقم که مو هر چِیز ره دَز شُمو گُفتی حقِیقت بُود، امُو رقم اِفتخار کدون مو دَ پیشِ تِیتُس ام راست ثابِت شُد. 15 آلی دِلِ ازُو دِیگه ام کَلوتر سُون شُمو نزدِیک شُده، چراکه اُو اِطاعَتِ پگ شُمو ره دَ یاد خُو میره که شُمو چی رقم قد ترس-و-لرز ازُو پذِیرایی کدِید. 16 ما خوشحال اَستُم که دَ هر چِیز دَ بَلِه شُمو اِعتمادِ کامِل دَرُم.