اوّلِ سموئیل 29

فَلَسطِینیا دَ بَلِه داوُود اِعتِماد نَمُونه

فَلَسطِینیا پگِ لشکرای خُو ره دَ اَفیق جَم کد و اِسرائیلیا دَ نزدِیکِ چشمِه که دَ یِزرعیل اَسته خَیمه زَد. ‏2 وختِیکه حُکمرانای فَلَسطِینیا قد دِسته های صد نفری و هزار نفری خُو تیر مُوشُد و داوُود و نفرای شی قد اَخِیش دَ پُشتِ ازوا مورفت، ‏3 قومَندانای فَلَسطِینیا گُفت: ”اِی عِبرانیا دَ اِینجی چی مُونه؟“ اَخِیش دَ قومَندانای فَلَسطِینیا گُفت: ”اِی داوُود اَسته که یگ زمان خِدمتگارِ شائول پادشاهِ اِسرائیل بُود؛ اِی از روزها و سال ها قد ازمه اَسته. از روزی که دَ پیشِ ازمه اَمَده تا اِمروز دَز شی کُدَم عَیب نَدِیدیم.“

‏4 لیکِن قومَندانای فَلَسطِینیا دَ بَلِه ازُو قار شُد و دَزُو گُفت: ”اِی آدم ره پس رَیی کُو تا دَ جایی بوره که تُو بَلدِه شی تعیِین کدے؛ اِی نَباید قد ازمو دَ جنگ بوره، نَشُنه که دَ حینِ جنگ دَ خِلافِ ازمو باله شُنه. چُون اِی آدم دَ وسِیلِه چِیزخیل مِیتَنه قد بادار خُو آشتی شُنه؟ آیا قد تسلِیم کدونِ سرِ نفرای ازمو اِی کار نَمُوشه؟ ‏5 آیا اِی امُو داوُود نِییه که خاتُونو رَقص کده و بَیت خانده دَ یگدِیگِه خُو مُوگُفت:

’شائول هزاران دُشمون خُو ره کُشته

و داوُود دَه‌ها هزار دُشمون خُو ره.‘“

‏6 اوخته اَخِیش داوُود ره کُوی کد و دَزُو گُفت: ”دَ زِندگی خُداوند قَسم که تُو یگ آدمِ راست-و-صادِق اَستی و ما خوش اَستُم که تُو قد ازمه دَ لشکر بوری و بییی، چُون از روزی که دَ پیش مه اَمدے تا اِمروز ما از تُو بَدی نَدِیدیم، لیکِن دَ سرِ حُکمرانا خوش نَخوردے. ‏7 پس آلی تاو خورده بخَیر-و-سلامَت پس بورُو؛ هیچ کاری نَکُو که دَ کلِّه حُکمرانای فَلَسطِینیا بَد بُخوره.“ ‏8 داوُود دَ اَخِیش گُفت: ”ما چی کدیم؟ از روزی که ما دَ پیش تُو اَمدیم تا آلی ره دَ خِدمتگار خُو چی دِیدے که ما دَ جنگ نَیُم و قد دُشمنای بادار خُو پادشاه جنگ نَکنُم؟“ ‏9 اَخِیش دَ جوابِ داوُود گُفت: ”ما مِیدَنُم که تُو دَ نظرِ ازمه رقمِ ملایکِه خُدا بےعَیب اَستی، لیکِن قومَندانای فَلَسطِینیا گُفت که، ’اُو قد ازمو دَ جنگ نَیه.‘ ‏10 پس آلی صَباح‌گاه باله شُده قد خِدمتگارای بادار خُو شائول که قد تُو اَمَده پس بورُو. اَرے صَباح‌گاه باله شُو و امی که روشَنی شُد، حَرکت کنِید.“ ‏11 پس داوُود قد نفرای خُو صَباح‌گاه باله شُد تا پس دَ سرزمِینِ فَلَسطِینیا بوره و فَلَسطِینیا دَ یِزرعیل بُر شُد.