هیچ چِیز از نظرِ خُدا تاشه نِییه
بَلدِه سردِستِه خانِنده ها. زبُورِ داوُود.
139
اَی خُداوند، تُو مَره آزمایش کدے و شِنَختے؛2 تُو از شِشتون و باله شُدون مه خبر دَری،
و فِکرای مَره از دُور مِیدَنی.
3 تُو راه-و-رفتار و اِستراحت کدون مَره دَ دِقَت اِمتِحان کدے
و از تمامِ راه های مه باخبر اَستی.
4 حتیٰ پیش ازی که یَگو توره دَ زِبون مه بییه،
اَی خُداوند، تُو اُو ره کامِلاً مِیدَنی.
5 تُو از پیشِ رُوی و از پسِ پُشت چاردَور مَره گِرِفتے
و دِست خُو ره دَ بَلِه مه ایشتی.
6 اِی رقم شِناس بَلدِه مه کَلو حَیرَت‌آوَر اَسته،
و امُوقَس بِلند که دَزشی رسِیده نَمِیتنُم.
7 از گِیرِ روحِ تُو دَ کُجا بورُم؟
و از حُضُور تُو دَ کُجا دُوتا کنُم؟
8 اگه دَ آسمو بورُم، تُو دَ اُونجی اَستی؛
و اگه دَ عالمِ مُرده ها جاگه اَندَزُم، دَ اُونجی ام تُو اَستی.
9 اگه دَ سرِ بال ھای سَحر سوار شُده پَرواز کنُم
و دَ دُورتَرِین گوشه های دریا جای بِگِیرُم،
10 حتیٰ دَ اُونجی ام دِست تُو مَره راهنُمایی مُونه
و دِستِ راست تُو مَره محکم مِیگِیره.
11 اگه بُگیُم: ”یقِیناً ترِیکی مَره مُوپوشَنه
و روشَنی چارطرف مه دَ شاو تبدِیل مُوشه،“
12 حتیٰ ترِیکی ام دَ پیشِ ازتُو ترِیک نِییه،
بَلکِه بَلدِه تُو شاو رقمِ روز، روشو یَه،
چراکه ترِیکی و روشَنی بَلدِه تُو یگ اَسته.
13 تُو اعضای داخِلِ جِسم مَره بافت دَدی؛
تُو مَره دَ رَحمِ آبِه مه شکل دَدی.
14 ما تُو ره شُکر-و-سِپاس مُوگیُم، چراکه ما باهَیبَت و عجِیب جور شُدیم؛
کارای تُو حَیرَت‌آوَر اَسته،
جان مه اِی ره خُوب مِیدَنه.
15 استُغونای مه از تُو تاشه نَبُود
وختِیکه دَ جای تاشه جور مُوشُدُم،
دَ غَیتِیکه دَ غَوُجی زمی شکل مِیگِرِفتُم.a
16 چِیمای تُو جِسمِ شکل ناگِرِفتِه مَره دِیده؛
دَ کِتاب تُو تمامِ روزای نوِشته بُود که بَلدِه مه مُقرَر شُدُد،
وختِیکه حتیٰ یکی ازوا ام وجُود نَدَشت.
17 اَی خُدا، فِکرای تُو بَلدِه مه چِیقَس بااَرزِش اَسته!
تِعدادِ ازوا چِیقَس کَلو اَسته.
18 اگه اُونا ره حِساب کنُم، از ریگ کده کَلوتر اَسته.
وختِیکه بیدار مُوشُم، ھنوز دَ حُضُورِ ازتُو حاضِر اَستُم.
19 خُدایا، کشکِه تُو شرِیرو ره بُکُشی؛
اَی آدمای خُونریز، از مه دُور شُنِید!
20 کسای که دَ بارِه تُو تورای بَد مُوگیه،
اُونا دُشمنای تُو اَسته که نام تُو ره دَ مقصدِ باطِل مِیگِیره.
21 اَی خُداوند، آیا کسای که از تُو بَد مُوبره، ما ازوا بَد نَمُوبرُم؟
و کسای که دَ خِلاف تُو باله مُوشه، ازوا نفرَت نَمُوکنُم؟
22 ما قد نفرَتِ کامِل ازوا بَد مُوبرُم
و اُونا ره دُشمون خُو حِساب مُونُم.
23 اَی خُدا، مَره آزمایش کُو و دِل مَره بِنَخش؛
مَره اِمتِحان کُو و فِکرای پَریشان مَره بِدَن.
24 توخ کُو، که اگه دَزمه کُدَم راهِ فِساد وجُود دَره،
مَره دَ راهِ اَبَدی هِدایت کُو.