اوّلِ سموئیل 30

داوُود دَ بَلِه عمالیقیا پیروز مُوشه

وختی داوُود و نفرای شی دَ روزِ سِوّم دَ صِقلَگ رسِید، دِید که عمالیقیا دَ بَلِه منطقه های جنُوب و دَ بَلِه صِقلَگ حَمله کده و صِقلَگ ره زَده دَ آتِش سوختَنده ‏2 و خاتُونو ره قد تمامِ کسای که دَ مَنِه شی بُود ریزه و کٹه ره اسِیر کده بُرده. اُونا هیچ کُدَمِ ازوا ره نَکُشتُد، بَلکِه اُونا ره گِرِفته دَ راهِ خُو رفتُد.

‏3 وختی داوُود و نفرای شی دَ شارِ اَمَد، دِید که شار دَ آتِش سوخته و خاتُونو، باچه ها و دُخترونِ ازوا اسِیر شُده. ‏4 اوخته داوُود و مَردای که قد شی بُود آواز خُو ره بِلند کده چخرا کد، دَ اندازِه که دَزوا دِیگه قُوَت نَمَند که چخرا کنه. ‏5 دُو خاتُونِ داوُود، اَخِینوعَمِ یزرَعیلی و اَبِیجایل بیوِه نابالِ کَرمَلی ام اسِیر شُدُد. ‏6 داوُود سخت زیرِ فِشار بُود، چُون مردُم دَ بارِه سنگسار کدون شی توره مُوگُفت، چراکه اَوقاتِ تمامِ مردُم بخاطرِ باچه ها و دُخترونِ ازوا غَدر تَلخ بُود. لیکِن داوُود خود ره دَ کومَکِ خُداوند، خُدای خُو قَوی کد.

‏7 اوخته داوُود دَ اَبیاتار پیشوا باچِه اَخِیمَلِک گُفت: ”ایفود ره دَ پیشِ ازمه بَیر.“ و اَبیاتار ایفود ره دَ پیشِ داوُود اَوُرد؛ ‏8 و داوُود از خُداوند هِدایت طلب کده گُفت: ”اگه امُو گروه ره دُمبال کنُم، آیا اُونا ره گِیر مُونُم؟“ خُداوند دَزُو گُفت: ”دُمبال کُو؛ چُون حتماً اُونا ره گِیر مُونی و اسِیرا ره نِجات مِیدی.“ ‏9 پس داوُود و شَش صد نفری که قد شی قتی بُود حَرکت کد و دَ درِّه بِسور اَمَد؛ اوخته کسای که از پای مَندُد دَ امُونجی شِشت. ‏10 پس داوُود و چارصد نفر دَ دُمبال کدو اِدامه دَد و دُوصد نفر دَ اُونجی شِشت، چُون اُونا دَ اندازِه مَنده شُدُد که از درِّه بِسور تیر شُده نَتنِست.

‏11 اُونا یگ مِصری ره دَ بیابو پَیدا کد و اُو ره دَ پیشِ داوُود اَوُرد؛ اوخته دَزُو نان دَد که بُخوره و آو دَد که وُچی کنه. ‏12 اُونا امچُنان یگ ٹوٹه کیکِ انجِیر و دُو دانه کیکِ کِشمِشی دَزُو دَد. وختِیکه اُو خورد دَم شی پس اَمَد، چُون اُو مُدَتِ سِه روز و سِه شاو نَه نان خوردُد و نَه آو وُچی کدُد.

‏13 داوُود دَزُو گُفت: ”دَ کِی تعلُق دَری و از کُجا اَستی؟“ اُو گُفت: ”ما یگ جوانِ مِصری و غُلامِ یگ آدمِ عمالیقی اَستُم. ما سِه روز پیش ناجور شُدُم و امزی خاطر بادار مه، مَره ایله کد. ‏14 مو دَ بَلِه کریتیا دَ جنُوب، دَ بَلِه بعضی منطقه های یهُودا و دَ بَلِه منطقِه کالیب دَ جنُوب حَمله کدی و صِقلَگ ره دَ آتِش سوختَندی.“ ‏15 داوُود دَزُو گُفت: ”آیا مَره دَ پیشِ امزُو گروه رَسَنده مِیتَنی؟“ اُو گُفت: ”بَلدِه مه دَ خُدا قَسم بُخور که مَره نَمُوکُشی و دَ دِستِ بادار مه تسلِیم نَمُونی، اوخته ما تُو ره دَ پیشِ امزُو گروه مِیرسَنُم.“

‏16 وختِیکه اُو داوُود ره دَ پیشِ ازوا رَسَند، داوُود دِید که اُونا دَ رُوی زمی دَ هر سُو تِیت اَسته و مُوخوره و وُچی مُونه و جشن برپا کده، چراکه اُونا از سرزمِینِ فَلَسطِینیا و از مُلکِ یهُودا غَدر کَلو وُلجه اَوُردُد. ‏17 داوُود اُونا ره بعد از آفتَو شِشتو تا شامِ روزِ دِیگه شی زَد، دَ اندازِه که یگِ ازوا ام خطا نَخورد بغَیر از چارصد مردِ جوان که دَ بَلِه اُشتُرا سوار شُده دُوتا کد. ‏18 داوُود تمامِ چِیزای ره که عمالیقیا بُرده بُود، پس گِرِفت و دُو خاتُون خُو ره ام نِجات دَد. ‏19 ھیچ چِیزِ ازوا گُم نَشُد، نَه کٹه و نَه ریزه، نَه باچه ها و دُخترو و نَه ام وُلجه و هر چِیزی که اُونا قد خُو بُردُد، بَلکِه داوُود پگ شی ره پس اَوُرد. ‏20 داوُود پگِ گَله و رمه ره گِرِفت و مردُم اُونا ره پیشلونِ چارپایای دِیگه هَی کده مُوگُفت: ”اِی وُلجه از داوُود اَسته.“

‏21 اوخته داوُود دَ پیشِ امزُو دُوصد نفر اَمَد که از شِدَّتِ مندَگی نَتنِستُد از پُشت شی بوره و داوُود اُونا ره دَ دَرِّه بِسور ایله کدُد. اُونا دَ دَمِ راهِ داوُود و دَ دَمِ راهِ نفرای که قد شی قتی بُود اَمَد و داوُود غَیتِیکه دَ نزدِیکِ ازوا رسِید قد ازوا احوال پُرسی کد. ‏22 لیکِن پگِ آدمای شرِیر و بَدکار از مینکلِ نفرای که قد داوُود رفتُد گُفت: ”ازی که اُونا قد ازمو نَرفت، مو از وُلجِه که پس اَوُردے هیچ چِیز دَزوا نَمِیدی؛ فقط هر مرد مِیتَنه که خاتُو و اَولادای خُو ره بِگِیره و بوره.“ ‏23 مگم داوُود گُفت: ”اَی بِرارون مه، دَ بارِه امزی چِیزا که خُداوند دَز مو دَده اِی رقم فِکر نَکنِید؛ بِدَنِید که خُداوند از مو حِفاظَت کد و امُو گروه ره که دَ بَلِه مو حَمله کدُد دَ دِست مو تسلِیم کد. ‏24 کِی دَزی باره تورِه شُمو ره گوش مُونه؟ چُون حقِ کسی که دَ جنگ موره و حقِ کسی که دَ پیشِ اَسباب ها مِیشِینه برابر اَسته؛ تقسِیمِ ازوا باید یگ رقم بَشه.“ ‏25 امزُو روز بعد داوُود اِی ره دَ اِسرائیل یگ قانُون و حُکم قرار دَد که تا اِمروز اِدامه دَره.

‏26 وختِیکه داوُود دَ صِقلَگ رسِید، اُو یگ حِصِّه وُلجه ره بَلدِه رِیش سفیدای یهُودا، که دوستای شی بُود رَیی کده گُفت: ”اینه، اِی یگ تُحفه از وُلجِه دُشمنای خُداوند بَلدِه ازشُمو اَسته.“ ‏27 امی تُحفه بَلدِه مردُمِ بَیت-ئیل بُود، بَلدِه مردُمِ راموتِ جنُوبی، بَلدِه مردُمِ یَتِیر، ‏28 بَلدِه مردُمِ عَروعیر، بَلدِه مردُمِ سِفموت، بَلدِه مردُمِ اِشتِموَع، ‏29 بَلدِه مردُمِ راخال، بَلدِه مردُمِ شارای یِرَحمئیلیا، بَلدِه مردُمِ شارای قینیا، ‏30 بَلدِه مردُمِ حُرما، بَلدِه مردُمِ بور-عاشان، بَلدِه مردُمِ عَتاک، ‏31 بَلدِه مردُمِ حِبرون و بَلدِه تمامِ جایای که داوُود و نفرای شی دَزوا رفت-و-اَمَد مُوکد.