خُداوند حافِظِ قَوم خُو اَسته
سرُودِ باله رفتو.
125
کسای که دَ خُداوند تَوَکُل دَرهرقمِ کوهِ صَهیون اَسته که تکان نَمُوخوره،
بَلکِه تا اَبَد برقرار مُومنه.
2 رقمی که کوه ھا دَ گِرداگِردِ اورُشَلیم اَسته،
امُو رقم خُداوند دَ گِرداگِردِ قَوم خُو حُضُور دَره،
از آلی تا اَبَداُلاباد.
3 یقِیناً، قُدرتa شرارَت دَ بَلِه زمِینِb مردُمای عادِل حاکِم نَمُوشه؛
نَشُنه که آدمای عادِل دِست خُو ره بَلدِه شرارَت دِراز کنه.
4 اَی خُداوند، دَ حقِ آدمای نیک خُوبی کُو،
دَ حقِ کسای که دِل راست اَسته.
5 لیکِن کسای که دَ راه‌های کَج خُو مایل اَسته،
خُداوند اُونا ره قد بَدکارا قتی ھَی مُونه.
صُلح-و-سلامَتی نصِیبِ اِسرائیل باد!