فصلِ چاردَهُم
عیسیٰ دفعِه دِیگه دَ روزِ آرام شفا مِیدیه
1 یگ روزِ آرام عیسیٰ دَ خانِه یکی از رهبرای فرِیسیا بَلدِه نان خوردو رفتُد و اُونا دَ دِقَت اُو ره زیرِ نظر دَشت. 2 دَ اُونجی دَ پیشِ رُوی عیسیٰ یگ نفر شِشته بُود که جان شی اَماس دَشت. 3 اوخته عیسیٰ از فرِیسیا و عالِمای شریعت پُرسان کد: ”آیا شفا دَدو دَ روزِ آرام رَوا اَسته یا نَه؟“
4 اُونا چُپ مَند. اوخته عیسیٰ امُو نفر ره گِرِفته شفا دَد و دَ راهِ شی رَیی کد. 5 بعد ازُو رُوی خُو ره سُون ازوا کده گُفت: ”اگه باچه یا گاوِ یکی ازشُمو دَ روزِ آرام دَ مَنِه یگ چاه بُفته، آیا فَوری اُو ره بُر نَمُونِید؟“
6 اُونا بسم نَتنِست دَزُو یگ جواب بِدیه.
درسِ فروتنی و بےکِبری
7 وختی عیسیٰ دِید که مِهمونا جای_های باله ره دَ مِهمونخانه از خود مُونه، اُو یگ مَثَل اَوُرده دَزوا گُفت: 8 ”هر وختِیکه تُو ره دَ توی دعوَت مُونه دَ باله جای نَشی. مُوشه که از تُو کده مِهمونِ مُهِمتَر دعوَت شُده بَشه 9 و صاحِبِ خانه که هر دُوی شُمو ره دعوَت کده بییه و دَز تُو بُگیه، ’جای خُو ره دَمزی نفر بِدی.‘ اوخته تُو شرمِنده شُده دَ دانِ درگه مِیشِینی. 10 پس وختِیکه تُو دعوَت مُوشی، رفته دَ دانِ درگه بِشی تا غَیتِیکه صاحِبِ خانه بییه و دَز تُو بُگیه، ’بِرار، باله‌تَر بِشی.‘ اوخته تُو دَ پیشِ مِهمونا سربِلند مُوشی. 11 چُون هر کسی که خود ره کٹه نِشو بِدیه، خار-و-ذلِیل مُوشه و هر کسی که خود ره خار-و-ذلِیل نِشو بِدیه، سربِلند مُوشه.“
12 بعد ازُو دَمزُو کس که اُو ره دعوَت کدُد ام گُفت: ”هر وختِیکه یگ مِهمانی بَلدِه نانِ چاشت یا شاو مِیدی، دوستا، بِرارو، قَوما و همسایه_های پَیسهدار خُو ره دعوَت نَکُو؛ مُوشه که اُونا ام دَ عِوَض شی تُو ره مِهمانی بِدیه و قرض تُو اَدا شُنه. 13 پس وختِیکه مِهمانی مُونی غرِیبا، لَنگا، شَل_ها و کورا ره دعوَت کُو. 14 اوخته تُو بَرکت پَیدا مُونی، چُون اُونا تَوان شی ره نَدره که دَز تُو پس مِهمانی بِدیه. و اَجر تُو دَ روزِ قیامتِ عادِلا دَز تُو دَده مُوشه.“
مِهمانی دَ پادشاهی خُدا
15 یکی از مِهمونا وختِیکه امی توره_ها ره شِنِید، اُو گُفت: ”نیک دَ بَختِ کسی که دَ پادشاهی خُدا دعوَت شُده نان بُخوره.“ 16 اوخته عیسیٰ اینی مَثَل ره دَز شی گُفت: ”یگ آدم یگ مِهمانی کٹه ترتِیب دَد و غَدر مردُم ره دعوَت کد. 17 دَ وختِ نانِ شام اُو غُلام خُو ره رَیی کد تا دَ کسای که دعوَت شُدُد بُگیه، ’بیِید که تمامِ چِیزا تَیار اَسته.‘ 18 مگم پگِ ازوا یگ بعد از دِیگه شُروع دَ عُذر-و-بانه کد. یگ شی گُفت: ’ما یگ ٹوٹه زمی خرِیدیم که باید بورُم و اُو ره بِنگرُم. لُطفاً عُذر مَره قبُول کُو.‘ 19 دِیگِه شی گُفت: ’ما پَنج جوره نَرگاو خرِیدیم و مورُم که اُونا ره آزمایش کنُم. لُطفاً عُذر مَره قبُول کُو.‘ 20 نفرِ دِیگه گُفت: ’ما نَو توی کدیم و ازی خاطر اَمَده نَمِیتنُم.‘
21 غُلام پس اَمَد و امُو پَیغام_ها ره دَ بادار خُو گُفت. اوخته صاحِبِ خانه قار شُده دَ غُلام خُو گُفت: ’فَوری دَ کُوچه_ها و بازار_های شار بورُو و غرِیبا، لَنگا، شَلها و کورا ره گِرِفته بَیرُو.‘ 22 غُلام پس اَمَده گُفت: ’صاحِب، چِیزی ره که اَمر کدُدی انجام دَدُم، ولے هنوز ام جای اَسته.‘ 23 اوخته بادار دَ غُلام خُو گُفت: ’دَ راه_ها و اطرافِ شار بورُو و مردُم ره شَلّه شُده بَیرُو تا خانِه مه پُر شُنه. 24 ما دَز شُمو مُوگُم، امُو نفرای که دعوَت شُده بُود، هیچ کُدَم شی مَزِه نان مَره نَمِیچَشه.‘“
اَرزِشِ پَیرَوی مسیح
25 یگ روز یگ جمعیَتِ کٹه قد عیسیٰ قَتی مورفت و اُو رُوی خُو ره دَور دَده دَزوا گُفت: 26 ”هر کسی که پیشِ ازمه بییه و از آته و آبه، خاتُو و اَولاد، بِرارو و خوارو و حتیٰ از جان خُو تیر نَشُنه، نَمِیتَنه پَیرَو مه شُنه. 27 هر کسی که صلِیب خُو ره باله نَکُنه و از پُشت مه نَییه، نَمِیتَنه پَیرَو مه شُنه. 28 کِی اَسته دَ مینکل شُمو که قَصدِ آباد کدونِ یگ بُرج ره دَشته بَشه و اوّل شِشته خَرچ شی ره سَنجِش نَکنه تا بِنگره که تَوانایی تَکمِیل کدون شی ره دَره یا نَه؟ 29 اگه نَه، وختِیکه اُو تادَو شی ره بیله و تَوانایی تَکمِیل کدون شی ره نَدَشته بَشه، هر کسی که بِنگره، رِیشخَند کده 30 مُوگه: ’اِی آدم آباد کدو ره شُروع کد، مگم تَوانایی تَکمِیل کدون شی ره نَدَشت.‘
31 یا کُدَم پادشاه اَسته که دَ خِلافِ دِیگه پادشاه جنگ دَر بِدیه، بِدُونِ ازی که اوّل خُوب فِکر کنه که آیا مِیتَنه قد لشکرِ دَه هزار نفری دَ مُقابِلِ لشکرِ بِیست هزار نفری که دَ خِلافِ ازُو مییه ایسته شُنه؟ نَه. 32 چُون اگه دِید که وَس شی نَمِیکشه، دَ حالِیکه دِیگه پادشاه هنوز دُور اَسته اُو قاصِد خُو ره رَیی مُونه و شَرطهای صُلح ره پُرسان مُوکُنه. 33 دَمزی رقم هیچ کُدَمِ ازشُمو ام نَمِیتَنِید که پَیرَوِ ازمه شُنِید تاکه تمامِ دارایی خُو ره ایله نَکُنِید.
مَثَلِ نَمَکِ بےمَزه