فصلِ سِوّم
پَیغامِ یحییٰ پَیغمبر
1 دَ سالِ پوزدَهُمِ حُکمرانی تِیبِریُس قَیصر، پُنطیوس پیلاتُس والی ولایتِ یهُودیه بُود؛ هیرودیس حُکمرانِ جلِیلیه، و بِرار شی فِیلِیپُس حُکمرانِ اِیتُوریه و منطقِه تراخونِیتِس بُود؛ لیسانیاس حُکمرانِ آبِیلین بُود 2 و اَنّاس و قَیافا پیشوایونِ بُزُرگ. دَ امزُو غَیت کلامِ خُدا دَ یحییٰ باچِه زِکریا دَ بیابو نازِل شُد. 3 اوخته اُو دَ تمامِ منطقِه گِرد-و-بَرِ دریای اُردُن رفته غُسلِ تعمِید ره اِعلان مُوکد که مردُم توبه کُنه تا گُناه_های ازوا بخشِیده شُنه. 4 امُو رقم که دَ کِتابِ توره_های اِشَعیا نَبی نوِشته شُده:
”آوازِ کسی که دَ بیابو چِیغ زَده مُوگیه:
’راه ره بَلدِه خُداوند آماده کُنِید
و راه‌رَوی شی ره راست-و-سِیده کُنِید،
5 هر قول پُر مُوشه،
هر کوه و تِپه اَوار مُوشه،
راه_های کَج راست مُوشه،
و جای_های پَخچ-و-بِلند یگ برابر مُوشه.
6 و تمامِ بَشر نِجاتِ خُدا ره مِینگره.‘ “
7 اوخته یحییٰ دَ جمعیَتِ مردُمی که بَلدِه غُسلِ تعمِید دَ پیش شی اَمَدُد گُفت: ”او اَولادای تِیرمار! کِی دَز شُمو اَخطار دَد که از غَضَبی که اَمدَنی یَه دُوتا کُنِید؟ 8 پس ثَمری بِدِید که لایقِ توبه بَشه و شُروع کده قد خود خُو نَگِید که، ’اِبراهِیم بابه‌کَلون مو یَه؛‘ چُون ما دَز شُمو مُوگُم که خُدا مِیتنه امزی سنگا بَلدِه اِبراهِیم اَولاده پَیدا کُنه. 9 حتیٰ امی آلی، تیشه دَ رِیشِه دِرختا ایشته شُده؛ پس هر دِرخت که ثَمرِ خُوب نَدیه، قطع شُده دَ آتِش پورته مُوشه.“
10 جمعیَتِ مردُم از شی پُرسان کد: ”پس مو چی کار کنی؟“
11 یحییٰ دَ جوابِ ازوا گُفت: ”کسی که دُو پیرو دَره، قد کسی که هیچ نَدره تقسِیم کُنه؛ و کسی که نان دَره ام امی رقم کُنه.“
12 مالیهگِیرا ام بَلدِه غُسلِ تعمِید اَمدُد. اُونا ازُو پُرسان کد: ”اُستاد، مو چِیز کار کنی؟“
13 یحییٰ دَزوا گُفت: ”از چِیزی که دَ بَلِه شُمو اَمر شُده، کَلوتر نَگِیرِید.“
14 عسکرا ام از شی پُرسان کده گُفت: ”و مو چِیز کار کُنی؟“ اُو دَزوا گُفت: ”از هیچ کس زورگِیری نَکنِید و نَه ام دَ بَلِه کس تُهمَتِ ناحق کُنِید، بَلکِه دَ تَنخای خُو قِناعت کُنِید.“
15 دَ حالِیکه مردُم پُر از اُمِید بُود و دَ دِل خُو دَ بارِه یحییٰ چورت مِیزَد که آیا اُو مسیح اَسته یا نَه، 16 یحییٰ دَ جوابِ پگِ ازوا گُفت: ”ما شُمو ره قد آو غُسلِ تعمِید مِیدُم، ولے یگ کس مییه که از مه کده قُدرتمَند اَسته و ما حتیٰ لایق شی ره نَدَرُم که بَندِ چپلی شی ره واز کنُم. اُو شُمو ره قد روح اُلقُدس و آتِش تعمِید مِیدیه. 17 شاخی ازُو دَ دِست شی اَسته تا خرمونجوی خُو ره پاک کده گندُم ره دَ دَی‌خانِه خُو ذخِیره کُنه، ولے کاه ره دَ آتِشِ گُل ناشُدَنی دَر مِیدیه.“
18 پس یحییٰ قد نصِیحَت_های کَلو خوشخبری ره دَ مردُم اِعلان مُوکد. 19 لیکِن هیرودیس حُکمران که بخاطرِ هیرودیا خاتُونِ بِرار خُوa و بخاطرِ تمامِ شرارَت_های دِیگِه که کدُد، از طرفِ یحییٰ سرزنِش شُد، 20 اُو اِی ره ام دَ تمامِ شرارَت_های خُو اِضافه کد که یحییٰ ره دَ بَندی‌خانه اَندخت.
یحییٰ عیسیٰ ره غُسلِ تعمِید مِیدیه
21 یگ روز وختِیکه تمامِ مردُم غُسلِ تعمِید گِرِفتُد، عیسیٰ ام غُسلِ تعمِید گِرِفت و دَ غَیتِیکه دُعا مُوکد آسمو شَق شُد 22 و روح اُلقُدس دَ شکلِ یگ کَوتر دَ بَلِه ازُو نازِل شُد. اوخته یگ آواز از آسمو اَمَده گُفت: ”تُو باچِه دوست-دَشتَنی مه اَستی که از تُو خوش-و-راضی اَستُم.“
شَجَره نامِه عیسیٰ
23 و عیسیٰ تقرِیباً سِی ساله بُود که خِدمت خُو ره شُروع کد. اُو دَ گُمانِ مردُم باچِه یوسُف بُود و یوسُف باچِه ایلی، 24 باچِه مَتّات، باچِه لاوی، باچِه مَلکی باچِه ینّای باچِه یوسُف 25 باچِه متاتیاس باچِه آموس باچِه ناحُوم باچِه حِسلی باچِه نَجّی 26 باچِه مَخَث باچِه متاتیاس باچِه شَمعی باچِه یوسِخ باچِه یُودا 27 باچِه یوحَنّا باچِه ریسا باچِه زِروبابِل باچِه شِئَلتِیئیل باچِه نیری 28 باچِه مَلکی باچِه اَدّی باچِه قوسام باچِه ایلمادام باچِه عیر 29 باچِه یوشِع باچِه اِلعازار باچِه یوریم باچِه مَتّات باچِه لاوی 30 باچِه شِمعون باچِه یهُودا باچِه یوسُف باچِه یونان باچِه ایلیاقِیم 31 باچِه مَلیا باچِه مینان باچِه مَتّاتا باچِه ناتان باچِه داوُود 32 باچِه یسّی باچِه عوبید باچِه بوعَز باچِه سَلمون باچِه نَحشون 33 باچِه عمِیناداب باچِه اَرام باچِه حِصرون باچِه فارِص باچِه یهُودا 34 باچِه یعقُوب باچِه اِسحاق باچِه اِبراهِیم باچِه تارَح باچِه ناحور 35 باچِه سیرُوج باچِه رَعو باچِه فالَج باچِه عِبر باچِه صالَح 36 باچِه قَینان باچِه اَرفَکشاد باچِه سام باچِه نوح باچِه لامِک 37 باچِه مَتُوشالِح باچِه حَنوخ باچِه یارَد باچِه مَهَلَلایل باچِه قَینان 38 باچِه اِنوش باچِه شِیث، باچِه آدم؛ و آدم از خُدا بُود.