خُداوند خوشبَختی اورُشَلیم ره دُوباره میره
147
حمد-و-ثنا دَ خُداوند!چِیقَس خُوب اَسته که بَلدِه خُدای خُو سرُود بِخانی،
سِتایشِ ازُو دِلپَسند و خوشایَند اَسته.
2 خُداوند اورُشَلیم ره دُوباره آباد مُونه
و کسای ره که از اِسرائیل تِیت‌پَرَک شُده، جَم مُونه.
3 اُو آدمای دِل‌مَیده ره شفا مِیدیه
و زَخمای ازوا ره بسته مُونه.
4 اُو تعدادِ سِتاره‌ها ره حِساب مُونه
و هر کُدَم ازوا ره دَ نام کُوی مُوکُنه.
5 خُداوند مو بُزُرگ اَسته و کَلو قُدرتمَند،
و فامِیدگی شی بےحَد-و-اندازه.
6 خُداوند آدمای بیچاره ره سربِلند مُونه،
لیکِن مردُمای شرِیر ره دَ زمی مِیزنه.
7 قد شُکرگُزاری دَ خُداوند سرُود بِخانِید،
دَ خُدای مو قد بَربط ساز بِزنِید.
8 اُو آسمونا ره قد آوُر ها مُوپوشَنه
و بارِش ره بَلدِه زمی مُهَیا مُونه
و عَلف ره دَ کوه ها سَوُزدلجی مُونه.
9 اُو دَ حَیوانا خوراک مِیدیه
و دَ چُوچه های زاغ که فریاد مُونه.
10 اُو دَ قُوَتِ اَسپ شَوق نَدره
و قُدرتِ اِنسانa باعِثِ خوشی ازُو نَمُوشه،
11 بَلکِه کسای باعِثِ خوشی خُداوند مُوشه که از شی ترس دَره،
کسای که دَ رَحمتِ ازُو اُمِید دَره.
12 اَی اورُشَلیم، خُداوند ره سِتایش کُو!
اَی صَھیون، خُدای خُو ره حمد-و-ثنا بُگی،
13 چراکه اُو پُشتبند های درگه ھای تُو ره مُستَحکم مُونه
و بچکِیچای تُو ره دَ مَنِه تُو بَرکت مِیدیه.
14 اُو دَ مَرز ھای تُو صُلح-و-آرامِش میره
و تُو ره قد مَغزِ گندُم سیر مُونه.
15 اُو حُکم خُو ره دَ زمی رَیی مُونه
و کلام شی دَ تیزی دَ مقصد خُو مِیرَسه.
16 اُو بَرف ره رقمِ پاشُم مُوبارَنه،
و سُدری ره رقمِ خگِشتر پاش مِیدیه.
17 اُو زاله ره رقمِ مَیدگی نان اَلّی تاه پورته مُونه،
کِی مِیتَنه که دَ برابرِ یَخی ازُو تاب بَیره؟
18 اُو کلام خُو ره رَیی مُونه و اُونا ره آو مُونه،
اُو باد خُو ره دَ شور میره و آو ها رَیی مُوشه.
19 اُو کلام خُو ره دَ یعقُوب بَیان کده
و قانُونا و دستُورای خُو ره دَ اِسرائیل.
20 اُو قد هیچ مِلَّت امی رقم نَکده،
اُونا دستُورای ازُو ره نَمِیدَنه.
حمد-و-ثنا دَ خُداوند!