فصلِ نُهم
خُداوند بسم دَ سُلَیمان ظاهِر مُوشه
1 وختِیکه سُلَیمان آباد کدونِ خانِه خُداوند و خانِه پادشاه ره خلاص کدُد و تمامِ چِیزای ره که قَصدِ جور کدون شی ره دَشت تکمِیل کدُد، 2 خُداوند بسم دَ سُلَیمان ظاهِر شُد، امُو رقم که دَ جِبعون دَز شی ظاهِر شُدُد. 3 خُداوند دَزُو گُفت: ”دُعا و ناله-و-زاری تُو ره که دَ حُضُور مه کدی، شِنِیدُم؛ ما امی خانه ره که آباد کدی تقدِیس کدُم و نام خُو ره دَز شی بَلدِه همیشه قرار دَدُم و چِیما و دِل مه همیشه-وخت دَز شی اَسته. 4 و اگه تُو قد دِلِ راست و صادِقانه رقمی که آتِه تُو داوُود رفتار مُوکد دَ حُضُور مه رفتار کنی و هر چِیزی ره که دَز تُو اَمر مُونُم دَ جای بیری و قَوانِین و دستُورای مَره نِگاه کنی، 5 اوخته تَختِ پادشاهی تُو ره دَ بَلِه اِسرائیل تا اَبَد برقرار مُونُم، امُو رقم که دَ آتِه تُو داوُود وعده دَده گُفتُم، ’از تُو همیشه یگ مَرد دَ تَختِ اِسرائیل مِیشِینه و قطع نَمُوشه.‘
6 لیکِن اگه شُمو یا باچه های شُمو از پَیرَوی ازمه رُوی‌گردو شُنِید و احکام و قَوانِینی ره که دَز شُمو دَدُم دَ جای نَیرِید و رفته خُدایونِ بیگَنه ره عِبادت و سَجده کنِید، 7 اوخته ما قَومِ اِسرائیل ره از سرزمِینی که دَزوا دَدیم قطع مُونُم و امی خانه ره که بَلدِه نام خُو تقدِیس کدیم از حُضُور خُو دُور مُونُم و اِسرائیل دَ مینکلِ پگِ قَوم ها یگ مِثال و مایِه رِیشخَندی مُوشه. 8 اِی خانه یگ کوڈِ خرابه جور مُوشهa و هر کسی که از پالُوی شی تیر شُنه، حَیرو شُده آه مِیکشه و مُوگیه، ’چرا خُداوند قد ازی سرزمی و قد ازی خانه اِی رقم کار ره کده؟‘ 9 اوخته مردُم مُوگیه، ’ازی که اُونا خُداوند، خُدای خُو ره که بابه‌کَلونای ازوا ره از سرزمِینِ مِصر بُرو اَوُرد، ایله کد و دَ خُدایونِ بیگَنه خود ره چَسپَنده اُونا ره سَجده و عِبادت کد، امزی خاطر خُداوند تمامِ امزی بَلا ره دَ بَلِه ازوا اَوُرد.‘“
کارای دِیگِه سُلَیمان
10 بعد از خَتمِ بِیست سال سُلَیمان امُو دُو خانه، یعنی خانِه خُداوند و خانِه پادشاه ره آباد کده تکمِیل کد. 11 ازی که حِیرام پادشاهِ صُور دَ دَورونِ امزُو سال ها بَلدِه سُلَیمان چیوِ سَرو، چیوِ صَنوبَر و طِلّا هرچِیقَس که تقاضا کد تَهیه کد، سُلَیمان پادشاه بِیست شار ره دَ منطقِه جلِیلیه دَ حِیرام دَد. 12 لیکِن وختی حِیرام از صُور بَلدِه دِیدونِ شارای اَمَد که سُلَیمان دَزُو دَده بُود، امُو شارا دَ نظر شی خوش نَخورد. 13 پس اُو گُفت: ”اَی بِرار مه، اِی چی رقم شارا اَسته که تُو بَلدِه مه دَدے؟“ و اُونا ره زمِینِ کابُولb نام کد که تا اِمروز امی نام شی اَسته. 14 چُون حِیرام یگ صد و بِیست وَزنهc طِلّا بَلدِه پادشاه رَیی کدُد.
15 اینی حِسابِ بیگاری های اَسته که سُلَیمان پادشاه گِرِفتُد تا خانِه خُداوند و خانِه خود شی ره آباد کُنه و چُقُوری ها ره پُر کنه و دیوالای اورُشَلیم، شارای حاصور، مِگِیدّو و جازر ره مُستَحکم جور کنه. 16 فِرعَون پادشاهِ مِصر دَ بَلِه جازر حَمله کده اُو ره تَصَرُف کدُد و قد آتِش سوختَندُد و کِنعانیای ره که دَ شار زِندگی مُوکد کُشتُد و اُو ره دَ عِنوانِ جِهیز دَ دُختر خُو خاتُونِ سُلَیمان دَدُد. 17 پس سُلَیمان جازر ره دُوباره آباد کد. اُو بَیت-حورونِ تَینه، 18 بَعلَت و تَدمور ره که دَ بیابونِ سرزمِین شی بُود 19 و تمامِ شارای ره که ذخِیره‌گاه های سُلَیمان بُود و شار ها بَلدِه گاڈی های جنگی و اَسپای خُو ام آباد کد. خُلاصه، سُلَیمان هرچِیزی که قَصد دَشت دَ اورُشَلیم، دَ لِبنان و دَ تمامِ زمِینِ مَملَکَت خُو آباد کنه، آباد کد. 20 تمامِ مردُمای که از اَموریا، حِتیا، فِرِزیا، حِویا و یبُوسیا باقی مَندُد و از جُملِه بَنی اِسرائیل نَبُود، 21 یعنی اَولادِه ازوا که دَ سرزمِینِ اِسرائیل باقی مَندُد و بَنی اِسرائیل نَتنِستُد که اُونا ره کامِلاً از بَین بُبره، سُلَیمان اُونا ره دَ عِنوانِ غُلام دَ کار گِرِفت که تا اِمروز امی رقم اَسته. 22 لیکِن از بَنی اِسرائیل سُلَیمان یگ شی ره ام غُلام جور نَکد، بَلکِه اُونا مَردای جنگی، خِدمتگارا، نفرای دَربار، سرکرده ها، قومَندانای گاڈی های جنگی و سوارای ازُو بُود.
23 ناظِرای که کارای سُلَیمان ره پیش مُوبُرد و سرپرَستی کسای ره مُوکد که مشغُولِ کار بُود، تِعدادِ ازوا پَنج صد و پِنجاه نفر بُود.
24 پس دُخترِ فِرعَون از شارِ داوُود دَ خانِه خود خُو که سُلَیمان بَلدِه شی آباد کدُد اَمَد؛ دَ امزُو زمان سُلَیمان چُقُوری های گِردِ شار ره پُر مُوکد.
25 سُلَیمان سال سِه دَفعه قُربانی های سوختَنی و قُربانی های سلامَتی دَ بَلِه قُربانگاهی که بَلدِه خُداوند آباد کدُد تقدِیم مُوکد و بُخورِ خوشبُوی ره دَ حُضُورِ خُداوند دُود مُوکد. امی که خانه تکمِیل شُد، سُلَیمان عِبادت کدو ره دَ اُونجی شُروع کد.
26 سُلَیمان پادشاه دَ عِصیون-جابَر که دَ نزدِیکِ ایلوت دَ بغلِ دریای سُرخ دَ سرزمِینِ اِدوم اَسته، کِشتی ها جور کد. 27 حِیرام خِدمتگارای خُو ره که کِشتی‌وانا بُود و دریا ره خُوب بَلَد بُود، رَیی کد تا قد خِدمتگارای سُلَیمان کومَک کنه. 28 اُونا دَ کِشتی دَ اوفِیر رفت و ازُونجی چارصد و بِیست وَزنه طِلّا گِرِفت و بَلدِه سُلَیمان پادشاه اَوُرد.