فصلِ سِوّم
1 جنگ دَ بَینِ خانَوارِ شائول و خانَوارِ داوُود طُول کشِید؛ داوُود روز دَ روز قَوی مُوشُد، لیکِن خانَوارِ شائول روز دَ روز ضعِیف شُده مورفت.
باچه های داوُود
2 اینی باچه ها بَلدِه داوُود دَ حِبرون دَ دُنیا اَمَد: باچِه اوّلباری شی اَمنون از اَخِینوعَمِ یِزرعیلی، 3 دوّم شی کِیلاب از اَبِیجایل بیوِه نابالِ کَرمَلی، سِوّم شی اَبشالوم باچِه مَعکه دُخترِ تَلمای پادشاهِ جِشُور، 4 چارُم شی اَدونیاه باچِه حَگِیت، پنجُم شی شِفَطیا باچِه اَبِیطال 5 و شَشُم شی یترِعام از عِگله خاتُونِ داوُود. پگِ امزیا بَلدِه داوُود دَ حِبرون دَ دُنیا اَمَد.
اَبنیر قد داوُود یگجای مُوشه
6 وختِیکه دَ بَینِ خانَوارِ شائول و خانَوارِ داوُود جنگ بُود، اَبنیر خود ره دَ مینکلِ خانَوارِ شائول قَوی جور مُوکد. 7 شائول یگ کنِیز ره خاتُو کدُد که رِصفه نام دَشت و نامِ آبِه شی اَیه بُود. اوخته اِیشبوشِت دَ اَبنیر گُفت: ”چرا قد کنِیزِ آتِه مه خاو کدی؟“ 8 اَبنیر بخاطرِ تورِه اِیشبوشِت غَدر قار شُد و گُفت: ”آیا ما یگ کلِّه سَگ بَلدِه یهُودا اَستُم؟ تا اِمروز ما دَ خانَوارِ آتِه تُو شائول، دَ بِرارون شی و دَ دوستای شی وفادار بُودیم و تُو ره دَ دِستِ داوُود تسلِیم نَکدیم؛ ولے اِمروز تُو مَره بخاطرِ امزی خاتُو گُناهکار حِساب مُونی. 9 خُدا امی ره، بَلکِه کَلوتر ازی ره دَ حقِ اَبنیر انجام بِدیه؛ اگه ما امُو چِیز ره که خُداوند دَ داوُود قَسم خورده، بَلدِه شی انجام نَدیُم 10 و پادشاهی ره از خانَوارِ شائول گِرِفته تَختِ داوُود ره دَ بَلِه اِسرائیل و یهُودا از دان تا بِئیرشِبَع برقرار نَکنُم.“ 11 اِیشبوشِت نَتنِست که دَ جوابِ اَبنیر چِیز بُگیه، چُون ازُو مِیتَرسِید.
12 اوخته اَبنیر از طرفِ خود خُو قاصِدا ره دَ پیشِ داوُود رَیی کده گُفت: ”اِی سرزمی از کِی اَسته؟ قد ازمه عهد بسته کُو و ما دِست خُو ره قد ازتُو یگ مُونُم تا تمامِ اِسرائیل ره سُونِ ازتُو بیرُم.“ 13 داوُود گُفت: ”خُوبه، ما قد تُو عھد بسته مُونُم، لیکِن یگ چِیز از تُو مِیخایُم که اینی اَسته: وختِیکه دَ دِیدون مه مییی مِیخال دُخترِ شائول ره گِرِفته بَیر، دَ غَیرِ ازُو رُوی مَره نَمِینگری.“ 14 اوخته داوُود قاصِدا ره دَ پیشِ اِیشبوشِت باچِه شائول رَیی کده گُفت: ”خاتُون مه مِیخال ره که دَ صد پوستِ ختنِه فَلَسطِینیا بَلدِه خُو نامزاد کدُم، دَ پیش مه رَیی کُو.“ 15 پس اِیشبوشِت نفر رَیی کده اُو ره از شُوی شی فَلطِیئیل باچِه لایش گِرِفت. 16 ولے شُوی شی ام قد ازُو قتی رفت و از پُشتِ ازُو تا بَحُورِیم چخرا کده اَمَد. اوخته اَبنیر دَ فَلطِیئیل گُفت: ”تاو خورده پس بوره.“ و اُو پس رفت.
17 دَ عَینِ حال اَبنیر قد رِیش سفیدای اِسرائیل گپ زَده گُفت: ”چند مُدَت مُوشه که شُمو میخاهِید که داوُود دَ بَلِه شُمو پادشاه شُنه. 18 پس آلی خاست خُو ره انجام بِدِید؛ چُون خُداوند دَ بارِه داوُود گُفته، ’دَ وسِیلِه خِدمتگار خُو داوُود، قَوم خُو اِسرائیل ره از دِستِ فَلَسطِینیا و از دِستِ پگِ دُشمنای شی نِجات مِیدیُم.‘“ 19 امچُنان اَبنیر تورِه خُو ره دَ گوشِ بِنیامِینیا رَسَند؛ و بعد ازُو اَبنیر دَ حِبرون رفت تا تمامِ چِیزای ره که دَ نظرِ مردُمِ اِسرائیل و خصُوصاً دَ نظرِ پگِ خانَوارِ بِنیامِین خُوب معلُوم شُدُد، دَ داوُود بُگیه. 20 پس اَبنیر قد بِیست نفر خُو دَ پیشِ داوُود دَ حِبرون اَمَد و داوُود بَلدِه اَبنیر و نفرای که قد شی بُود یگ مِهمانی ترتِیب دَد. 21 اوخته اَبنیر دَ داوُود گُفت: ”ما باله شُده مورُم و تمامِ اِسرائیل ره دَ پیشِ بادار خُو پادشاه جم مُونُم تا اُونا قد ازتُو عهد بسته کنه و تُو دَ بَلِه پگ حُکمرانی کنی، امُو رقم که دِل تُو میخایه.“ پس داوُود اَبنیر ره رُخصَت کد و اُو بخَیر-و-سلامَت رفت.
22 دَ امزُو غَیت خِدمتگارای داوُود و یوآب از یگ حَمله پس اَمَد و قد خُو غَدر وُلجه اَوُرد. لیکِن اَبنیر قد داوُود دَ حِبرون نَبُود، چُون داوُود اُو ره رُخصَت کدُد و اُو بخَیر-و-سلامَت رفتُد. 23 وختی یوآب و تمامِ لشکری که قد شی بُود رسِید، دَ یوآب گُفته شُد که، ”اَبنیر باچِه نیر دَ پیشِ پادشاه اَمَدُد و پادشاه اُو ره رُخصَت کد و اُو بخَیر-و-سلامَت رفت.“ 24 اوخته یوآب دَ پیشِ پادشاه رفت و گُفت: ”چی کدی؟ اونه، اَبنیر قد پای خُو دَ پیش تُو اَمَدُد؛ چرا اُو ره رُخصَت کدی که بوره؟ 25 تُو مِیدَنی که اَبنیر باچِه نیر اَمَد تا تُو ره بازی بِدیه و دَ بارِه رفت و اَمَد تُو معلُومات بِگِیره و از تمامِ کارای که تُو انجام مِیدی باخبر شُنه.“
26 اوخته یوآب از حُضُورِ داوُود بُرو رفت و قاصِدا ره از پُشتِ اَبنیر رَیی کد و اُونا اُو ره از نَوُرِ سِیره پس اَوُرد؛ لیکِن داوُود خبر نَشُد. 27 وختِیکه اَبنیر دَ حِبرون پس اَمَد، یوآب اُو ره دَ درگِه شار گوشه کد تا قد شی تورِه خصُوصی بُگیه؛ اوخته دَ اُونجی بخاطرِ اِنتِقامِ خُونِ بِرار خو عَسائیل قد خَنجر دَ کَورِه شی زَد و اُو مُرد. 28 پسانتَر وختی داوُود اِی توره ره شِنِید، اُو گُفت: ”ما و پادشاهی مه دَ حُضُورِ خُداوند دَ بارِه خُونِ اَبنیر باچِه نیر تا اَبَد بےگُناه اَستی. 29 خُونِ ازُو دَ گردونِ یوآب و تمامِ خانَوارِ آتِه شی بَشه و دَ خانَوارِ یوآب همیشه یَگو کس بَشه که دَ دانِه رِیمتُو یا مَرَضِ کولی گِرِفتار بَشه یا دَ بَلِه تَیاق تکیه کُنه یا قد دَمِ شمشیر کُشته شُده بُفته و یا مُحتاجِ نان بَشه.“ 30 دَ امزی رقم یوآب و بِرار شی اَبِیشای اَبنیر ره دَ قتل رَسَند، چراکه اَبنیر عَسائیل بِرارِ ازوا ره دَ جِبعون دَ جنگ کُشتُد.
31 اوخته داوُود دَ یوآب و تمامِ نفرای که قد شی بُود گُفت: ”کالای خُو ره چَک کنِید و پلاس پوشِیده بَلدِه اَبنیر ماتم بِگِیرِید.“ و داوُود پادشاه از پُشتِ جِنازه رفت. 32 اُونا اَبنیر ره دَ حِبرون دَفن کد و پادشاه دَ آوازِ بِلند دَ سرِ قبرِ اَبنیر چخرا کد؛ و پگِ مردُم ام دَ چخرا کدو شُد. 33 و پادشاه بَلدِه اَبنیر نَوحه خانده گُفت:
”آیا اَبنیر باید رقمی مُومُرد که یگ لَوڈه مُومُره؟
34 دِستای تُو بسته نَبُود
و پایای تُو زَولانه نَشُدُد.
رقمِ کسی که دَ پیشِ رُوی شرِیرو کُشته شُده موفته،
تُو کُشته شُده اُفتَدی.“
و پگِ مردُم بسم بَلدِه ازُو چخرا کد. 35 اوخته پگِ مردُم اَمَد و دَ حالی که هنوز روز بُود داوُود ره شَلّه شُد که نان بُخوره، لیکِن داوُود قَسم خورده گُفت: ”خُدا امی کار ره، بَلکِه کَلوتر ازی ره دَ حقِ ازمه کنه، اگه ما نان یا یَگو چِیزِ دِیگه ره پیش از شِشتونِ آفتَو دَ دان خُو بِزنُم.“ 36 پگِ مردُم مُتَوَجِه شُد و اِی کار دَ نظرِ ازوا خُوب معلُوم شُد؛ امُو رقم که هر چِیزی ره که پادشاه انجام مِیدَد، دَ نظرِ پگِ مردُم خُوب معلُوم مُوشُد. 37 پس پگِ نفرای داوُود و تمامِ اِسرائیل دَ امزُو روز فامِید که پادشاه دَ کُشتونِ اَبنیر باچِه نیر دِست نَدَشته.
38 و پادشاه دَ خِدمتگارای خُو گُفت: ”آیا شُمو نَمِیدنِید که یگ سرکرده و یگ مَردِ بُزُرگ اِمروز دَ اِسرائیل کُشته شُده اُفتَد؟ 39 ما اِمروز ضعِیف اَستُم، باوجُودِ که پادشاهِ مَسَح شُده یُم؛ امی نفرا، یعنی باچه های صَرُویه از مه کده قَوی‌تَر اَسته. خُداوند شرِیرو ره دَ مُطابِقِ شرارَت شی جَزا بِدیه.“