فصلِ چارُم
اِبراهِیم دَ وسِیلِه ایمان عادِل حِساب شُد
1 پس چِیزخیل ره بُگی که اِبراهِیم پَیدا کد، امُو که دَ مُطابِقِ جِسم بابه‌کَلون مو اَسته؟ 2 اگه اِبراهِیم دَ وسِیلِه اعمال خُو عادِل حِساب مُوشُد، اُو یَگو چِیز مِیدَشت که دَ بارِه شی اِفتخار کُنه، مگم نَه دَ پیشِ خُدا. 3 چُون نوِشتِه مُقَدَّس چی مُوگیه: ”اِبراهِیم دَ خُدا ایمان اَوُرد و اِی بَلدِه ازُو یگ عملِ عادِلانه حِساب شُد.“ 4 بَلدِه کسی که کار مُونه، مُزد شی تُحفه حِساب نَمُوشه، بَلکِه حق شی حِساب مُوشه. 5 مگم کسی که کار نَمُونه، بَلکِه دَ خُدای ایمان میره که مردُمِ بےخُدا ره عادِل حِساب مُونه، ایمانِ ازُو بَلدِه شی عدالت حِساب مُوشه. 6 امُو رقم که داوُود ام نیکبَختی کسی ره ذِکر مُونه که خُدا اُو ره جدا از اعمال شی عادِل حِساب مُونه، اُو نوِشته مُونه:
7 ”نیک دَ بَختِ کسای که خطاهای ازوا بخشِیده شُد
و گُناه_های ازوا پوشَنده.
8 نیک دَ بَختِ کسی که خُداوند گُناهِ ازُو ره دَ حِساب شی نَمیره.“a
9 آیا امی نیکبَختی تنها بَلدِه خَتنه شُده_ها اِعلان شُد یا بَلدِه آدمای ناخَتنهb ام؟ چُون مو گُفتی که ایمانِ اِبراهِیم بَلدِه ازُو یگ عملِ عادِلانه حِساب شُد. 10 پس چی وخت حِساب شُد؟ وختِیکه خَتنه شُدُد یا وختِیکه ناخَتنه بُود؟ اِی کار بعد از خَتنه شُدو نَه، بَلکِه پیش از خَتنه شُدو رُخ دَد. 11 اُو نشانی خَتنه ره یافت تا یگ مُهر بَشه بَلدِه امزُو عدالت که اُو دَ وسِیلِه ایمان خُو دَ وختِ ناخَتنه‌گی دَشت. پس اِبراهِیم بابه‌کَلونِ تمامِ کسای جور شُد که بِدُونِ خَتنه شُدو ایمان میره تا ایمانِ ازوا ام بَلدِه ازوا عدالت حِساب شُنه. 12 اُو امچُنان بابه‌کَلونِ خَتنه شُده_ها جور شُد که اُونا نَه تنها خَتنه شُده، بَلکِه دَ راهِ امزُو ایمان قَدم مِیزَنه که بابه‌کَلون مو اِبراهِیم پیش از خَتنه شُدو دَشت.
13 چُون وعدِه که بَلدِه اِبراهِیم و اَولادِه شی دَده شُد که وارِثِ دُنیا مُوشه از طرِیقِ شریعت نَبُود، بَلکِه از طرِیقِ عدالتی که دَ وسِیلِه ایمان حاصِل مُوشه. 14 چُون اگه کسای که تابِع شریعت اَسته وارِث بَشه، ایمان بےفایده اَسته و وعده ام باطِل. 15 چُون نااِطاعَتی از شریعت غَضَب میره، مگم جایی که شریعت وجُود نَدره، دَ اُونجی نااِطاعَتی ام وجُود نَدره.
16 دَ امزی دلِیل وعده از راهِ ایمان حاصِل مُوشه تا دَ مُطابِقِ فَیض بَشه و بَلدِه تمامِ اَولادِه اِبراهِیم تضمِین شُنه، نَه تنها بَلدِه کسای که تابِع شریعت اَسته، بَلکِه امچُنان بَلدِه کسای که شرِیکِ ایمانِ اِبراهِیم اَسته، چُون اُو آتِه پگ مو اَسته، 17 امُو رقم که نوِشته یَه: ”ما تُو ره بابه‌کَلونِ مِلَّت_های کَلو جور کدیم.“ دَ حُضُورِ خُدای که اِبراهِیم دَزشی ایمان اَوُرد، ایمان مُهِم اَسته، دَ حُضُورِ امزُو که مُرده_ها ره زِنده مُونه و چِیزای ره که هیچ وجُود نَدره، دَ وجُود میره. 18 اُو دَ حالِیکه نااُمِید بُود اُمِید کده ایمان اَوُرد تا بابه‌کَلونِ مِلَّت_های کَلو شُنه؛ امُو رقم که گُفته شُدُد: ”اَولادِه تُو اینی رقم کَلو مُوشه.“c 19 اُو دَ ایمان خُو ضعِیف نَشُد، باوجُودِ که دَ جِسم خُو نظر کد که مُرده اَلّی بُود، چُون اُو تَقرِیباً صد ساله بُود؛ و رَحمِ مُردِه ساره ام ایمانِ ازُو ره ضعِیف نَکد. 20 اُو دَ وعدِه خُدا شک نَکد که بےایمان شُنه، بَلکِه دَ ایمان خُو قَوی شُده خُدا ره حمد-و-ثنا گُفت 21 و یقِینِ کامِل دَشت که خُدا چِیزی ره که وعده کده اُو قُدرتِ پُوره کدون شی ره ام دَره. 22 امزی خاطر ایمانِ ازُو «بَلدِه شی یگ عملِ عادِلانه حِساب شُد.»d 23 لیکِن امی عِبارتِ «بَلدِه شی حِساب شُد» تنها بَلدِه ازُو نوِشته نَشُد، 24 بَلکِه بَلدِه ازمو ام نوِشته شُد. اِی عدالت بَلدِه ازمو ام حِساب مُوشه که مو دَ خُدای ایمان دَرے که مَولای مو عیسیٰ ره از مُرده_ها دُوباره زِنده کد. 25 مَولا عیسیٰ بخاطرِ گُناه_های ازمو دَ مَرگ تسلِیم شُد و بخاطرِ عادِل حِساب شُدونِ ازمو دُوباره زِنده شُد.