فصلِ سِوّم
وفاداری خُدا
1 پس فایدِه یهُود بُودو چی اَسته؟ یا خَتنه شُدو چی اَرزِش دَره؟ 2 اَلبَته کَلو اَرزِش دَره از هر نِگاه: اوّل اِی که کلامِ خُدا دَ یهُودیا امانَت دَده شُد. 3 اگه بعضی ازوا بےوَفا بُود، چی؟ آیا بےوَفایی ازوا وفاداری خُدا ره باطِل مُونه؟ 4 هرگِز نَه! بَلکِه خُدا راستگوی اَسته، ولے پگِ اِنسانا دروغگوی؛ امُو رقم که نوِشته شُده:
”تاکه تُو دَ توره_های خُو بَرحق ثابِت شُنی
و دَ قضاوَت خُو پیروز شُنی.“a
5 لیکِن اگه بےعدالَتی ازمو عدالتِ خُدا ره نِشو مِیدیه، چی بُگی؟ آیا بُگی خُدا بےاِنصاف اَسته وختِیکه غَضَب مُونه؟ - ما دَ طرِیقِه اِنسان توره مُوگیُم؛ 6 هرگِز نَه! دَ اِی صُورت، خُدا چِطور مِیتَنه که دُنیا ره قضاوَت کُنه؟ 7 اگه دروغگویی ازمه دَ مُقابِلِ راستی خُدا باعِث مُوشه که بُزُرگی-و-جلالِ ازُو کَلو شُنه، پس چرا ما هنوز دَ عِنوانِ گُناهکار محکُوم مُوشُم؟ 8 اگه اِی حقِیقت دَره چرا نَگی، امُو رقم که بعضی کسا دَ بَلِه ازمو تُهمَت کده که مو مُوگی: ”بیِید که بَدی کُنی تا نیکی دَ وجُود بییه؟“ محکُوم شُدونِ ازوا مُنصِفانه اَسته.
هیچ کس دَ حُضُورِ خُدا نیک حِساب نَمُوشه
9 پس چی بُگی؟ آیا مو یهُودیا از دِیگرو کده خُوبتَر اَستی؟ هرگِز نَه! چُون مو پیشتَر دَلِیل اَوُردی که ام یهُودیا و ام غَیرِ یهُودیا دَ بَندِ گُناه اَسته. 10 امُو رقم که نوِشته یَه:
”هیچ کس عادِل نِیَسته، حتیٰ یگ نفر ام نَه.
11 هیچ کس نِییه که بُفامه
و هیچ کس نِیَسته که دَ طلبِ خُدا بَشه.
12 پگ گُمراه شُده، اُونا قتی بےاَرزِش شُده؛
هیچ کس نِیَسته که کارِ نیک انجام بِدیه،
حتیٰ یگ نفر ام نَه.“
13 ”کٹُوکِ ازوا مِثلِ قبرِ واز اَسته
و اُونا قد زِبونای خُو بازی مِیدیه.“
”دَ زیرِ لَبای ازوا زارِ کَبچه‌مار اَسته.“
14 ”دانِ ازوا پُر از لعنت و تَلخی اَسته.“
15 ”پایای ازوا بَلدِه ریختَندونِ خُون تیز اَسته؛
16 تباهی و بَدبَختی راه-و-کارِ ازوا اَسته
17 و راهِ صُلح-و-سلامَتی ره نَمِیدَنه.“
18 ”ترسِ خُدا دَ پیشِ چِیمای ازوا نِییه.“
19 آلی مو مِیدَنی، هر چِیزی که شریعت مُوگیه بَلدِه کسای مُوگیه که دَ بَندِ شریعت اَسته تا هر دان بسته شُنه و تمامِ دُنیا دَ پیشِ خُدا حِساب دِه بَشه. 20 چُون هیچ اِنسان قد اِجرا کدونِ کارای شریعت دَ نظرِ خُدا عادِل حِساب نَمُوشه، چراکه دَ وسِیلِه شریعت شِناختِ گُناه حاصِل مُوشه.
عدالت دَ وسِیلِه ایمان
21 مگم آلی جدا از شریعت، عدالتِ خُدا بَرمَلا شُده، امُو رقم که خودِ شریعت و پَیغمبرا شاهِدی مِیدیه؛ 22 و عدالتِ خُدا دَ وسِیلِه ایمان دَ عیسیٰ مسیح بَلدِه تمامِ کسای اَسته که ایمان میره. چُون دَ بَینِ اِنسان_ها هیچ فرق وجُود نَدره، 23 چراکه پگ گُناه کده و از بُزُرگی-و-جلالِ خُدا دُور مَنده، 24 مگم دَ وسِیلِه فَیضِ خُدا مُفت-و-رایگان عادِل حِساب مُوشه، دَ واسِطِه فِدیِه که دَ مسیح عیسیٰ وجُود دَره. 25 خُدا اُو ره بحَیثِ کِفارِه گُناه پیش کد که خُون شی ریخته شُنه و از طرِیقِ ایمان دَزُو بخشِشِ گُناه حاصِل شُنه تا خُدا عدالت خُو ره نِشو بِدیه. اُو بخاطرِ بُردباری اِلٰهی خُو از گُناه_های که سابِق انجام شُده بُود، تیر شُد 26 تا عدالت خُو ره دَ زمانِ حاضِر نِشو بِدیه و ثابِت کُنه که اُو عادِل اَسته و کسای ره که دَ عیسیٰ ایمان میره، ام عادِل حِساب مُونه.
27 پس آیا بَلدِه اِفتخار کدو جای اَسته؟ نَه، از بَین رفته. دَ وسِیلِه کُدَم شریعت؟ آیا دَ وسِیلِه شریعتِ اعمال؟ نَه، بَلکِه دَ وسِیلِه شریعتِ ایمان. 28 چُون مو دَزی عقِیده اَستی که یگ اِنسان دَ وسِیلِه ایمان، جدا از کارای شریعت عادِل حِساب مُوشه. 29 آیا خُدا تنها خُدای یهُودیا اَسته؟ خُدای غَیرِ یهُودیا ام نِییه؟ اَلبَته که از غَیرِ یهُودیا ام اَسته، 30 چراکه خُدا یگ اَسته و اُو ختنه شُده_ها ره از رُوی ایمان عادِل حِساب مُونه و ناخَتنه_ها ره دَ وسِیلِه ایمان. 31 پس آیا مو شریعت ره دَ وسِیلِه ایمان باطِل مُونی؟ هرگِز نَه! بَلکِه مو شریعت ره اُستوار مُوکُنی.