فصلِ دَهُم
1 اَی بِرارو، آرزوی دِل و دُعای مه دَ پیشِ خُدا بَلدِه قَومِ اِسرائیل امی اَسته که اُونا نِجات پَیدا کُنه. 2 چُون ما مِیتنُم شاهِدی بِدیُم که اُونا بَلدِه خُدا غَیرَت دَره، لیکِن نَه از رُوی دانایی. 3 چُون اُونا عدالتی ره که از طرفِ خُدا مییه پَی نَبُرد و دَ تَلاشِ ثابِت کدونِ عدالتِ خودون خُو بُر شُد، امزی خاطر اُونا تابِع عدالتِ خُدا نَشُده. 4 چراکه مسیح تکمِیل کُنِندِه شریعتa اَسته، تا هر کس که دَزُو ایمان بیره عادِل حِساب شُنه.
نِجات بَلدِه پگ
5 مُوسیٰ دَ بارِه عدالتی که از شریعت مییه، اینی رقم نوِشته مُونه: ”آدمی که احکامِ شریعت ره دَ جای میره، اُو دَ مُطابِقِ ازوا زِندگی مُونه.“ 6 لیکِن عدالتی که از ایمان مییه، مُوگیه: ”دَ دِل خُو نَگی، ’کِی دَ عالمِ باله موره؟‘“ یعنی تا مسیح ره تاه بیره. 7 ”یا ’کِی دَ عالمِ مُرده_ها موره؟‘“ یعنی تا مسیح ره از مینکلِ مُرده_ها باله کده بیره. 8 بَلکِه چی مُوگیه: ”کلام دَ نزدِیک تُو اَسته، دَ دان تُو و دَ دِل تُو.“ اِی امُو کلامِ ایمان اَسته که مو اِعلان مُونی. 9 چُون اگه قد زِبون خُو اِقرار کُنی که عیسیٰ «مَولا» اَسته و دَ دِل خُو ایمان بیری که خُدا اُو ره از مُرده_ها دُوباره زِنده کد، نِجات پَیدا مُونی. 10 چُون یگ شخص دَ دِل خُو ایمان میره و عادِل حِساب مُوشه و قد زِبون خُو اِقرار مُونه و نِجات پَیدا مُوکُنه. 11 امُو رقم که نوِشتِه مُقَدَّس مُوگیه: ”هر کسی که دَزُو ایمان بیره، شرمِنده نَمُوشه.“ 12 چُون دَ بَینِ یهُود و غَیرِ یهُود فرق وجُود نَدره، چراکه امُو «مَولا،» مَولای پگ اَسته و تمامِ کسای که نامِ ازُو ره مِیگِیره، اُو بَلدِه ازوا بےاندازه بَرکت مِیدیه؛ 13 چُون نوِشته یَه: ”هر کسی که نامِ خُداوند ره بِگِیره، اُو نِجات پَیدا مُونه.“
14 لیکِن اُونا چِطور مِیتَنه نامِ کسی ره بِگِیره که دَزُو ایمان نَوُرده؟ و چِطور مِیتَنه دَ کسی ایمان بیره که دَ بارِه ازُو هیچ نَشِنِیده؟ و چِطور مِیتَنه بِشنَوه بِدُونِ که کُدَم کس دَزوا اِعلان کُنه؟ 15 و اُونا چِطور مِیتَنه اِعلان کُنه اگه کس اُونا ره رَیی نَکُنه؟ امُو رقم که نوِشته شُده: ”چِیقَس نُوربَند اَسته پایای کسای که خوشخبری میره.“ 16 لیکِن پگ خوشخبری ره قبُول نَکد، چُون اِشَعیا مُوگیه: ”خُداوندا، کِی دَ پَیغامِ ازمو باوَر کده؟“ 17 پس ایمان از شِنِیدونِ پَیغام دَ وجُود مییه و چِیزی که شِنِیده مُوشه از کلامِ مسیح اَسته.
18 مگم ما پُرسان مُونُم: آیا اُونا نَشِنِیده؟ اَلبَته که شِنِیده، چُون نوِشته یَه:
”آوازِ ازوا دَ تمامِ زمی رسِیده
و کلِمه_های ازوا تا آخِرای دُنیا.“
19 بسم پُرسان مُونُم: آیا قَومِ اِسرائیل نَفامِید؟ چُون اوّل مُوسیٰ مُوگیه:
”ما دَ وسِیلِه کسای که هیچ قَوم حِساب نَمُوشه، شُمو ره سرِ غَیرَت مُونُم
و تَوَسُطِ یگ مِلَّتِ جاهِل قار شُمو ره باله میرُم.“
20 و اِشَعیا دَ جُراَت مُوگیه:
”کسای مَره پَیدا کد که دَ طلب مه نَبُود،
و ما بَلدِه کسای ظاهِر شُدُم که دَ جُستُجوی مه نَبُود.“
21 مگم دَ بارِه قَومِ اِسرائیل مُوگیه:
”تمامِ روز دِستای خُو ره
سُون قَومِ نافرمان و سرٹمبه دِراز کدُم.“