دَ سِتایشِ خُوبی خُداوند
سرُودِ سِتایش؛ زبُورِ داوُود.
145
اَی خُدای مه، اَی پادشاه، تُو ره سِتایش مُونُمو تا اَبَداُلاباد نام تُو ره حمد-و-ثنا مُوگیُم.
2 ھر روز تُو ره حمد-و-ثنا مُوگیُم
و تا اَبَداُلاباد نام تُو ره سِتایش مُونُم.
3 خُداوند بُزُرگ اَسته و بےاندازه لایقِ سِتایش؛
بُزُرگی ازُو دَ فهم-و-عقل سَم نَمییه.
4 یگ نسل دَ نسلِ دِیگه تعرِیف-و-تَوصِیفِ کارای تُو ره مُونه
و اعمالِ پُرقُدرت تُو ره نقل مُوکُنه.
5 ما دَ بارِه شِکوهِ پُرجلال و باعظَمَت تُو
و دَ بارِه کارای عجِیب تُو فِکر مُونُم.
6 اُونا از قُدرتِ کارای هَیبَت‌ناک تُو توره مُوگیه
و ما بُزُرگی تُو ره اِعلان مُونُم.
7 اُونا نیکی های بےاندازِه تُو ره یاد کده دَ هر جای نقل مُونه
و دَ وَصفِ عدالت تُو دَ آوازِ بِلند سرُود میخانه.
8 خُداوند پُرفَیض و رحِیم اَسته،
دیر خَشم-و-قار و پُر از مُحَبَت.
9 خُداوند دَ حقِ پگِ کسا خُوب اَسته
و رَحمتِ ازُو دَ بَلِه تمامِ کارای دِست شی اَسته.
10 اَی خُداوند، پگِ کارای دِست تُو، تُو ره شُکر-و-سِپاس مُوگیه،
و مومنِین تُو، تُو ره حمد-و-ثنا مُوگیه.
11 اُونا از شِکوه-و-جلالِ پادشاهی تُو توره مُوگیه
و قُدرت تُو ره بَیان مُونه،
12 تا بَنی آدم ره از کارای پُرقُدرت تُو
و از شِکوهِ پُرجلالِ پادشاهی تُو باخبر کنه.
13 پادشاهی تُو پادشاهی اَبَدی اَسته،
و حُکمرانی تُو نسل اَندر نسل باقی مُومنه.
14 خُداوند پگِ کسای ره که دَ حالِ اُفتَدو یَه، دِست شی ره مِیگِیره
و تمامِ کسای ره که خَم شُده، باله مُونه.
15 چِیمای پگ دَ اُمِیدِ ازتُو یَه
و تُو روزی ازوا ره سرِ وخت شی مِیرسَنی.
16 تُو دِست خُو ره واز مُونی
و آرزوی تمامِ زِنده‌جانا ره پُوره مُوکُنی.
17 خُداوند دَ تمامِ راه های خُو عادِل اَسته
و دَ پگِ کارای خُو مِهربو.
18 خُداوند دَ تمامِ کسای نزدِیک اَسته که اُو ره کُوی مُونه،
دَ پگِ کسای که اُو ره از راستی کُوی مُوکُنه.
19 اُو آرزوی کسای ره که ازُو ترس دَره، پُوره مُونه،
و ناله-و-فریادِ ازوا ره شِنِیده اُونا ره نِجات مِیدیه.
20 خُداوند تمامِ دوستدارای خُو ره نِگاه مُونه،
لیکِن پگِ آدمای شرِیر ره نابُود مُوکُنه.
21 دان مه دَ سِتایشِ خُداوند توره مُوگیه؛
بیل که تمامِ بَشر تا اَبَداُلاباد نامِ مُقَدَّسِ ازُو ره حمد-و-ثنا بُگیه.