دَ وَصفِ شارِ اِنتِخاب شُده
سرُودِ باله رفتو دَ اورُشَلیم.
132
اَی خُداوند، داوُود و پگِ مُشکِلات شی ره دَ یاد خُو بَیرُو2 که چِطور اُو دَ خُداوند قَسم خورد
و بَلدِه قادِرِ مُطلَقِ یعقُوب نَذر کده گُفت:
3 ”دَ اُتاقِ خانِه خُو داخِل نَمُوشُم
و دَ جاگِه خاو خُو دَر نَمییُم؛
4 خاو ره دَ چِیمای خُو راه نَمِیدُم
و کِرپَکای خُو ره نَمیلُم که از خاو گِرَنگ شُنه،
5 تا غَیتِیکه یگ جای بَلدِه خُداوند پَیدا کنُم
یگ جای بُود-و-باش بَلدِه قادِرِ مُطلَقِ یعقُوب.“
6 اینه، مو دَ «بَیت اُللَحَمِ» اِفراته دَ بارِه صندُوقِ عھد شِنِیدی
و اُو ره دَ دَشت های «یعار» پَیدا کدی.
7 بیِید که دَ جای بُود-و-باشِ ازُو بوری
و دَ پیشِ قَدمگاهِ ازُو پرستِش کنی.
8 اَی خُداوند، باله شُو و دَ اِستراحتگاهِ خُو بیه،
خود تُو و صندُوقی که نشانی قُدرت تُو اَسته.
9 بیل که پیشوایون تُو قد عدالت پوشَنده شُنه
و مومنِین تُو آوازِ خوشی بُر کُنه.
10 از خاطرِ خِدمتگار خُو داوُود،
از پادشاهِ مَسَح شُدِه خُو رُوی گردو نَشُو.
11 خُداوند بَلدِه داوُود قَسم خورد؛
یقِیناً اُو از قَسم خُو پس نَمِیگرده.
اُو گُفت: ”از ثَمرِ پُشتِ کمر تُو
یگ نفر ره دَ بَلِه تَخت تُو مِیشندَنُم.
12 اگه باچه های تُو عهد مَره نِگاه کُنه
و از فرمان های مه که بَلدِه ازوا یاد مِیدیُم اِطاعَت کُنه،
اوخته باچه های ازوا ام
تا اَبَد دَ بَلِه تَخت تُو مِیشِینه.“
13 چُون خُداوند صَهیون ره اِنتِخاب کده
و خوش دَشته که جای بُود-و-باشِ ازُو بَشه.
14 اُو گُفت: ”اِی اِستراحتگاهِ مه اَسته تا اَبَداُلاباد.
دَ اِینجی جای-دَ-جای مُوشُم،
چراکه ما اِی ره خوش کدیم.
15 دَی‌خانه های شی ره کَلو بَرکت مِیدیُم
و مردُمای غرِیب شی ره قد نان سیر مُونُم.
16 پیشوایون شی ره قد نِجات مُوپوشَنُم
و مومنِین شی قد آوازِ خوشی سرُود میخانه.
17 دَ اُونجی بَلدِه داوُود یگ شاخa سَوزدلجی مُونُم؛
بَلدِه مَسَح شُدِه خُو یگ چِراغb آماده کدیم.
18 دُشمنای شی ره قد شَرم مُوپوشَنُم،
لیکِن تاجِ ازُو دَ بَلِه سر شی جَلجَل مُونه.“