فصلِ ھفدَهُم
حُوشای مشوَرِه اَخِیتوفِل ره باطِل مُونه
1 اَخِیتوفِل دَ اَبشالوم گُفت: ”دَز مه اِجازه بِدی که دوازده هزار نفر ره اِنتِخاب کنُم و باله شُده اِمشاو دَ دُمبالِ داوُود بورُم. 2 دَ حالِیکه اُو مَنده اَسته و روحیِه شی از دِست رفته، ما دَ بَلِه ازُو مِیرسُم و اُو ره وَحشَت زَده مُونُم و تمامِ مردُمی که قد شی اَسته دُوتا مُونه؛ اوخته تنها پادشاه ره مُوکُشُم 3 و تمامِ مردُم ره دُوباره دَ پیشِ ازتُو میرُم؛a چُون مردی ره که تُو طلب مُونی، مرگِ ازُو باعِثِ پس اَمَدون پگ مُوشه و تمامِ قَوم دَ صُلح-و-اَمنیَت زِندگی مُونه.“ 4 اِی توره دَ نظرِ اَبشالوم و تمامِ رِیش سفیدای اِسرائیل خُوب معلُوم شُد.
5 اوخته اَبشالوم گُفت: ”حُوشای اَرکی ره ام کُوی کنِید تا ازُو ام بِشنَوی که اُو چِیزخیل مُوگیه.“ 6 وختی حُوشای دَ پیشِ اَبشالوم اَمَد، اَبشالوم دَزُو گُفت: ”اَخِیتوفِل اینی رقم گُفته، آیا مُطابِقِ گُفتِه ازُو عمل کنی؟ اگه مُوگی نَه، تُو نظر خُو ره بُگی.“
7 حُوشای دَ اَبشالوم گُفت: ”مشوَرِه ره که اَخِیتوفِل اِیمدفعه دَده، خُوب مشوَره نِییه.“ 8 و حُوشای اِدامه دَده گُفت: ”تُو مِیدَنی که آتِه تُو و نفرای شی مَردای جنگی اَسته و رقمِ خِرسی که چُوچه ھای شی دَ بیابو از شی گِرِفته شُده بَشه سرِ قار اَسته. علاوه ازی، آتِه تُو آدمِ جنگ دِیده اَسته، اُو شاو ره دَ مینکلِ مردُم تیر نَمُونه. 9 بِدَن که امی آلی اُو خود ره دَ یَگو غار یا یَگو جای دِیگه تاشه کده. و اگه اِیطور شُنه که بعضی نفرای ازمو دَ شُروعِ جنگ کُشته شُده بوفته، اوخته هرکسی که اِی ره بِشنَوه، مُوگیه، ’دَ مینکلِ لشکری که از اَبشالوم پَیرَوی مُونه، یگ کُشتار شُده.‘ 10 و آدمِ دلیری که دِلِ شی رقمِ دِلِ شیر بَشه، کامِلاً بےجُراَت مُوشه، چُون تمامِ اِسرائیل مِیدَنه که آتِه تُو یگ مَردِ جنگی اَسته و کسای ام که قد شی اَسته مَردای دلیر. 11 پس نظرِ ازمه اِی اَسته که تمامِ مردُمِ اِسرائیل از دان تا بِئیرشِبَع که رقمِ ریگِ دریا اَلّی بےحِساب اَسته، دَ پیشِ ازتُو جَم شُنه و جنابِ خود تُو اُونا ره دَ جنگ رهبری کُنی. 12 اوخته دَ هر جای که اُو پَیدا شُنه دَ جان شی موری و رقمی که شبنم دَ بَلِه زمی مِیریزه دَ بَلِه ازُو تاه مُوشی و اُو و پگِ کسای که قد ازُو اَسته یگ شی زِنده نَمُومَنه. 13 و اگه اُو دَ مَنِه یَگو شار عَقَب نِشِینی کنه، اوخته تمامِ اِسرائیل ریسپونا ره دَ امزُو شار میره و مو اُو ره کش کده دَ دَرّه مِیندَزی تا یگ سنگِ ریزه ام دَ امزُو جای باقی نَمَنه.“ 14 پس اَبشالوم و تمام مَردای اِسرائیل گُفت: ”مشوَرِه حُوشای اَرکی از مشوَرِه اَخِیتوفِل کده بِهتَر اَسته.“ چُون خُداوند تصمِیم گِرِفتُد که مشوَرِه خُوبِ اَخِیتوفِل ره باطِل کنه تا تباهی ره دَ بَلِه اَبشالوم بیره.
15 اوخته حُوشای دَ صادوق پیشوا و اَبیاتار پیشوا گُفت: ”اَخِیتوفِل دَ اَبشالوم و رِیش سفیدای اِسرائیل اینی رقم و اینی رقم مشوَره دَده و ما اینی رقم و اینی رقم مشوَره دَدیم. 16 پس آلی دَ زُودی نفر رَیی کُو و دَ داوُود خبر دَده بُگی، ’اِمشاو دَ جایی که آوِ دریا کم اَسته نَشی، بَلکِه هر رقم که مُوشه اُو طرف تیر شُو؛ اگه نَه، پادشاه و تمامِ کسای که قد شی اَسته، نابُود مُوشه.‘“ 17 یوناتان و اَخِیمَعص دَ عین-روگِل مُنتَظِر مِیشِشت و یگ کنِیز اَمَده دَزوا خبر میوُرد و اُونا رفته خبر ره دَ داوُود پادشاه مِیرَسَند، چُون اُونا بخاطری که دِیده نَشُنه، دَ شار داخِل نَمُوشُد. 18 لیکِن یگ جوان اُونا ره دِید و دَ اَبشالوم خبر دَد. پس اُونا هر دُوی شی دَ زُودی رفت و دَ خانِه یگ نفر دَ بَحُورِیم داخِل شُد که دَ مَنِه حَولی ازُو یگ چاه بُود و اُونا دَ مَنِه امزُو چاه تاه شُد. 19 خاتُونِ صاحِبِ خانه یگ چِیز ره گِرِفته دَ دانِ چاه اَوار کد و دَ سر شی غَلّه-و-دانه پاش دَد تا چِیز معلُوم نَشُنه. 20 وختی خِدمتگارای اَبشالوم دَ پیشِ امزُو خاتُو دَ خانه اَمَد، اُونا گُفت: ”اَخِیمَعص و یوناتان کُجا یَه؟“ خاتُو دَزوا گُفت: ”اُونا از جوی آو تیر شُده رفت.“ پس وختِیکه اُونا پالِید و امُو دُو ره پَیدا نَتنِست، اُونا پس دَ اورُشَلیم رفت.
21 بعد از رفتونِ ازوا، امُو دُو از چاه بُر شُد و رفته دَ داوُود پادشاه خبر دَد. اُونا دَ داوُود گُفت: ”باله شُنِید و دَ زُودی از آو تیر شُنِید، چراکه اَخِیتوفِل دَ بارِه شُمو اینی رقم مشوَره دَده.“ 22 پس داوُود و تمام مردُمی که قد شی قتی بُود، باله شُده از دریای اُردُن تیر شُد و تا دَمِ روز واز شُدو یکی ازوا ام باقی نَمَند که از دریای اُردُن تیر نَشُده بَشه.
23 وختی اَخِیتوفِل دِید که مشوَرِه شی عملی نَشُد، اُو اُلاغ خُو ره پالو کد و باله شُده دَ شارِ خود خُو دَ خانِه خُو رفت. دَ اُونجی اُو کارای خانِه خُو ره سر-و-سامان دَد و بعد ازُو خود ره دار زَد. پس اُو مُرد و دَ قبرِ آتِه خُو دَفن شُد.
24 اوخته داوُود دَ مَحَنایِیم اَمَد و اَبشالوم قد تمام مَردای اِسرائیل از دریای اُردُن تیر شُد. 25 دَ امزُو غَیت اَبشالوم عَماسا ره دَ جای یوآب قومَندانِ لشکر مُقرَر کدُد؛ عَماسا باچِه یگ نفر دَ نامِ یترای اِسرائیلیb بُود که یترا قد اَبِیجایل دُخترِ ناحاش خوارِ صَرُویه توی کدُد؛ صَرُویه آبِه یوآب بُود. 26 پس اَبشالوم و اِسرائیلی ها دَ سرزمِینِ جِلعاد خَیمه زَد.
27 وختِیکه داوُود دَ مَحَنایِیم رسِید، شوبی باچِه ناحاش از رَبَتِ عمونیا، ماکِیر باچِه عَمِیئیل از لو-دبار و بَرزِلّای جِلعادی از روگِلِیم 28 بِستره ها، کاسه ها و ظرفای گِلی ره قد گندُم، جَو، آرد، غَلِه بِریو شُده، لوبیا، عَدَس، نَخودِ بِریو شُده، 29 عسل، قَیماق، گوسپو و پنِیرِ گاوی بَلدِه خوراکِ داوُود و مردُمی که قد شی بُود اَوُرد، چُون اُونا گُفت: ”مردُم دَ امزی بیابو گُشنه و تُشنه و مَنده-و-زِلّه اَسته.“